تغییر کاربری هواپیماهای باربری آمریکایی به بمب افکن!/ عکس

تینا مزدکی: به نظر می رسد نیروی هوایی ایالات متحده با توجه به موقعیت خود مخصوصا در اقیانوس آرام و اقیانوس هند، جنگنده هایی مانند سی-17 گلوبمستر و سی-130جی را به بمب افکن های سنتی تبدیل کند. همچنین قابلیت جدید استفاده از هواپیمای باری سی-17 به عنوان بمب افکن های سنتی به متحدان آمریکا از جمله نیروهای هندی نیز کمک می کند تا محدوده ماموریت های دوربرد خود را در منطقه اقیانوس هند گسترش دهند.

در واقع بنظر می رسد که ایلات متحده نیز بیشتر از این که به پشتیبانی لجستیکی هواپیماهای باری و نفت کش ها نیاز داشته باشد، به پشتیبانی نظامی آن ها نیاز دارد. ارتش ایالات متحده در حال حاضر به متحدان نشان می دهد که چگونه از هواپیماهای باری خود را در جهت نظامی استفاده کنند. بسیاری از متحدان ایالات متحده، درست مانند هند، بمب افکن ندارند، اما آنها این هواپیماهای باری را دارند و می توانند به عنوان بمب افکن از آنها استفاده کنند.

ژاپن همچنین در حال بررسی گزینه استفاده از هواپیمای حمل و نقل تاکتیکی سی-2 کاوازاکی برای پرتاب موشک های ایستاده است. این طرح بهبود دفاع و توانایی ژاپن برای انجام عملیات ضد حمله است. همچنین اخیراً، نیروی هوایی نیروی هوایی ایالات متحده یک تمرین آموزشی را بر روی موشک های ام سی-130جی و سی-17 انجام دادند. سی-17 و ام سی-130جی می توانند برد بیشتری نسبت به سایر بمب افکن ها داشته باشند و توانایی استقرار موشک های دوربرد چالش های بیشتری را برای دشمن ایجاد می کند.

سی-17

از اوایل سال 2020، نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا آزمایش هایی را برای پرتاب پالت های موشک های کروز واقعی یا شبیه سازی شده از هواپیماهای باری انجام داده است تا ببیند آیا آنها می توانند مستقر شوند و به هدفی حمله کنند یا خیر. این پروژه با نام راپید دراگون شناخته می شود و توسط فرماندهی تحرک هوایی که بر ناوگان بار و تانکر سرویس نظارت دارد نظارت می شود.

سی-17 تاکنون یک موشک کروز با برد گسترده موشک هوا به سطح را مستقر کرده است که برد آن حدود 600 مایل است. این پروژه فراتر از ارایه قابلیت های تهاجمی به ناوگان حمل و نقل است، این هواپیما می تواند چیزهایی مانند حسگرها و مسدود کننده ها را برای جنگ الکترونیک حمل کند.

C-17 گلوبمستر 3 و ام سی-130جی کوماندو 2 برای انجام تحویل استراتژیک و سریع سوخت و منابع از طریق بارریزی هوایی مستقر شده اند. این هواپیمای بزرگ می تواند پرسنل را نیز جابجا کند. نیروی هوایی ایالات متحده با این ناوهای حمل و نقل شروع به کار کرد، زیرا تبدیل آن ها به بمب افکن نیاز به اصلاحات و آموزش کمتری داشت.

ام سی-130جی می تواند 28000 پا را با محموله 42000 پوندی بالا برود، بردی معادل 3000 مایل دارد و می تواند به اندازه یک بی-52، سلاح های دوربرد حمل کند. همچنین می تواند از بزرگراه های 3000 فوتی و مناطق فرود موقت، جایی که بمب افکن نمی تواند فرود بیاید، فرود راحتی داشته باشد. در مقایسه با آن، سی-17 یک غول بزرگ با ظرفیت حمل بار نزدیک به 171000 پوند است. می تواند وسایل نقلیه زرهی، کامیون ها، تریلرها را حمل کند و بیش از 100 چترباز و تجهیزات همراه آنها را به هوا بفرستد. با توجه به اندازه آن، این هواپیما می تواند سه برابر بیشتر از یک بمب افکن بی-52 مهمات دوربرد حمل کند.

بی-52

آینده گلوبمسترها و سوپر هرکول

نیروی هوایی ایالات متحده هنوز در حال تکمیل تدارکات این تغییرکاربری است، زیرا این هواپیمابرها باید از فرودگاه های بیشتر و سختگیرانه تر عبور کنند تا از حملات احتمالی طفره بروند. همچنین مهمات ها باید ذخیره و توزیع شوند تا بتوانند به طور موثر کار کنند. در این میان، این برنامه از چشم چین دور نمانده است، زیرا نگران است که این هواپیماهای باری ایالات متحده می توانند تعداد زیادی موشک را حمل کنند و ردیابی آنها دشوار خواهد بود.

در مقاله ای، یکی از محققان موسسه مطالعات هوافضای چین وابسته به نیروی هوایی آمریکا به نقل از مقاله ای که در اخبار دفاع ملی چین منتشر شد، می گوید: «می توان پیش بینی کرد که پس از مسلح شدن به مهمات پالت شده، سرعت روش توزیع شده ارتش آمریکا برای ماموریت های ضربتی و ناگهانی این حملات به شدت افزایش خواهد یافت.» راپید دراگون همچنین به عنوان برنامه ای مقرون به صرفه در نظر گرفته می شود، زیرا استفاده از هواپیماهای باری برای جابه جایی سلاح ارزان تر از ساخت بمب افکن های بیشتر است و ارتش بدون بمب افکن می تواند به سرعت، این قابلیت را به هواپیماهای باری خود اضافه کند.

منبع: eurasiantimes

227323