چگونه محاسبه اضافه کاری و مرخصی را اصولی انجام دهیم؟
محاسبه اضافهکاری و مرخصی طبق قانون کار جمهوری اسلامی ایران، مستلزم آگاهی دقیق از تعاریف، مقررات و فرمولهای خاص است. این راهنمای جامع تلاش میکند تا با ارائه اطلاعات بهروز برای سال ۱۴۰۴، کارگران و کارفرمایان را در انجام صحیح این محاسبات یاری رساند و از بروز هرگونه ابهام یا اختلاف جلوگیری کند.

مدیریت صحیح آموزش حسابداری و بهویژه آموزش حسابداری حقوق و دستمزد ، بخش مهمی از هر سازمان محسوب میشود که دقت در آن، ضامن رعایت حقوق کارکنان و حفظ پایداری روابط کاری است. پیچیدگی قوانین و تعدد انواع مرخصیها و شیوههای مختلف اضافهکاری، ضرورت وجود یک منبع کامل و کاربردی را دوچندان میکند. این مقاله با هدف شفافسازی تمامی این ابعاد، شامل تعاریف، قوانین، فرمولها و مثالهای عملی، در صدد است تا راهنمایی جامع برای کارفرمایان، متخصصان منابع انسانی و کارگران باشد.
اضافهکاری: تعاریف، قوانین و فرمولهای محاسباتی
یکی از پرکاربردترین مفاهیم در حوزه قانون کار، اضافهکاری است که در صورت عدم آگاهی صحیح از آن، ممکن است مشکلات و سوءتفاهمات زیادی بین کارگر و کارفرما پیش بیاید. در ادامه به تشریح دقیق این مفهوم و جوانب قانونی آن میپردازیم.
اضافهکاری چیست و چه تفاوتی با سایر فوقالعادهها دارد؟ (ماده ۵۱ قانون کار)
طبق ماده ۵۱ قانون کار، ساعات کار عادی کارگران و کارمندان حداکثر ۸ ساعت در شبانهروز و ۴۴ ساعت در هفته است. هرگونه فعالیت کاری که کارگر به دستور کارفرما و خارج از این ساعات انجام دهد، «اضافهکاری» نامیده میشود. این ساعات کار اضافی با نرخ متفاوتی محاسبه و پرداخت میگردد.
تفاوت اضافهکاری با سایر فوقالعادهها مانند شبکاری، جمعهکاری و نوبتکاری در این است که اضافهکاری به ساعات مازاد بر موظفی گفته میشود، در حالی که فوقالعادهها به شرایط خاص انجام کار (مثل کار در شب یا جمعه) فارغ از مازاد بودن ساعت کار اشاره دارند. یک کارگر میتواند هم اضافهکاری داشته باشد و هم مشمول فوقالعاده شبکاری یا جمعهکاری شود، به شرطی که کار او هم مازاد بر ساعات موظفی باشد و هم در شرایط خاص (شب یا جمعه) انجام گیرد.
انواع اضافهکاری طبق قانون کار
اضافهکاری در قانون کار به چند دسته تقسیم میشود که نحوه محاسبه و شرایط هر یک ممکن است متفاوت باشد:
- اضافهکاری عادی (کار در روزهای کاری):به ساعاتی اطلاق میشود که کارگر در روزهای کاری عادی (شنبه تا پنجشنبه) بیشتر از ساعات موظفی روزانه یا هفتگی خود کار میکند.
- اضافهکاری در روز تعطیل رسمی:اگر کارگر در روز تعطیل رسمی (به جز جمعه) به دستور کارفرما مشغول به کار شود، علاوه بر حقوق عادی آن روز، بابت ساعات کارکرد خود، فوقالعاده اضافهکاری را نیز دریافت میکند.
- اضافهکاری در روز جمعه:کار در روز جمعه به دلیل اینکه روز تعطیل هفتگی کارگران محسوب میشود، علاوه بر فوقالعاده اضافهکاری (اگر کارکرد مازاد بر موظفی باشد)، شامل فوقالعاده جمعهکاری نیز میشود. طبق قانون کار، برای هر ساعت کار در روز جمعه، علاوه بر ۱.۴ برابر مزد عادی، ۴۰ درصد نیز تحت عنوان جمعهکاری به مزد هر ساعت اضافه میشود.
قوانین و مقررات کلیدی اضافهکاری
برای محاسبه اضافه کاری طبق قانون کار 1404 و رعایت حقوق طرفین، چند ماده قانونی کلیدی وجود دارد که باید مد نظر قرار گیرد:
- شرط رضایت کارگر و کارفرما (ماده ۵۹):کارفرما نمیتواند کارگر را بدون رضایت او به اضافهکاری مجبور کند. اضافهکاری باید با توافق کتبی یا شفاهی طرفین صورت پذیرد.
- سقف مجاز اضافهکاری:طبق تبصره ماده ۵۹ قانون کار، ساعات کار اضافی نباید از ۴ ساعت در شبانهروز تجاوز کند، مگر در موارد استثنایی و با توافق طرفین. در عمل، سقف هفتگی ۱۲ ساعت نیز عرف شده است، اگرچه در نص صریح قانون کار برای حالت عادی فقط محدودیت روزانه ذکر شده است.
- موارد استثناء در شرایط اضطراری (ماده ۶۰):در شرایط اضطراری (مانند جلوگیری از حوادث احتمالی، تعمیرات فوری ماشینآلات یا جبران خسارت)، کارفرما میتواند حداکثر ۸ ساعت در شبانهروز از کارگر اضافهکاری بخواهد. البته این موارد باید به اداره کار اطلاع داده شده و تأیید شوند.
- تأکید بر پرداخت بهموقع: پرداخت اضافهکاری باید همزمان با سایر اقلام حقوق و دستمزد و به صورت منظم صورت گیرد.
نحوه محاسبه نرخ هر ساعت اضافهکاری (فرمول و اجزاء)
برای محاسبه نرخ هر ساعت اضافهکاری، ابتدا باید مزد یک ساعت کار عادی را به دست آورد. این مزد شامل پایه حقوق، پایه سنوات (در صورت تعلق) و مزایای تبع شغل (مانند حق سرپرستی، فوقالعاده سختی کار و…) میشود. مواردی مانند بن کارگری، حق مسکن، حق اولاد و حق تاهل جزء مزد مبنا محسوب نمیشوند و در محاسبه اضافهکاری لحاظ نمیشوند.
فرمول محاسبه مزد یک ساعت کار عادی:
مزد یک ساعت کار عادی = (پایه حقوق ماهانه + پایه سنوات ماهانه + مزایای تبع شغل ماهانه) / ساعات کار موظفی ماهانه
یا به شکل سادهتر:
مزد یک ساعت کار عادی = (مزد روزانه) / ۷.۳۳
این ۷.۳۳ ساعت، حاصل تقسیم ۴۴ ساعت کار موظفی هفتگی بر ۶ روز کاری است.
فرمول نهایی محاسبه نرخ هر ساعت اضافهکاری:
مزد هر ساعت اضافهکاری = (مزد یک ساعت کار عادی) × ۱.۴
این ضریب ۱.۴ نشاندهنده ۴۰ درصد مازاد بر مزد عادی برای هر ساعت اضافهکاری است.
محاسبه ساعات اضافهکاری ماهانه
برای تعیین ساعات اضافهکاری در یک ماه، باید ساعات کارکرد واقعی کارگر را با ساعات کار موظفی همان ماه مقایسه کرد.
ساعت کار موظفی ماهانه: این ساعت با توجه به تعداد روزهای کاری، جمعهها و تعطیلات رسمی هر ماه متفاوت است. معمولاً با کسر جمعهها و تعطیلات رسمی از کل روزهای ماه و ضرب تعداد روزهای کاری در ۷.۳۳ ساعت به دست میآید. مجتمع فنی تهران در دورههای آموزش حسابداری حقوق و دستمزد خود به این جزئیات با مثالهای عملی میپردازد.
در جدول زیر، ساعات کار موظفی تقریبی برای ماههای سال ۱۴۰۴ آورده شده است:
ماه | روزهای کاری (تقریبی) | ساعات کار موظفی (روز کاری × ۷.۳۳) |
---|---|---|
فروردین ۱۴۰۴ | ۲۰ | ۱۴۶.۶۰ ساعت |
اردیبهشت ۱۴۰۴ | ۲۱ | ۱۵۳.۹۳ ساعت |
خرداد ۱۴۰۴ | ۲۳ | ۱۶۸.۵۹ ساعت |
تیر ۱۴۰۴ | ۲۱ | ۱۵۳.۹۳ ساعت |
مرداد ۱۴۰۴ | ۲۳ | ۱۶۸.۵۹ ساعت |
شهریور ۱۴۰۴ | ۲۱ | ۱۵۳.۹۳ ساعت |
مهر ۱۴۰۴ | ۲۲ | ۱۶۱.۲۶ ساعت |
آبان ۱۴۰۴ | ۲۱ | ۱۵۳.۹۳ ساعت |
آذر ۱۴۰۴ | ۲۲ | ۱۶۱.۲۶ ساعت |
دی ۱۴۰۴ | ۲۲ | ۱۶۱.۲۶ ساعت |
بهمن ۱۴۰۴ | ۲۰ | ۱۴۶.۶۰ ساعت |
اسفند ۱۴۰۴ | ۲۰ | ۱۴۶.۶۰ ساعت |
فرمول محاسبه ساعات اضافهکاری ماهانه:
ساعات اضافهکاری = (ساعات کارکرد واقعی ماه) – (ساعات کار موظفی ماه)
توجه: این فرمول پس از کسر ساعات جمعهکاری و تعطیلکاری (که هر کدام فوقالعادههای جداگانه خود را دارند) از ساعات کارکرد واقعی برای محاسبه فوقالعاده اضافهکاری استفاده میشود. البته برخی این ساعات را مستقیماً در اضافهکاری نیز محاسبه میکنند که محل بحث و برداشتهای متفاوت است.
مثالهای عملی محاسبه اضافهکاری
برای درک بهتر، به چند مثال عملی میپردازیم:
مثال برای کارگر روزکار:
فرض کنید کارگری در ماه خرداد ۱۴۰۴ (که ۲۳ روز کاری موظفی و حدود ۱۶۸.۵۹ ساعت کار موظفی دارد) روزانه ۹ ساعت کار کرده است. مزد ساعتی عادی او ۱۰۰,۰۰۰ ریال است.
- کارکرد واقعی ماه: ۲۳ روز × ۹ ساعت = ۲۰۷ ساعت
- ساعات اضافهکاری: ۲۰۷ ساعت – ۱۶۸.۵۹ ساعت = ۳۸.۴۱ ساعت
- مبلغ هر ساعت اضافهکاری: ۱۰۰,۰۰۰ ریال × ۱.۴ = ۱۴۰,۰۰۰ ریال
- مبلغ کل اضافهکاری: ۳۸.۴۱ ساعت × ۱۴۰,۰۰۰ ریال = ۵,۳۷۷,۴۰۰ ریال
مثال برای کارگران شیفتی (مثلاً ۱۲ ساعت کار و ۲۴ ساعت استراحت):
یک کارگر با شیفت ۱۲-۲۴ در یک ماه ۳۰ روزه که ۴ جمعه و تعطیلی رسمی ندارد، ۲۰ شیفت ۱۲ ساعته (در مجموع ۲۴۰ ساعت) کار کرده است. ساعت کار موظفی ماه ۱۹۱ ساعت است.
- کارکرد واقعی: ۲۰ شیفت × ۱۲ ساعت = ۲۴۰ ساعت
- ساعات اضافهکاری: ۲۴۰ ساعت – ۱۹۱ ساعت = ۴۹ ساعت
- مبلغ هر ساعت اضافهکاری (با فرض مزد ساعتی عادی ۱۰۰,۰۰۰ ریال): ۱۰۰,۰۰۰ ریال × ۱.۴ = ۱۴۰,۰۰۰ ریال
- مبلغ کل اضافهکاری: ۴۹ ساعت × ۱۴۰,۰۰۰ ریال = ۶,۸۶۰,۰۰۰ ریال
در این نوع شیفتها، معمولاً بخشی از هر شیفت ۱۲ ساعته موظفی و بخشی اضافهکاری محسوب میشود. برای مثال اگر موظفی ماه ۱۹۱ ساعت و تعداد شیفتهای ۱۲ ساعته ۲۰ شیفت باشد، آنگاه موظفی هر شیفت حدود ۹.۵۵ ساعت (۱۹۱/۲۰) و اضافهکاری هر شیفت ۲.۴۵ ساعت (۱۲-۹.۵۵) خواهد بود.
مرخصی: تعاریف، قوانین و انواع آن در قانون کار
مرخصیها نیز بخش مهمی از حقوق و تکالیف کارگران و کارفرمایان هستند که شناخت صحیح آنها از اهمیت بالایی برخوردار است.
مرخصی استحقاقی (ماده ۶۴)
مرخصی استحقاقی، مرخصی با مزد است که هر کارگر در طول یک سال کار، به مدت ۲۶ روز کاری (با احتساب ۴ جمعه در ماه، در مجموع یک ماه) از آن برخوردار است. این مرخصی میتواند به صورت ساعتی یا روزانه استفاده شود و استفاده از آن، نیازمند توافق کارگر و کارفرماست. در این ایام، کارگر حقوق و مزایای کامل خود را دریافت میکند و سابقه بیمه نیز برای او لحاظ میشود.
طبق ماده ۶۶ قانون کار، کارگران نمیتوانند بیش از ۹ روز از مرخصی استحقاقی سالانه خود را ذخیره کنند. مابقی مرخصیهای استفاده نشده در پایان سال کاری، باید به صورت نقدی بازخرید شود.
مرخصی استعلاجی (ماده ۷۴)
این نوع مرخصی، به دلیل بیماری کارگر و با تأیید پزشک معتمد سازمان تأمین اجتماعی اعطا میشود. در طول مرخصی استعلاجی، حقوق کارگر از سوی سازمان تأمین اجتماعی پرداخت میشود و این ایام جزو سابقه کار و بیمه او محسوب میگردد. البته برای تأیید و پرداخت غرامت دستمزد، ارائه گواهی پزشک و تأیید مراجع مربوطه ضروری است.
مرخصی بدون حقوق (ماده ۷۲)
مرخصی بدون حقوق با توافق کتبی کارگر و کارفرما و برای مدت مشخصی اعطا میشود. در این مدت، کارگر حقوقی دریافت نمیکند و این ایام جزو سابقه کار و بیمه او نیز محسوب نمیشود (مگر اینکه کارگر به صورت خویشفرما حق بیمه خود را پرداخت کند). معمولاً در مواردی که کارگر نیاز به غیبت طولانی دارد و مرخصیهای استحقاقی او به پایان رسیده است، از این نوع مرخصی استفاده میشود.
مرخصی ازدواج و فوت نزدیکان (ماده ۷۳)
کارگر برای ازدواج دائم یا فوت همسر، پدر، مادر یا فرزندان، مستحق ۳ روز مرخصی با مزد است. این مرخصی از مرخصی استحقاقی کارگر کسر نمیشود و جزو سابقه کار او محسوب میگردد.
مرخصی حج واجب (ماده ۶۷)
به هر کارگر در طول دوران کاری خود، تنها یک بار برای انجام حج واجب، یک ماه مرخصی با مزد داده میشود. این مرخصی نیز از مرخصی استحقاقی سالانه او کسر نمیشود.
تعامل اضافهکاری و انواع مرخصی: بررسی حالات و مثالها
یکی از پیچیدهترین بخشهای آموزش حسابداری، بررسی تعامل مرخصیها با اضافهکاری است. در ادامه به این تعاملات میپردازیم:
تأثیر مرخصی استحقاقی بر اضافهکاری
نکته کلیدی اینجاست که ایام مرخصی استحقاقی “در حکم حضور در کارگاه” است. به این معنی که اگر کارگر در ماهی که مرخصی استحقاقی گرفته، بیشتر از ساعات کار موظفی (که با احتساب روزهای مرخصی استحقاقی کاهش نیافته) کار کرده باشد، اضافهکاری به او تعلق میگیرد. ساعات مرخصی استحقاقی، جزو ساعات کارکرد موظفی ماه محسوب میشود و کارکرد عادی کارگر تلقی میگردد و تأثیری در کاهش ساعات موظفی برای محاسبه اضافهکاری ندارد.
مثال: کارگری با ۷.۳۳ ساعت کار موظفی روزانه، در یک ماه ۲۲ روز کاری دارد (۱۶۱.۲۶ ساعت موظفی). او ۲ روز مرخصی استحقاقی گرفته و در ۲۰ روز کاری دیگر، روزانه ۹ ساعت کار کرده است.
- ساعات کارکرد واقعی (بدون مرخصی): ۲۰ روز × ۹ ساعت = ۱۸۰ ساعت
- ساعات مرخصی استحقاقی (در حکم کارکرد): ۲ روز × ۷.۳۳ ساعت = ۱۴.۶۶ ساعت
- کل ساعات لحاظ شده برای اضافهکاری: ۱۸۰ + ۱۴.۶۶ = ۱۹۴.۶۶ ساعت
- ساعات اضافهکاری: ۱۹۴.۶۶ – ۱۶۱.۲۶ (موظفی ماه) = ۳۳.۴ ساعت
همانطور که مشاهده میشود، ساعات مرخصی استحقاقی به عنوان بخشی از کارکرد عادی در نظر گرفته شده و موظفی ماه را کاهش نداده است.
تأثیر مرخصی استعلاجی بر اضافهکاری
ایام مرخصی استعلاجی، برخلاف مرخصی استحقاقی، جزو کارکرد واقعی محسوب نمیشود و غرامت دستمزد آن از سوی سازمان تأمین اجتماعی پرداخت میگردد. بنابراین، اگر کارگر بخشی از ماه را در مرخصی استعلاجی بوده باشد، ساعات کار موظفی ماه برای محاسبه اضافهکاری او، به نسبت روزهای غیبت در مرخصی استعلاجی، کاهش مییابد.
مثال: همان کارگر مثال قبل (۲۲ روز کاری، ۱۶۱.۲۶ ساعت موظفی)، اگر ۲ روز مرخصی استعلاجی گرفته باشد و در ۲۰ روز دیگر، روزانه ۹ ساعت کار کند.
- ساعات کارکرد واقعی: ۲۰ روز × ۹ ساعت = ۱۸۰ ساعت
- ساعات موظفی تعدیل شده برای محاسبه اضافهکاری: ۱۶۱.۲۶ – (۲ روز × ۷.۳۳ ساعت) = ۱۶۱.۲۶ – ۱۴.۶۶ = ۱۴۶.۶ ساعت
- ساعات اضافهکاری: ۱۸۰ ساعت – ۱۴۶.۶ ساعت = ۳۳.۴ ساعت
در این حالت، ساعات مرخصی استعلاجی از کارکرد موظفی کسر شده و فقط ساعات کارکرد واقعی مبنای مقایسه قرار گرفته است.
تأثیر مرخصی بدون حقوق بر اضافهکاری
مرخصی بدون حقوق نه تنها جزو کارکرد واقعی محسوب نمیشود، بلکه حقوقی نیز در آن دوره به کارگر تعلق نمیگیرد و سابقه بیمه نیز لحاظ نمیشود. در نتیجه، ساعات موظفی ماه برای محاسبه اضافهکاری، به نسبت روزهای مرخصی بدون حقوق، کاهش پیدا میکند. در برخی موارد، اگر کارگر ساعات کافی کار نکرده باشد، ممکن است حتی بدهکار شرکت شود.
تأثیر مرخصی ازدواج/فوت بر اضافهکاری
این مرخصیها نیز مانند مرخصی استحقاقی، به عنوان ایام با مزد و در حکم حضور در کارگاه محسوب میشوند و تأثیری بر کاهش ساعات موظفی ماه برای محاسبه اضافهکاری ندارند. کارکرد در این ایام به عنوان کارکرد عادی لحاظ شده و در صورت کار مازاد بر موظفی در سایر روزها، اضافهکاری پرداخت خواهد شد.
ملاحظات ویژه برای کارگران شیفتی در زمان مرخصی
برای کارگران شیفتی که ساعات کاری نوبتهایشان ممکن است از ۷.۳۳ ساعت در روز بیشتر باشد (مانند شیفتهای ۱۲ ساعته یا ۲۴ ساعته)، نحوه کسر ساعات مرخصی از مرخصی استحقاقی سالانه اهمیت دارد. معمولاً در این موارد، میزان مرخصی کسر شده از سقف ۲۶ روز، معادل ساعات موظفی موجود در آن شیفت کاری است، نه کل ساعات شیفت.
مثال: کارگری با شیفت ۱۲-۲۴ در یک ماه که موظفی آن ۱۹۱ ساعت است و او ۲۰ شیفت ۱۲ ساعته کار میکند. موظفی هر شیفت حدود ۹.۵۵ ساعت (۱۹۱/۲۰) است. اگر او یک شیفت کامل ۱۲ ساعته را مرخصی استحقاقی بگیرد، منطقی است که از مرخصی استحقاقی سالانه او به میزان ۹.۵۵ ساعت (نه ۱۲ ساعت) کسر شود، چرا که فقط آن بخش از شیفت جزو ساعات موظفی او محسوب میشده است.
این رویکرد، که میزان مرخصی کسر شده را بر اساس ساعات موظفی موجود در هر شیفت تنظیم میکند، به نظر با اصول قانون کار سازگارتر است و از کاهش ناعادلانه مرخصی سالانه کارگران شیفتی جلوگیری میکند. مجتمع فنی تهران با ارائه دورههای تخصصی آموزش حسابداری حقوق و دستمزد، به تمامی این نکات و روشهای صحیح محاسبه میپردازد.
نکات تکمیلی و مهم در مدیریت اضافهکاری و مرخصی
در کنار فرمولها و قوانین، توجه به نکات کاربردی دیگری نیز در مدیریت اضافهکاری و مرخصی ضروری است.
تأثیر اضافهکاری و مرخصی بر بیمه و مالیات
اضافهکاری جزو مزایای مستمر محسوب شده و مشمول بیمه و مالیات است. مبلغ اضافهکاری در لیست بیمه تامین اجتماعی در بخش مزایای مشمول درج میشود و تا سقف حقوق بیمه، حق بیمه به آن تعلق میگیرد. همچنین اگر با احتساب اضافهکاری، حقوق کارگر از حداقل معافیت مالیاتی بیشتر شود، مشمول مالیات حقوق نیز خواهد شد.
مرخصیهای با مزد (استحقاقی، ازدواج/فوت، حج) نیز مشمول بیمه و مالیات هستند، زیرا در این ایام حقوق و مزایا به طور کامل پرداخت میشود. مرخصی استعلاجی از آنجایی که حقوق آن توسط تأمین اجتماعی پرداخت میشود، وضعیت متفاوتی دارد و مرخصی بدون حقوق نیز که مزدی ندارد، مشمول هیچکدام از این موارد نیست.
ابزارهای کمکی (اکسل و نرمافزارهای حقوق و دستمزد)
برای دقت و سهولت در محاسبه اضافه کاری و مرخصی را اصولی انجام دهیم، استفاده از ابزارهای محاسباتی اهمیت فراوانی دارد. نرمافزارهای حقوق و دستمزد به طور خودکار تمامی این محاسبات را بر اساس قوانین بهروز انجام میدهند و خطای انسانی را به حداقل میرسانند. همچنین، استفاده از فایلهای اکسل طراحی شده برای آموزش حسابداری و مدیریت حضور و غیاب، میتواند به سازماندهی و دقت بیشتر کمک کند. مجتمع فنی تهران در دورههای آموزش حسابداری حقوق و دستمزد، به آموزش کار با این ابزارها نیز میپردازد.
اهمیت ثبت دقیق و مستندسازی
داشتن یک سیستم حضور و غیاب دقیق (اعم از دستی یا مکانیزه) برای ثبت ساعات ورود و خروج کارگران ضروری است. تمامی مدارک مربوط به مرخصیها، درخواستها، توافقات اضافهکاری و تأییدیههای پزشکی باید به دقت نگهداری شوند. این مستندات در صورت بروز هرگونه اختلاف، به عنوان مدارک قانونی عمل خواهند کرد.
توصیههای حقوقی
قوانین کار ممکن است در طول زمان تغییر کنند یا در برخی موارد، تفاسیر متفاوتی از آنها وجود داشته باشد. در مسائل پیچیده یا در صورت بروز اختلاف، توصیه میشود که با متخصصان و کارشناسان قانون کار و حسابداری مشورت شود. این مشاورهها میتواند از بروز مشکلات حقوقی بزرگتر جلوگیری کرده و به حل و فصل سریعتر اختلافات کمک کند. آگاهی از قوانین بهروزرسانی شده و شرکت در دورههای تخصصی آموزش حسابداری میتواند به مدیران و کارکنان کمک شایانی کند.
سوالات متداول
آیا کارفرما میتواند بدون اخذ رضایت کتبی کارگر، او را مجبور به اضافهکاری کند؟
خیر، طبق ماده ۵۹ قانون کار، اضافهکاری باید با توافق کارگر و کارفرما صورت گیرد و کارفرما نمیتواند کارگر را بدون رضایت مجبور به انجام اضافهکاری کند.
در صورتی که کارفرما با درخواست مرخصی استحقاقی کارگر موافقت نکند، آیا کارگر میتواند بدون اجازه به مرخصی برود؟
خیر، استفاده از مرخصی استحقاقی نیازمند موافقت کارفرماست. غیبت بدون موافقت، میتواند به منزله تخلف انضباطی و کسر از حقوق یا حتی اخراج تلقی شود.
نحوه محاسبه اضافهکاری برای کارگرانی که قرارداد پارهوقت دارند، چگونه است؟
برای کارگران پارهوقت، ساعات کار موظفی کمتر از ۴۴ ساعت در هفته است. اضافهکاری زمانی تعلق میگیرد که کارکرد آنها از ساعات توافق شده در قرارداد پارهوقت تجاوز کند، با رعایت سقفهای قانونی.
آیا مرخصی استعلاجی که از طرف تأمین اجتماعی تأیید نشده باشد، میتواند بر میزان اضافهکاری اثر بگذارد؟
اگر مرخصی استعلاجی توسط سازمان تأمین اجتماعی تأیید نشود، به منزله غیبت غیرموجه یا مرخصی بدون حقوق تلقی میشود و ساعات موظفی ماه برای محاسبه اضافهکاری به همان نسبت کاهش مییابد.
اگر کارگر در یک روز تعطیل رسمی کار کند و در عوض آن یک روز دیگر در هفته مرخصی بگیرد، اضافهکاری و جمعهکاری او چگونه محاسبه میشود؟
حتی اگر در قبال کار در روز تعطیل رسمی (از جمله جمعه) روز دیگری مرخصی گرفته شود، باز هم فوقالعاده کار در تعطیلات و فوقالعاده جمعهکاری (اگر روز جمعه باشد) به کارگر تعلق میگیرد، البته به شرطی که کارکرد مازاد بر موظفی باشد.
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "چگونه محاسبه اضافه کاری و مرخصی را اصولی انجام دهیم؟" هستید؟ با کلیک بر روی آموزش, کسب و کار ایرانی، اگر به دنبال مطالب جالب و آموزنده هستید، ممکن است در این موضوع، مطالب مفید دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "چگونه محاسبه اضافه کاری و مرخصی را اصولی انجام دهیم؟"، کلیک کنید.