طرز صحیح نوشتن سفته ضمانت

برای نوشتن صحیح سفته ضمانت، لازم است تمامی بخش های آن شامل مبلغ به عدد و حروف، تاریخ صدور و پرداخت، نام گیرنده و امضای صادرکننده با دقت تکمیل شود. درج عباراتی مانند «بابت ضمانت» یا «جهت ضمانت» بر روی سفته یا در یک قرارداد جداگانه، نقش حیاتی در اعتبار حقوقی آن دارد و از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری می کند. رعایت نکات قانونی و جزئیات مربوط به پشت نویسی سفته توسط ضامن، اطمینان از اعتبار آن را تضمین می کند و از سوءاستفاده های احتمالی پیشگیری می کند.

سفته به عنوان یک سند تجاری مهم، نقشی کلیدی در معاملات و تعهدات مالی ایفا می کند. استفاده از سفته به منظور ضمانت، در زمینه های مختلفی از جمله ضمانت کاری، ضمانت وام، ضمانت حسن انجام کار و قراردادهای دیگر بسیار رایج است. اما پر کردن نادرست این سند می تواند اعتبار حقوقی آن را به خطر بیندازد و منجر به زیان های جبران ناپذیری برای صادرکننده، ضامن یا دارنده آن شود. این راهنمای جامع، با هدف ارائه دستورالعمل های دقیق و کاربردی، به شما کمک می کند تا با تمامی جنبه های نوشتن صحیح سفته ضمانت آشنا شوید و از بروز هرگونه اشتباه حقوقی جلوگیری کنید.

سفته ضمانت چیست و چرا از آن استفاده می کنیم؟

سفته، که در قانون تجارت ایران با عنوان «فته طلب» شناخته می شود، یک سند تجاری است که به موجب آن، صادرکننده سفته متعهد می شود مبلغ مشخصی را در موعد معین یا عندالمطالبه (به محض رؤیت) در وجه حامل، شخص معین یا به حواله کرد آن شخص پرداخت کند. این تعریف که در ماده 308 قانون تجارت آمده است، بنیاد حقوقی سفته را تشکیل می دهد.

کاربردهای سفته بسیار گسترده است، اما یکی از مهم ترین و رایج ترین آن ها، استفاده به عنوان سند ضمانت است. در این حالت، سفته برای تضمین یک تعهد صادر می شود؛ تعهدی که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ضمانت حسن انجام کار: بسیاری از کارفرمایان برای اطمینان از انجام صحیح و کامل وظایف شغلی توسط کارمند، سفته ای را به عنوان ضمانت حسن انجام کار از او دریافت می کنند.
• ضمانت وام: بانک ها و مؤسسات مالی، برای اعطای وام، اغلب سفته ای را به عنوان تضمین بازپرداخت از وام گیرنده یا ضامن او دریافت می کنند.
• ضمانت قرارداد اجاره: موجرین برای تضمین تخلیه ملک در پایان قرارداد و پرداخت اجاره بها و خسارات احتمالی، ممکن است سفته از مستأجر دریافت کنند.
• ضمانت تعهدات قراردادی: در قراردادهای پیمانکاری، بازرگانی یا هر نوع توافق دیگر، سفته می تواند به عنوان تضمین ایفای تعهدات طرفین مورد استفاده قرار گیرد.

تفاوت های کلیدی سفته ضمانت با سفته عادی، بیشتر در نحوه تکمیل و آثار حقوقی آن نمود پیدا می کند. در سفته عادی، هدف اصلی پرداخت وجه است، اما در سفته ضمانت، پرداخت وجه منوط به عدم ایفای یک تعهد خاص است. این تفاوت، لزوم دقت بیشتر در نحوه تکمیل سفته ضمانت و افزودن عبارات مشخص کننده نوع ضمانت را پررنگ تر می کند.

آموزش گام به گام نحوه پر کردن سفته ضمانت

تکمیل صحیح سفته ضمانت، نیازمند دقت فراوان به جزئیات است. هرگونه خطا یا نادیده گرفتن بخش های الزامی، می تواند به بی اعتبار شدن سفته یا بروز مشکلات حقوقی در آینده منجر شود. در ادامه، مراحل نوشتن سفته برای ضمانت را به صورت گام به گام بررسی می کنیم.

گام اول: انتخاب و خرید سفته با مبلغ اسمی مناسب

پیش از هر اقدامی، باید سفته ای با مبلغ اسمی متناسب با میزان تعهد مورد نظر تهیه کنید. مبلغ اسمی سفته، حداکثر سقف تعهد مالی را نشان می دهد که بر روی خود برگه سفته چاپ شده است؛ برای مثال، «سفته تا مبلغ ده میلیون ریال». توجه داشته باشید که مبلغی که شما به عنوان تعهد در سفته درج می کنید، نباید از این مبلغ اسمی بیشتر باشد. البته، طبق قانون، اگر مبلغ نوشته شده بیشتر از مبلغ اسمی باشد، سفته همچنان معتبر است و مبلغ نوشته شده قابل مطالبه خواهد بود، اما توصیه می شود برای حفظ اعتبار کامل و جلوگیری از هرگونه شبهه، مبلغ اسمی سفته را مد نظر قرار دهید. سفته ها توسط بانک ملی توزیع می شوند و مبلغی که برای خرید آن پرداخت می کنید، در واقع مالیات سفته است که بر اساس مبلغ اسمی آن محاسبه می گردد.

گام دوم: نوشتن مبلغ سفته (هم به عدد و هم به حروف)

یکی از مهم ترین بخش های سفته، درج دقیق مبلغ تعهد است. این مبلغ باید به دو صورت، هم به عدد و هم به حروف، در جایگاه های مشخص شده بر روی سفته نوشته شود. اهمیت این موضوع به حدی است که عدم یکسانی یا وجود اختلاف بین مبلغ عددی و حروفی می تواند در فرایند مطالبه وجه سفته چالش هایی ایجاد کند. توصیه می شود برای جلوگیری از هرگونه ابهام، ابتدا مبلغ را به حروف با دقت کامل بنویسید و سپس معادل عددی آن را درج کنید.

در صورت وجود اختلاف بین مبلغ عددی و حروفی در سفته، معمولاً مبلغی که به حروف نوشته شده است، ملاک اعتبار قرار می گیرد. این قانون به دلیل احتمال کمتر خطا در نوشتن حروف نسبت به ارقام است. بنابراین، در نحوه تکمیل سفته ضمانت، بیشترین دقت را در نوشتن مبلغ به حروف به کار ببرید.

گام سوم: درج تاریخ (تاریخ صدور و تاریخ پرداخت)

تاریخ در سفته از دو بخش اصلی تشکیل می شود:

1. تاریخ صدور سفته: این تاریخ، روز، ماه و سالی است که سفته توسط صادرکننده تکمیل و امضا می شود. درج تاریخ صدور به حروف، برای اعتبار تجاری سفته حیاتی است. طبق ماده 308 قانون تجارت، عدم درج تاریخ صدور، سفته را از امتیازات اسناد تجاری محروم کرده و آن را به یک سند عادی تبدیل می کند.
2. تاریخ پرداخت سفته: این تاریخ نشان دهنده زمان سررسید پرداخت مبلغ سفته است. در سفته های ضمانت، نحوه نوشتن تاریخ پرداخت دارای اهمیت ویژه ای است و می تواند بر قابلیت وصول آن تأثیر بگذارد:
   • عندالمطالبه: اگر قصد دارید سفته در هر زمان و به محض مطالبه قابل وصول باشد، می توانید عبارت «عندالمطالبه» یا «به محض رؤیت» را در قسمت تاریخ پرداخت بنویسید.
   • سفته بابت حسن انجام کار یا بدون تاریخ: در سفته های ضمانت، به ویژه سفته ضمانت کاری یا ضمانت حسن انجام کار، اغلب توصیه می شود که تاریخ پرداخت قید نشود و یا عبارتی مانند «بابت حسن انجام کار» به جای تاریخ درج گردد. این کار به این معناست که سفته تا زمانی که تعهد مربوطه به درستی انجام شود یا تا زمانی که شرایط مطالبه آن فراهم نشود (مثلاً عدم انجام تعهد)، به اجرا گذاشته نخواهد شد. عدم درج تاریخ پرداخت یا قید «عندالمطالبه»، مهلت های قانونی برای واخواست و طرح دعوی را تحت تأثیر قرار می دهد. اگر سفته تاریخ پرداخت مشخصی داشته باشد و در آن تاریخ پرداخت نشود، دارنده سفته ۱۰ روز فرصت دارد تا واخواست کند. در غیر این صورت، تنها تا یک سال پس از سررسید می تواند برای مطالبه وجه اقدام کند و پس از آن، سفته صرفاً به عنوان یک سند عادی قابل پیگیری است.

توصیه حقوقی برای سفته های ضمانت این است که یا تاریخ پرداخت قید نشود یا «عندالمطالبه» باشد تا در صورت عدم ایفای تعهد، دارنده بتواند در هر زمان اقدام به مطالبه آن کند.

گام چهارم: نوشتن نام گیرنده وجه (بنام چه کسی سفته صادر شود؟)

درج نام گیرنده وجه نیز از موارد الزامی موارد الزامی در سفته است که در ماده 308 قانون تجارت به آن اشاره شده است. در این بخش، باید نام و نام خانوادگی کامل یا مشخصات دقیق شخص حقوقی (مانند نام شرکت یا سازمان) که سفته به نفع او صادر می شود، نوشته شود. سه حالت کلی برای گیرنده وجه وجود دارد:

• شخص معین: نام و نام خانوادگی کامل فرد یا نام شرکت/سازمان به صورت دقیق ذکر می شود. این امن ترین حالت برای سفته های ضمانت است.
• در وجه حامل: اگر این بخش خالی بماند یا عبارت «در وجه حامل» نوشته شود، هر شخصی که سفته را در دست داشته باشد، می تواند وجه آن را مطالبه کند. این وضعیت خطرات بسیاری، به ویژه در سفته های ضمانت، دارد؛ زیرا در صورت مفقود شدن یا سوءاستفاده، هر کس می تواند خود را دارنده قانونی سفته معرفی کند. لذا، اکیداً توصیه می شود سفته ضمانت به صورت «در وجه حامل» صادر نشود.
• به حواله کرد: با ذکر این عبارت، دارنده می تواند سفته را به شخص دیگری منتقل کند.

برای سفته های ضمانت، بهترین حالت این است که نام و نام خانوادگی دقیق گیرنده وجه (کارفرما، بانک، موجر و غیره) به صورت کامل قید شود تا از هرگونه ابهام یا سوءاستفاده احتمالی جلوگیری به عمل آید.

گام پنجم: درج امضا، مهر یا اثر انگشت صادرکننده سفته

امضای صادرکننده، مهم ترین و حیاتی ترین رکن برای اعتبار یک سفته است. بدون امضا، سفته نه تنها اعتبار یک سند تجاری را نخواهد داشت، بلکه حتی به عنوان یک سند عادی نیز قابل قبول نخواهد بود. امضا، نشان دهنده تعهد صادرکننده به پرداخت مبلغ مندرج در سفته است. در کنار امضا، مهر (برای اشخاص حقوقی) یا اثر انگشت نیز می تواند به عنوان تأیید اعتبار سفته مورد پذیرش قرار گیرد، به شرطی که در حضور شاهد انجام شده و قابل اثبات باشد. بنابراین، اطمینان حاصل کنید که این بخش به درستی و توسط شخص صادرکننده تکمیل شود.

نکات حیاتی و ضروری برای تنظیم سفته ضمانت (از اشتباهات پرهیز کنید!)

علاوه بر مراحل گام به گام تکمیل سفته، رعایت برخی نکات حقوقی و عملی در تنظیم سفته ضمانت ضروری است تا از اعتبار آن اطمینان حاصل شود و از بروز مشکلات قانونی در آینده جلوگیری گردد.

قید عبارت بابت ضمانت یا جهت ضمانت روی سفته (تأثیر حقوقی آن)

برای تفکیک سفته ضمانت از سفته عادی یا سفته ای که برای انتقال وجه صادر شده است، اکیداً توصیه می شود که عبارتی مانند «این سفته بابت ضمانت حسن انجام کار» یا «این سفته جهت ضمانت بازپرداخت وام» یا «این سفته صرفاً بابت تضمین تعهدات قراردادی مورخ [تاریخ قرارداد]» به صورت صریح بر روی خود سفته درج شود. این عبارت باید در فضای خالی و مناسب سفته نوشته شود تا در دید باشد. این اقدام از منظر حقوقی بسیار مهم است؛ زیرا:

• شفافیت: به صراحت مشخص می کند که سفته به چه منظوری صادر شده و هدف آن صرفاً تضمین یک تعهد است، نه پرداخت وجه به صورت مطلق.
• حمایت از صادرکننده: در صورت مطالبه وجه سفته، صادرکننده می تواند با استناد به این عبارت، اثبات کند که سفته صرفاً بابت ضمانت صادر شده و در صورتی که تعهد اصلی انجام شده باشد، دارنده حق مطالبه وجه سفته را ندارد.
• کاهش اختلافات: ابهامات و اختلافات احتمالی در مورد ماهیت سفته را به حداقل می رساند.

می توانید این عبارت را روی متن سفته یا در پشت آن بنویسید و حتی الامکان به قرارداد اصلی نیز اشاره کنید.

اهمیت تنظیم یک قرارداد جداگانه (پشتوانه سفته ضمانت)

یکی از قوی ترین راهکارها برای حفظ حقوق طرفین در نوشتن سفته برای ضمانت، تنظیم یک قرارداد جداگانه (قرارداد کار، وام، اجاره، پیمانکاری و غیره) است که در آن به صراحت به سفته ضمانت اشاره شود. این قرارداد باید شامل جزئیات زیر باشد:

• شماره و تاریخ سفته های ضمانت.
• مبلغ سفته.
• دلیل صدور سفته (مثلاً ضمانت حسن انجام کار، ضمانت وام و …).
• شرایط دقیق مطالبه سفته (چه زمانی دارنده سفته حق مطالبه وجه را پیدا می کند).
• شرایط و زمان بازگرداندن سفته به صادرکننده پس از ایفای تعهد.

این قرارداد به عنوان پشتوانه سفته عمل می کند و از هرگونه سوءاستفاده از سفته جلوگیری می نماید. حتی می توان در متن سفته به این قرارداد اشاره کرد، مثلاً: «این سفته بابت ضمانت تعهدات مندرج در قرارداد شماره [شماره قرارداد] مورخ [تاریخ قرارداد] صادر گردیده است.»

سفته ضمانت سفید امضا: بایدها، نبایدها و خطرات آن

سفته سفید امضا به سفته ای گفته می شود که فقط توسط صادرکننده امضا شده و سایر بخش های آن (مبلغ، تاریخ، نام گیرنده) خالی است. اگرچه از نظر قانونی، سفته سفید امضا معتبر است و دارنده می تواند بخش های خالی را با توافق صادرکننده تکمیل کند، اما سپردن سفته به صورت سفید امضا به دیگری، ریسک های جدی دارد. مهم ترین خطر، سوءاستفاده از آن است. دارنده سفته ممکن است بدون اطلاع یا رضایت صادرکننده، مبالغی بیش از توافق اولیه یا تاریخ های نادرست را درج کند و از آن در شرایطی خارج از توافق استفاده نماید.

برای کاهش این خطرات، اگر مجبور به ارائه سفته سفید امضا شدید، حتماً:

• در یک قرارداد جداگانه به صراحت شرایط تکمیل و استفاده از سفته را قید کنید.
• بهترین راه این است که سفته به صورت کامل توسط خود صادرکننده پر شود و تنها بخش امضا باقی بماند تا در لحظه امضا توسط صادرکننده تکمیل شود.
• اگر این امکان وجود نداشت، سعی کنید حداقل نام گیرنده و عبارت «بابت ضمانت» را پیش از امضا درج کنید.

سفته سفید امضا، شمشیر دو لبه ای است که می تواند به راحتی مورد سوءاستفاده قرار گیرد. همواره تلاش کنید تا تمامی بخش های سفته را پیش از امضا تکمیل کرده و شرایط دقیق استفاده از آن را در یک قرارداد مکتوب و مجزا قید کنید.

تکمیل لاشه سفته (عدم پر کردن کامل توسط صادرکننده و تکمیل توسط گیرنده)

گاهی اوقات صادرکننده سفته، برخی از بخش های آن را (مثلاً مبلغ یا تاریخ) خالی می گذارد و به دارنده اجازه می دهد تا این بخش ها را تکمیل کند. از نظر قانونی، اگر توافقی برای این کار وجود داشته باشد، تکمیل سفته توسط دارنده یا شخص ثالث معتبر است. با این حال، همانند سفته سفید امضا، این وضعیت نیز می تواند منجر به اختلاف شود. دادگاه ها معمولاً در صورت بروز اختلاف، به دنبال اثبات توافق اولیه بین طرفین برای تکمیل سفته می گردند. بنابراین، برای جلوگیری از هرگونه ابهام، بهتر است که تمامی اطلاعات سفته توسط خود صادرکننده یا در حضور او تکمیل و امضا شود.

خط خوردگی و دست کاری در سفته ضمانت

هرگونه خط خوردگی، لاک گرفتگی، خراشیدگی یا دست کاری در متن سفته می تواند اعتبار آن را به شدت کاهش دهد و حتی باعث بی اعتباری کامل سند شود. در صورت بروز اشتباه در هنگام تکمیل سفته، بهترین کار این است که آن سفته را کنار گذاشته و از یک سفته جدید و سالم استفاده کنید. اگر به ناچار نیاز به اصلاح بود، حتماً باید اصلاح با خودکار انجام شود و در کنار هر اصلاح، امضای صادرکننده سفته و ترجیحاً ضامن نیز درج گردد تا تأییدی بر صحت تغییر باشد؛ هرچند این روش نیز از نظر قانونی ممکن است چالش برانگیز باشد و بهتر است به کل از آن اجتناب شود.

پشت نویسی (ظهرنویسی) سفته برای ضمانت: نقش ضامن و مسئولیت ها

ظهرنویسی (پشت نویسی) سفته یکی از مفاهیم کلیدی در اسناد تجاری است که کاربردهای مختلفی دارد. علاوه بر انتقال سفته، ظهرنویسی می تواند به منظور ضمانت نیز انجام شود که در این صورت، شخص ظهرنویس به عنوان ضامن محسوب می گردد و مسئولیت های حقوقی خاصی بر عهده او قرار می گیرد.

نحوه صحیح پشت نویسی سفته توسط ضامن (متن پیشنهادی و امضا)

اگر شخصی قصد دارد به عنوان ضامن، پشت سفته ای را امضا کند، باید به وضوح نیت خود را مشخص نماید تا از ظهرنویسی انتقالی (که به معنای انتقال سفته به شخص دیگر است) متمایز شود. برای نحوه پشت نویسی سفته ضمانت، ضامن باید عبارات مشخصی را در پشت سفته بنویسد و سپس آن را امضا کند. عبارات پیشنهادی برای ضامن شامل موارد زیر است:

• «به عنوان ضامن»
• «پرداخت وجه این سفته را تضمین می کنم»
• «اینجانب [نام و نام خانوادگی ضامن] به عنوان ضامن آقای/خانم [نام صادرکننده] پرداخت این سفته را ضمانت می نمایم.»
• یا صرفاً با قید کلمه «ضمانت» و امضا.

صرف امضا بدون ذکر عبارت «ضمانت» در پشت سفته، می تواند به معنای ظهرنویسی برای انتقال تلقی شود و مسئولیت های متفاوتی را برای شخص ایجاد کند. بنابراین، متن پشت نویسی سفته ضمانت باید به گونه ای باشد که قصد ضمانت را به صراحت بیان کند. پس از نوشتن عبارت مربوطه، ضامن باید سفته را امضا کند. درج نام و نام خانوادگی، شماره ملی و آدرس ضامن نیز در پشت سفته، به افزایش شفافیت و اعتبار آن کمک شایانی می کند.

مسئولیت تضامنی ظهرنویسان و صادرکننده

یکی از مهم ترین جنبه های حقوقی ظهرنویسی، مسئولیت تضامنی است. بر اساس قانون تجارت، صادرکننده سفته و تمامی ظهرنویسان (از جمله ظهرنویسان ضامن) در مقابل دارنده سفته دارای مسئولیت تضامنی هستند. این بدان معناست که دارنده سفته می تواند برای مطالبه کل مبلغ سفته، به هر یک از امضاکنندگان (چه صادرکننده و چه ضامنین) مراجعه کند و نیازی نیست که ابتدا به صادرکننده مراجعه کند.

اگر یکی از ضامنین مبلغ سفته را به دارنده پرداخت کند، او حق دارد برای بازپس گیری مبلغ پرداختی، به صادرکننده سفته یا به ظهرنویسان قبلی خود رجوع کند. این حق رجوع، زنجیره ای از مسئولیت ها را ایجاد می کند که تا رسیدن به صادرکننده اصلی سفته ادامه می یابد.

پشت نویسی سفته الکترونیکی برای ضمانت

با توسعه فناوری، سفته های الکترونیکی نیز به تدریج جایگزین نمونه های کاغذی می شوند. در پلتفرم های ارائه دهنده سفته الکترونیکی (مانند آی کاپ)، قابلیت پشت نویسی برای ضمانت نیز فراهم شده است. فرآیند پشت نویسی سفته الکترونیکی معمولاً از طریق امضای دیجیتال و با رعایت پروتکل های امنیتی انجام می شود. ضامن می تواند با ورود به پلتفرم، سفته را مشاهده کرده و با انتخاب گزینه ضمانت، متن مورد نظر را درج و با امضای دیجیتال خود آن را تأیید کند. این فرآیند از نظر قانونی معتبر بوده و همان آثار حقوقی سفته کاغذی را دارد.

اقدامات قانونی در صورت عدم ایفای تعهد توسط صادرکننده سفته ضمانت

در صورتی که صادرکننده سفته ضمانت، تعهد اصلی خود را ایفا نکند و شرایط مطالبه سفته فراهم شود، دارنده سفته می تواند از طریق اقدامات قانونی وجه سفته را مطالبه کند. این اقدامات شامل مراحل زیر است:

1. واخواست سفته: اگر سفته دارای تاریخ سررسید مشخصی باشد و در آن تاریخ پرداخت نشود، دارنده سفته باید ظرف 10 روز از تاریخ سررسید، سفته را واخواست کند. واخواست، یک سند رسمی است که از طریق دفاتر اسناد رسمی صادر می شود و به صادرکننده و ضامن ابلاغ می گردد و عدم پرداخت سفته را گواهی می کند. عدم واخواست در مهلت قانونی، سفته را از امتیازات اسناد تجاری (مانند امکان توقیف اموال سریع تر) محروم می کند و آن را به یک سند عادی تبدیل می کند.
2. دادخواست مطالبه وجه سفته: پس از واخواست (در صورت لزوم) و عدم پرداخت وجه، دارنده سفته می تواند با ارائه دادخواست به دادگاه، مبلغ اسمی سفته را مطالبه کند. مهلت قانونی برای طرح دعوای مطالبه وجه سفته، 5 سال از تاریخ واخواست است. در این مرحله، قرارداد پشتوانه سفته (در صورتی که تنظیم شده باشد) نقش بسیار مهمی در اثبات حقانیت دارنده و شرایط مطالبه سفته ایفا می کند. دادگاه با بررسی مستندات و اظهارات طرفین، حکم لازم را صادر خواهد کرد.

نقش قرارداد جداگانه در مطالبه وجه بسیار حیاتی است؛ زیرا سفته ضمانت به خودی خود اثبات کننده وجود بدهی نیست، بلکه تضمین کننده یک تعهد است. لذا، وجود قرارداد اصلی، اثبات می کند که صادرکننده به دلیل عدم انجام تعهد، باید مبلغ سفته را پرداخت کند.

مطالبه سفته ضمانت بدون پشتوانه قراردادی یا اثبات عدم ایفای تعهد اصلی، می تواند چالش برانگیز باشد. همواره بر تنظیم قرارداد مکتوب و دقیق تاکید کنید.

جمع بندی: اطمینان از اعتبار سفته ضمانت شما

نوشتن سفته ضمانت یک فرآیند حقوقی دقیق است که نیازمند توجه به تمامی جزئیات و رعایت قوانین است. از انتخاب سفته با مبلغ اسمی مناسب تا تکمیل صحیح تمامی بخش ها، درج عبارات مشخص کننده ضمانت، و تنظیم یک قرارداد پشتیبان، هر مرحله برای حفظ اعتبار حقوقی این سند حیاتی است. همچنین، درک مسئولیت های ضامن و نحوه صحیح پشت نویسی سفته، از اهمیت بالایی برخوردار است.

با پیروی از دستورالعمل های جامع ارائه شده در این مقاله، می توانید با اطمینان کامل سفته ضمانت خود را تنظیم کنید، از بروز اشتباهات رایج جلوگیری نمایید و حقوق خود را به عنوان صادرکننده، دارنده یا ضامن به بهترین شکل ممکن حفظ کنید. رعایت این نکات نه تنها به شفافیت و اعتبار سفته می افزاید، بلکه از بروز دعاوی و مشکلات حقوقی در آینده نیز پیشگیری خواهد کرد.