خلاصه کتاب تدفین مادربزرگ ( نویسنده گابریل گارسیا مارکز )

مجموعه داستان کوتاه «تدفین مادربزرگ»، اثری درخشان از گابریل گارسیا مارکز، دروازه ای به جهان رئالیسم جادویی و نقدهای عمیق اجتماعی اوست. این کتاب نه تنها هشت تجربه داستانی متفاوت را پیش روی خواننده می گذارد، بلکه به عنوان بستری برای شکل گیری ایده های بزرگتر مارکز، به ویژه رمان جاودانه «صد سال تنهایی»، شناخته می شود.

در این مجموعه داستان، مارکز با استادی تمام به سراغ زندگی مردم کوئندیان و شهر خیالی ماکوندو می رود و تصویر دقیقی از جامعه ای ارائه می دهد که در آن فقر، قدرت طلبی، خرافات و تنهایی، تار و پود زندگی را شکل می دهند. این مقاله به بررسی جامع و تحلیلی این اثر ارزشمند می پردازد و هر یک از داستان های مجموعه را با جزئیات لازم خلاصه و تحلیل می کند. همچنین به مضامین مشترک و جایگاه «تدفین مادربزرگ» در کارنامه ادبی گابریل گارسیا مارکز اشاره خواهد شد.

گابریل گارسیا مارکز: خالق رئالیسم جادویی و صدای آمریکای لاتین

گابریل گارسیا مارکز، نویسنده کلمبیایی برنده جایزه نوبل ادبیات سال ۱۹۸۲، یکی از ستون های ادبیات معاصر جهان و برجسته ترین چهره در سبک رئالیسم جادویی است. او با خلق آثاری چون «صد سال تنهایی»، «عشق در زمان وبا» و «پاییز پدرسالار»، توانست دنیای آمریکای لاتین را با تمام پیچیدگی ها، خرافات، سیاست ها و فرهنگ غنی اش به جهان معرفی کند.

رئالیسم جادویی سبکی است که در آن عناصر فانتزی و ماوراء طبیعی به طور کاملاً طبیعی و عادی در کنار واقعیت های روزمره قرار می گیرند، بدون آنکه خواننده احساس تعجب یا ناباوری کند. مارکز با این شیوه نگارش، مرزهای واقعیت و خیال را در هم می شکند و جهانی را می آفریند که در آن غیرممکن ها ممکن می شوند و جادو به بخشی جدایی ناپذیر از زندگی تبدیل می شود. این سبک به او اجازه داد تا نقدهای اجتماعی و سیاسی عمیق خود را در لفافه ای از خیال و طنز ارائه دهد. در «تدفین مادربزرگ» نیز این تلفیق هوشمندانه خیال و واقعیت به خوبی مشهود است و خواننده را به سفری در اعماق ذهن و جامعه ای می برد که مارکز به خوبی آن را می شناخت و به تصویر می کشید.

«تدفین مادربزرگ»: یک مجموعه داستان کوتاه، هشت تجربه متفاوت

مجموعه «تدفین مادربزرگ» شامل هشت داستان کوتاه است که هر یک از آن ها با مهارت و ظرافت خاص مارکز نوشته شده اند. این داستان ها، اگرچه هر کدام روایتی مستقل دارند، اما در فضایی مشترک، اغلب در شهر خیالی ماکوندو یا شهرهای مشابه آن، رخ می دهند و مضامین و دغدغه های مشترکی را به اشتراک می گذارند. تنهایی، نقد قدرت و دیکتاتوری، تقابل سنت و مدرنیته، خرافات و ایمان، و آمیزش خیال و واقعیت، از جمله محورهای اصلی این مجموعه هستند. این داستان ها، پیش درآمدی برای جهان بینی و شخصیت هایی هستند که بعدها در رمان های بزرگتر مارکز، به ویژه «صد سال تنهایی»، به اوج پختگی می رسند.

از سوی دیگر، این مجموعه، تصویر واضحی از زندگی روزمره مردم عادی، با تمام رنج ها، امیدها و مقاومت هایشان در برابر ساختارهای قدرت، ارائه می دهد. مارکز با قلم جادویی خود، رخدادهای معمولی را به حوادثی شگفت انگیز تبدیل می کند و از دل زندگی ساده روستایی، داستان هایی عمیق و پرمعنا بیرون می کشد.

خلاصه و تحلیل داستان های مجموعه «تدفین مادربزرگ»

۱. خواب نیمروز سه شنبه

این داستان با روایتی تلخ و تأثیرگذار آغاز می شود. مادری همراه با دختر نوجوانش، در اوج گرمای سه شنبه، با قطار به شهری گرم و غبارآلود می روند. هدف آن ها ملاقات با قبر پسر/برادرشان است که در گذشته ای نزدیک در این شهر به دست مردم کشته شده است. آن ها به خانه کشیش شهر می روند تا کلید قبرستان را بگیرند. کشیش و خواهرش از حضور این دو نفر در شهر متعجب و نگرانند، زیرا می دانند پسر متوفی یک دزد و شرور بوده و مردم شهر از او کینه به دل دارند. با این حال، مادر با صلابت و آرامش، از حق پسرش برای دفن شدن در آرامش و حفظ آبروی او دفاع می کند.

شخصیت های اصلی: مادر، دختر، کشیش.

مضامین: شرافت در فقر، عشق مادرانه بی قید و شرط، قضاوت های اجتماعی، تابوشکنی و مواجهه با حقیقت، تنهایی و مقاومت. مارکز در این داستان با کمترین کلمات، عمق شخصیت مادر و نگاه نقدآمیز به جامعه ای که به سرعت قضاوت می کند، را به تصویر می کشد. مادر، نماد ایستادگی در برابر ناملایمات و حفظ کرامت انسانی است، حتی در برابر نگاه های شماتت بار جامعه.

۲. روزی چون روزهای دیگر

داستان تقابل قدرت و مقاومت خاموش را به تصویر می کشد. یک دهدار یا ستوان ستمگر، با دندان درد شدید، به دندانپزشکی در روستا مراجعه می کند. دندانپزشک، که از ستمگری های دهدار آگاه است و کینه ای پنهان از او دارد، در ابتدا از پذیرش او خودداری می کند. اما در نهایت، به دلیل اجبار و تهدید، مجبور می شود دندان دهدار را بکشد. او بدون استفاده از بی حسی و با حالتی انتقام جویانه، این کار را انجام می دهد. دهدار دردی غیرقابل تحمل را تجربه می کند، اما دندانپزشک به او یادآوری می کند که این درد، در برابر دردهایی که او به مردم وارد کرده، هیچ است.

شخصیت های اصلی: دندانپزشک، دهدار/ستوان.

مضامین: قدرت و فساد، مقاومت خاموش، انتقام، عدالت فردی، و چرخه خشونت. این داستان نمادی از تقابل مردم ستم دیده و حاکمان ستمگر است. دندانپزشک، با ابزارهای ساده و خشن خود، نمایندگی رنج مردم را بر عهده می گیرد و دهدار، نماد قدرت فاسد و بی عدالتی است. این تقابل نشان می دهد که چگونه حتی در ظاهراً پیش پاافتاده ترین رویدادها نیز، مبارزه برای عدالت ادامه دارد.

۳. در این دهکده دزدی وجود ندارد

یک دزد ناشی به نام دامیان، وارد سالن بیلیارد روستا می شود، اما پولی برای دزدیدن نمی یابد. او برای اینکه دست خالی بازنگردد و زحمتش به هدر نرود، سه توپ بیلیارد را می دزدد. این عمل عبث و بی معنی، پیامدهای مضحکی برای روستا و خود او در پی دارد. مقامات فاسد از این اتفاق کوچک برای پنهان کردن اختلاس های خود استفاده می کنند و یک غریبه بی گناه را به جرم دزدی دستگیر می کنند. مردم روستا نیز از تنها سرگرمی خود محروم می شوند. دامیان که از این وضعیت پشیمان است، سعی می کند توپ ها را برگرداند، اما هر بار اوضاع را بدتر می کند.

شخصیت های اصلی: دزد ناشی (دامیان)، مردم روستا، شهردار.

مضامین: پوچی و عبث بودن، فساد سیستماتیک، فرافکنی، عوام فریبی، و نقد نظام قضایی. مارکز با طنز تلخ خود نشان می دهد که چگونه یک اتفاق بی اهمیت می تواند دستمایه بزرگنمایی و سوءاستفاده های بزرگتر شود. این داستان نقدی بر جامعه ای است که در آن حقیقت قربانی دروغ و منافع شخصی می شود.

۴. بعدازظهر شگفت بالتاثار

بالتاثار، نجاری هنرمند و ساده لوح، دو هفته صرف ساخت یک قفس زیبا و بی نظیر برای فرزند یک مرد ثروتمند به نام مونتی یل می کند. همه از زیبایی قفس شگفت زده می شوند، اما مونتی یل با بی اعتنایی و بی رحمی، از پرداخت هزینه آن خودداری می کند و می گوید که قفس را سفارش نداده است. بالتاثار که در توهمات خود غرق شده و به ارزش هنرش ایمان دارد، قفس را رایگان به پسر مونتی یل می دهد و برای حفظ آبرو، تا صبح در شهر خوش گذرانی می کند و مست می شود. او تمام پول های اندکش را خرج می کند تا تظاهر کند که قفس را به قیمت گزافی فروخته است.

شخصیت های اصلی: بالتاثار، مونتی یل (مرد ثروتمند)، همسر بالتاثار.

مضامین: تقابل هنر و ارزش آن در برابر مادی گرایی، ساده لوحی و صداقت، استثمار، توهمات ذهنی و تظاهر. این داستان نقد عمیقی بر جامعه ای است که در آن ارزش هنر و صداقت نادیده گرفته می شود و پول و قدرت حرف اول را می زنند. بالتاثار نماد هنرمندی پاک سرشت است که در برابر بی رحمی دنیای مادی، آسیب پذیر می ماند.

۵. بیوه مونتی یل

این داستان به زندگی همسر مرد ثروتمند و فاسد، مونتی یل، می پردازد که پس از مرگ شوهرش، با میراثی از فساد و انزوای اجتماعی روبرو می شود. مونتی یل، که ثروتش را از راه های نامشروع و با سوءاستفاده از قدرت به دست آورده بود، پس از مرگ، همسر و فرزندانش را در وضعیتی ناگوار رها می کند. فرزندانش به اروپا گریخته اند و بیوه مونتی یل در تنهایی و انزوا، با عواقب اعمال شوهرش و نگاه های خصمانه مردم دست و پنجه نرم می کند. او مجبور است با میراثی از گذشته ای تاریک زندگی کند و از ارتباط با مردم دور بماند.

شخصیت های اصلی: بیوه مونتی یل، فرزندان.

مضامین: میراث فساد، تنهایی و انزوا، عواقب اعمال گذشته، نفاق اجتماعی و سرنوشت محتوم. این داستان بازتاب پیامدهای یک زندگی بر پایه ثروت نامشروع و نقد جامعه ای است که در آن فساد، نسل ها را تحت تأثیر قرار می دهد. بیوه مونتی یل، قربانی غیرمستقیم فساد همسرش است که باید بار آن را به دوش بکشد.

۶. یک روز بعد از شنبه

داستانی سوررئال که در آن باران پرندگان مرده، شهر ماکوندو را فرا می گیرد. کشیش پیر شهر، که سال هاست به دلیل کهولت سن و ادعاهای عجیبش درباره دیدن شیطان، جدی گرفته نمی شود، به دنبال یافتن علت این پدیده غیرعادی می گردد. او با تلاش برای رمزگشایی از این حادثه، با خرافات مردم و نیز نگاه سرد جامعه به تغییر نسل و فرسودگی کهولت مواجه می شود. در این داستان، شخصیت ربه کا، یکی از چهره های آشنای ماکوندو (و بعدها از شخصیت های «صد سال تنهایی»)، نیز حضور دارد.

شخصیت های اصلی: کشیش پیر، ربه کا.

مضامین: خرافات و دین، فرسودگی کهولت، تغییر نسل و عدم درک متقابل، جستجوی معنا در رویدادهای غیرعادی. این داستان نماد تقابل بین علم و خرافه، و همچنین تلاش انسان برای درک پدیده هایی است که خارج از منطق قرار دارند. باران پرندگان مرده، تصویری شاعرانه و در عین حال هولناک از تغییر و دگرگونی است.

۷. گل های مصنوعی

دختر جوانی به نام مینا، که در پی یک ناکامی عاطفی، بسیار عصبی و مضطرب است، فکر می کند می تواند کارهایش را از مادربزرگ نابینایش پنهان کند. اما مادربزرگ، با وجود نابینایی فیزیکی، دارای حواس درونی بسیار قوی و ادراکی عمیق از جهان اطرافش است. او همه چیز را می بیند، حتی چیزهایی را که مینا از او پنهان می کند. مادربزرگ توصیه های عملی و منطقی به نوه خود ارائه می دهد، اما مینا به دلیل خشم و ناامیدی، توانایی درک آن ها را ندارد.

شخصیت های اصلی: مینا (نوه)، مادربزرگ نابینا.

مضامین: تفاوت دیدگاه نسل ها، حقیقت پنهان و ادراک درونی، نادیده گرفتن واقعیت ها، و ارتباط بین ظاهر و باطن. این داستان با نمادگرایی عمیق، به تقابل بین بینایی فیزیکی و بینایی درونی می پردازد. مادربزرگ، با وجود نابینایی، عمیق ترین حقایق را درک می کند، در حالی که نوه با چشمان باز خود، از درک واقعیت های اطرافش ناتوان است.

۸. تدفین مادربزرگ (داستان اصلی مجموعه)

این داستان محوری مجموعه، به مرگ «مادربزرگ»، فرمانروای مطلق و بی چون وچرای ماکوندو برای ۹۲ سال، می پردازد. مرگ او، که هیچ کس باور نمی کرد روزی فرا برسد، عزای ملی ۱۴ روزه ای را در پی دارد. مقامات بلندپایه از جمله پاپ، رئیس جمهور، و دیگر شخصیت های سیاسی و مذهبی، برای حضور در مراسم تدفین او به ماکوندو می آیند. داستان با طنز و هجو، فضای هرج و مرج و شادی پنهان مردم از پایان دوران دیکتاتوری مادربزرگ را به تصویر می کشد. مادربزرگ نماد دیکتاتوری مطلقی است که تمام جنبه های زندگی مردم را کنترل می کرد؛ از سیاست و اقتصاد گرفته تا قوانین اجتماعی و حتی رنگ پرچم.

شخصیت های اصلی: مادربزرگ (نماد دیکتاتوری مطلق)، پاپ، رئیس جمهور، مردم ماکوندو.

مضامین اصلی: نقد دیکتاتوری، استعمار و خودکامگی، پوچی قدرت، خرافات و وابستگی مردم به رهبر، آغاز یک دوران جدید، و هجو سیاست. مارکز در این داستان با تلفیق طنز و جدیت، به بررسی عمیق ساختارهای قدرت و تأثیر آن بر زندگی مردم می پردازد. مرگ مادربزرگ، هرچند با تشریفات فراوان همراه است، اما در واقع پایان یک دوران و امید به آغاز آزادی و استقلال برای مردم ماکوندو است.

هیچ کس نمی توانست تصور کند که امکان دارد مادربزرگ روزی بمیرد، مگر افراد قبیله و خود او که دل نگرانی های ناشی از پیری پدر آنتونیو ایسابل، او را بر می انگیخت.

این داستان به وضوح ارتباط تنگاتنگی با رمان های بعدی مارکز، به ویژه «صد سال تنهایی» و «پاییز پدرسالار»، دارد. ماکوندو و بسیاری از ایده های مربوط به دیکتاتوری و تاریخ آمریکای لاتین، در این داستان به صورت اولیه طرح ریزی شده اند. عناصر رئالیسم جادویی نیز به وفور در این بخش دیده می شود؛ مانند پاپ که سوار بر «گوندوله» سیاه از باتلاق ها می گذرد یا مردمانی که پرندگان را در اتاق هایشان می بینند. این داستان یک هجو سیاسی قدرتمند است که نشان می دهد چگونه قدرت مطلق می تواند منجر به پوچی و انزوا شود و چگونه مرگ یک دیکتاتور، می تواند سرآغاز تحول باشد، اگرچه این تحول همیشه هم به معنای آزادی کامل نیست.

مضامین مشترک و پیام های کلیدی مجموعه «تدفین مادربزرگ»

داستان های مجموعه «تدفین مادربزرگ» tapestry پیچیده ای از مضامین انسانی و اجتماعی را می بافند که در هسته خود، تصویری از آمریکای لاتین و فراتر از آن، از وضعیت بشر ارائه می دهند. این مضامین، اگرچه در هر داستان به شکلی متفاوت تجلی می یابند، اما پیوندی عمیق بین آن ها ایجاد می کنند و جهان بینی مارکز را منعکس می سازند.

1. نقد قدرت و دیکتاتوری: این موضوع در داستان اصلی «تدفین مادربزرگ» به اوج خود می رسد، اما در داستان هایی مانند «روزی چون روزهای دیگر» (دهدار ستمگر) و «در این دهکده دزدی وجود ندارد» (فساد سیستماتیک)، نیز به شکل های گوناگون دیده می شود. مارکز به دقت نشان می دهد که چگونه قدرت می تواند افراد و ساختارها را فاسد کند و چگونه مردم تحت ستم، با مقاومت خاموش یا آشکار، به آن واکنش نشان می دهند.
2. تنهایی انسان ها: بسیاری از شخصیت ها، مانند مادر در «خواب نیمروز سه شنبه» یا بیوه مونتی یل، با تنهایی عمیقی در مواجهه با واقعیت ها و قضاوت های اجتماعی دست و پنجه نرم می کنند. حتی دیکتاتور مادربزرگ نیز در اوج قدرتش، از نوعی انزوای ناشی از خودکامگی رنج می برد. این تنهایی، بازتابی از شرایط انسانی در مواجهه با چالش های زندگی و جامعه است.
3. نقش خرافات، سنت ها و دین: مارکز در داستان های خود به وفور به باورهای سنتی و خرافات مردم آمریکای لاتین و نقش دین در زندگی آن ها می پردازد. داستان «یک روز بعد از شنبه» با باران پرندگان مرده و تلاش کشیش برای یافتن معنا، نمونه بارزی از این مضمون است. او به تعامل پیچیده ایمان و خرافه در جامعه می پردازد.
4. تقابل دنیای مدرن و زندگی سنتی: این تقابل گاهی ظریف و گاهی آشکار است. تغییراتی که به ماکوندو می رسند، یا درک متفاوت نسل ها در «گل های مصنوعی»، همگی به این دوگانگی اشاره دارند. مارکز نهادهای نوپا و تکنولوژی های جدید را در برابر سنت های ریشه دار قرار می دهد.
5. اهمیت خانواده و جامعه: با وجود تمام نقدها و تلخی ها، پیوندهای خانوادگی و ارتباطات اجتماعی، به ویژه در لحظات بحران، نقش محوری دارند. عشق مادرانه در «خواب نیمروز سه شنبه» نمونه ای از این پیوندهای ناگسستنی است.
6. آمیزش خیال و واقعیت (رئالیسم جادویی): این سبک، که امضای مارکز است، در تمام داستان ها حضور دارد. از باران پرندگان مرده تا پاپ سوار بر گوندوله، مارکز جهانی را خلق می کند که در آن مرزهای منطق و خیال محو می شوند و به او اجازه می دهد تا حقایق عمیق تر را به شیوه ای غیرمنتظره بیان کند.

«تدفین مادربزرگ» و جایگاه آن در ادبیات جهان

مجموعه داستان «تدفین مادربزرگ» اگرچه به اندازه «صد سال تنهایی» شهرت جهانی ندارد، اما جایگاه ویژه ای در کارنامه ادبی گابریل گارسیا مارکز و در ادبیات جهان دارد. این مجموعه را می توان به عنوان یک کارگاه یا آزمایشگاهی دید که مارکز در آن ایده ها، شخصیت ها، و سبک نگارش رئالیسم جادویی خود را برای خلق آثار بزرگترش پرورش داده است.

این مجموعه نشان می دهد که چگونه بذرهای ایده هایی که بعدها به رمان های عظیم او تبدیل شدند، در این داستان های کوتاه کاشته شده اند. بسیاری از بن مایه ها، مانند شهر ماکوندو، نقد دیکتاتوری، تنهایی انسان، و آمیزش جادو و واقعیت، در این داستان ها برای اولین بار یا به شکلی ابتدایی تر ظهور می کنند. این امر، «تدفین مادربزرگ» را به یک اثر مهم برای درک تکامل هنری مارکز تبدیل می کند.

تأثیر این مجموعه بر ادبیات پس از خود نیز قابل توجه است. «تدفین مادربزرگ» به همراه دیگر آثار مارکز، نقش مهمی در شناساندن سبک رئالیسم جادویی به جهان و الهام بخشیدن به نسل های بعدی نویسندگان، به ویژه در آمریکای لاتین، ایفا کرد. این داستان ها با ارائه دیدگاهی تازه به واقعیت و شکستن مرزهای ژانر، امکانات جدیدی را برای داستان نویسی باز کردند.

امروزه، «تدفین مادربزرگ» همچنان پس از سال ها، ارزش خواندن و تحلیل را دارد. داستان های آن نه تنها از نظر زیبایی شناختی غنی هستند، بلکه پیام های عمیق و جهانی درباره قدرت، اخلاق، جامعه و سرنوشت انسانی را در خود جای داده اند که در هر زمان و مکانی قابل تأمل هستند. این مجموعه، دعوتی است به تأمل در جهانی که مارکز با استادی تمام خلق کرده است؛ جهانی که در آن هر چیز ممکن است و هر اتفاقی، لایه ای پنهان از معنا را در خود دارد.

ترجمه قاسم صنعوی: پلی به زبان فارسی

اهمیت ترجمه روان و دقیق در انتقال حس و حال و پیچیدگی های آثار گابریل گارسیا مارکز، به ویژه برای مخاطبان فارسی زبان، بسیار زیاد است. قاسم صنعوی، یکی از مترجمان برجسته و نام آشنای ادبیات آمریکای لاتین در ایران، با درک عمیق از جهان مارکز و تسلط بر زبان فارسی، ترجمه ای دقیق و دلنشین از مجموعه «تدفین مادربزرگ» ارائه داده است.

ترجمه صنعوی، با حفظ ظرافت های زبانی، لحن خاص مارکز و آمیزش رئالیسم جادویی با واقعیت، توانسته است خواننده فارسی زبان را به عمق داستان ها و جهان بینی نویسنده ببرد. او با انتخاب واژگان مناسب و ساختار جملاتی که همزمان با متن اصلی وفادار باشند و برای مخاطب فارسی زبان نیز کاملاً طبیعی و خواندنی به نظر برسند، پلی محکم بین زبان اسپانیایی و فارسی برقرار کرده است. این ترجمه به خواننده اجازه می دهد تا بدون از دست دادن جوهر اصلی اثر، از ظرافت ها و لایه های پنهان داستان های مارکز لذت ببرد و به تحلیل های عمیق تر بپردازد. تلاش مترجم برای بازآفرینی فضای فرهنگی و اجتماعی ماکوندو در زبان فارسی، از نقاط قوت این ترجمه محسوب می شود و تجربه خواندن را برای مخاطب ایرانی غنی تر می کند.

نتیجه گیری: میراث یک فرمانروا و قدرت کلمات

مجموعه داستان «تدفین مادربزرگ» اثری است که فراتر از یک سرگرمی صرف، خواننده را به سفری عمیق در ابعاد مختلف جامعه انسانی دعوت می کند. گابریل گارسیا مارکز، با هنر بی بدیل خود در آمیختن واقعیت و خیال، جهانی را به تصویر می کشد که در آن دیکتاتوری، فقر، خرافات و تنهایی، تار و پود زندگی را شکل می دهند، اما در کنار آن، امید، مقاومت و کرامت انسانی نیز در پیچیده ترین شرایط به چشم می خورد.

این مجموعه داستان کوتاه، نه تنها گواهی بر مهارت خیره کننده مارکز در داستان گویی است، بلکه به عنوان یک نقطه عطف مهم در تکامل ایده ها و سبک او، به ویژه برای خلق شاهکار «صد سال تنهایی»، عمل می کند. هر یک از هشت داستان، دریچه ای به سوی مفاهیم عمیق انسانی و نقدهای اجتماعی و سیاسی است که مارکز با ظرافت خاص خود مطرح می کند. از عشق بی قید و شرط مادرانه در برابر قضاوت های اجتماعی تا پوچی قدرت و میراث فساد، «تدفین مادربزرگ» به ما یادآوری می کند که چگونه تاریخ، سیاست و باورهای شخصی، در زندگی هر فرد تنیده شده اند. قدرت کلمات مارکز در این مجموعه، به خواننده اجازه می دهد تا فراتر از خطوط داستان، به تأمل درباره جهان امروز و چالش های مشابه آن بپردازد و اهمیت این اثر را دوچندان می کند.