قیافه عجیب بزرگترین هواپیمای جهان

به گزارش وب سازان شمال، یک استارت آپ فعال در حوزه انرژی مستقر در کلرادو آمریکا معتقد است که راهکار این چالش را در دست دارد و آن، ساخت هواپیمای بزرگی است که برای حمل بزرگترین پره های توربین ساخته شده است.

به نقل از وب سازان شمال، در عصری که انرژی های تجدیدپذیر نه تنها یک انتخاب بلکه یک ضرورت است، تلاش برای ساخت توربین های بادی کارآمدتر و بزرگتر در حال افزایش است. مزارع بادی فراساحلی با توربین های عظیم خود که پره های بلندشان به اندازه یک زمین فوتبال است، گواهی بر این پیگیری است.

با این حال، این غول های انرژی تجدیدپذیر اغلب در دریاها مستقر هستند و پتانسیل گسترده آنها در خشکی به دلیل غیرعملی بودن حمل چنین ساختارهای عظیمی از طریق وسایل متعارف، مغفول مانده است.

اکنون شرکت رادیا(Radia) وارد عمل شده و از برنامه های خود برای ساخت بزرگترین هواپیمای جهان رونمایی کرده است.

این هواپیمای غول پیکر که ویند رانر(WindRunner) نام دارد، نوید یک انقلاب در بخش انرژی های تجدیدپذیر با ساده سازی حمل و نقل پره های عظیم توربین های بادی را می دهد.

ویند رانر؛ بازتعریف محدودیت های اندازه هواپیما

ابعاد عظیم WindRunner حتی نمادین ترین هواپیماهای تجاری را نیز کوتوله جلوه می دهد. این هواپیما با طول حیرت آور 108 متر، ارتفاع 24 متر و طول بال های 80 متر، 32 متر از طول بویینگ 747-8 بیشتر است.

در واقع Windrunner تقریباً به اندازه یک زمین فوتبال آمریکایی است و اندازه استثنایی آن به معنی ظرفیت حمل گسترده آن تا وزن 80 تن است که 12 برابر ظرفیت بویینگ 747 است.

ساخت ساختار عظیم WindRunner به زیرساخت های تخصصی نیاز دارد و باندهای نیمه آماده 1830 متری در مکان هایی که پره های توربین های بادی قرار است نصب شوند، مورد نیاز است.

پرداختن به چالش های حمل و نقل توربین های بادی

ماموریت اصلی WindRunner انتقال پره های غول پیکر توربین های بادی مستقر در خشکی است. طول این توربین ها بین 45 تا 90 متر است که وزن آنها به 35 تن می رسد.

این ابعاد عظیم روش های حمل و نقل موجود را به شدت محدود می کند. توربین های دریایی به کشتی های دریایی تخصصی متکی هستند که این کار را راحت تر انجام می دهند، اما حمل آنها در خشکی به این راحتی نیست.

شرکت رادیا در وب سایت خود آورده است: بزرگ ترین توربین های بادی امروزی و حتی توربین های بزرگ تر آینده را نمی توان از طریق زیرساخت های زمینی کنونی به نیروگاه های بادی در خشکی منتقل کرد. این مانع لجستیکی به عنوان الهام بخش اصلی پروژه WindRunner بود.

مارک لاندستروم بنیان گذار رادیا و دانشمند موشکی آموزش دیده در موسسه فناوری ماساچوست(MIT)، هفت سال گذشته را با تیمی از مهندسان کار کرد تا طراحی WindRunner را از جمله اولویت های کلیدی و اطمینان از یکپارچگی ساختاری این هواپیمای عظیم در هنگام فرود و برخاستن به شکل دقیق اصلاح کند.

هموار کردن راه برای قدرت فوق العاده و پایدار

ظرفیت WindRunner فراتر از حل محدودیت های حمل و نقل موجود، مسیر را برای توسعه توربین های زمینی حتی بزرگ تر باز می کند. لاندستروم در مورد این پروژه به وال استریت ژورنال گفته است که این هواپیما می تواند برای استفاده از حداکثر پتانسیل نیروی باد استفاده شود.

کارشناسان تخمین می زنند که این توربین های بزرگ می توانند ثبات تولید برق را تا 20 درصد افزایش دهند و هزینه های انرژی را تا 35 درصد کاهش دهند. این یک موهبت برای صنعت تولید انرژی از نیروی باد است که با استقبال روزافزونی مواجه است.

جاه طلبی فراتر از انرژی های تجدیدپذیر

رادیا می گوید WindRunner می تواند ظرف چهار سال آینده به آسمان برسد. مارک لاندستروم معتقد است که هدف اصلی آن تسریع رشد بهره گیری از نیروی باد است. با این حال، ظرفیت عظیم این هواپیما می تواند کاربردهای ارزشمندی در سایر بخش ها، از جمله حمل و نقل تجهیزات نظامی سنگین نیز پیدا کند.

پروژه ویندرانر در حالی آغاز می شود که صنعت برق بادی با مشکلات مالی مواجه است. تاسیسات مستقر در خشکی مجهز به پره های توربین عظیم می توانند دگرگونی چشمگیری را شاهد باشند.

فناوری WindRunner می تواند به پره ها اجازه دهد تا 90 متر بالاتر از میانگین فعلی برسند و با سازه های نمادین از نظر ارتفاع رقابت کنند. نتیجه اینکه مزارع بادی مستقر در خشکی تقریباً دو برابر نیروگاه های فعلی انرژی تولید خواهند کرد و انرژی باد را در مناطقی که در حال حاضر بادوام نیستند، رقابتی می کند.

5858