قدیمی ترین استادیوم های فوتبال جهان

قدیمی ترین استادیوم های فوتبال جهان، نمادهایی زنده از تاریخ غنی این ورزش هستند که همچنان با شور و هیجان میزبان مسابقاتند. از میان این گنجینه های تاریخی، ورزشگاه سندی گیت رود در انگلستان با قدمت ۱۶۴ ساله، ریسکورس گراوند در ولز و برامال لین در شفیلد، از برجسته ترین نمونه های فعال به شمار می روند که هر یک داستان های ناگفته ای از ریشه های فوتبال مدرن در دل خود دارند.

استادیوم ها بیش از آنکه صرفاً سازه هایی برای تماشای مسابقات باشند، قلب تپنده هر باشگاه و هویت جدایی ناپذیر یک منطقه به حساب می آیند. آن ها شاهد عرق ریزی ها و اشک ها، پیروزی ها و شکست ها، و لحظات تاریخی بی شماری بوده اند که در حافظه جمعی میلیون ها هوادار نقش بسته اند. با گذشت زمان، بسیاری از این بناهای ارزشمند در جریان مدرن سازی و توسعه تخریب شده اند، اما برخی از آن ها همچنان با شکوه و پایداری در برابر گذر زمان ایستاده اند. این استادیوم ها، مانند کپسول های زمان، داستان هایی از گذشته را روایت می کنند و به ما این فرصت را می دهند تا به ریشه های ورزشی که امروز دوست داریم، بازگردیم. در این مقاله، سفری به اعماق تاریخ فوتبال خواهیم داشت تا با قدیمی ترین استادیوم های فعال جهان آشنا شویم، مکان هایی که روح فوتبال در هر گوشه و کنارشان نفس می کشد و میراثی ماندگار برای نسل های آینده به شمار می روند.

چرا این استادیوم های قدیمی هنوز مهم و با ارزش هستند؟

در جهانی که سرعت تغییرات سرسام آور است و هر روز شاهد ظهور بناهای جدید و مدرن هستیم، پایداری و حضور استادیوم های قدیمی فوتبال اهمیت ویژه ای پیدا می کند. این مکان ها تنها زمین بازی نیستند، بلکه ریشه های عمیق تری در فرهنگ، هویت و تاریخ یک ورزش و حتی یک ملت دارند. دلایل متعددی وجود دارد که نشان می دهد چرا این گنجینه های تاریخی همچنان باارزش و حیاتی باقی مانده اند.

حفظ هویت و میراث فوتبال

این استادیوم ها نه تنها ساختمان، بلکه کپسول های زمانی هستند که داستان های فوتبال را در دل خود دارند. هر صندلی، هر پله، و هر گوشه ای از این بناها یادآور رویدادهای بزرگ و کوچک، قهرمانان و اسطوره ها، و لحظات فراموش نشدنی است. آن ها هویت یک باشگاه و جامعه اطرافش را تعریف می کنند و پیوندی ناگسستنی بین گذشته و حال ایجاد می کنند. حفظ این استادیوم ها به معنای حفظ میراثی است که سال ها طول کشیده تا شکل بگیرد و برای نسل های آینده حیاتی است تا ریشه های ورزش خود را درک کنند.

ارتباط با ریشه ها و اصالت فوتبال

فوتبال مدرن که ما امروز می شناسیم، محصول تکامل و تغییرات بسیاری در طول سالیان متمادی است. استادیوم های قدیمی، ما را به دوران شکل گیری این ورزش و قوانین اولیه آن پیوند می دهند. آن ها شاهد اولین رقابت ها، اولین گل ها و اولین شادی های جمعی بوده اند. این اصالت و ارتباط با ریشه ها، حسی از نوستالژی و احترام را در دل هر هوادار فوتبال زنده می کند و به او یادآوری می کند که این ورزش چگونه از زمین های خاکی و کوچک آغاز شده و به پدیده ای جهانی تبدیل شده است.

جاذبه های گردشگری و کمک به اقتصاد محلی

برای بسیاری از علاقمندان به فوتبال و حتی گردشگران معمولی، بازدید از استادیوم های تاریخی یک جاذبه مهم به شمار می رود. این مکان ها فراتر از یک مکان ورزشی، به نمادهایی فرهنگی و تاریخی تبدیل شده اند که هر ساله هزاران بازدیدکننده را به خود جذب می کنند. این بازدیدها نه تنها به ترویج تاریخ فوتبال کمک می کند، بلکه با جذب گردشگر و افزایش فعالیت های اقتصادی در اطراف استادیوم، به اقتصاد محلی نیز یاری می رساند و مشاغل جدیدی ایجاد می کند.

نماد پایداری و وفاداری

در دنیایی که همه چیز به سرعت تغییر می کند، ایستادگی و مقاومت استادیوم های قدیمی در برابر زمان، نمادی از پایداری و وفاداری است. آن ها نشان دهنده تعهد باشگاه ها به ریشه های خود و وفاداری هواداران به تیمشان هستند. این پایداری به هواداران حس تعلق و ثبات می دهد و نشان می دهد که با وجود همه تغییرات، برخی چیزها همچنان اصالت خود را حفظ کرده اند. این احساسات عمیق، استادیوم های قدیمی را به مکان هایی مقدس برای دوستداران فوتبال تبدیل کرده است.

سفری در زمان: معرفی قدیمی ترین استادیوم های فعال فوتبال جهان

در ادامه، به معرفی جامع و دقیق قدیمی ترین استادیوم های فوتبال جهان می پردازیم که همچنان با افتخار پابرجا مانده و میزبان مسابقات فوتبال هستند. این لیست، دعوتی است به سفری جذاب در دل تاریخ تا با جزئیات و حقایق منحصربه فرد هر یک از این گنجینه ها آشنا شویم.

ورزشگاه سندی گیت رود (Sandygate Road)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۸۰۴ (ساخت)، ۱۸۶۰ (اولین بازی فوتبال)

مکان: شفیلد، انگلستان

باشگاه میزبان فعلی: هالام اف سی (Hallam F.C.)

ظرفیت فعلی: حدود ۱,۳۰۰ نفر (۲۵۰ صندلی)

ورزشگاه سندی گیت رود که در کتاب رکوردهای گینس به عنوان قدیمی ترین استادیوم فوتبال جهان ثبت شده است، واقعاً یک پدیده تاریخی است. این ورزشگاه در سال ۱۸۰۴ ساخته شد و در ابتدا برای مسابقات کریکت و دیگر رویدادهای ورزشی مورد استفاده قرار می گرفت. نقطه عطف تاریخ این استادیوم به سال ۱۸۶۰ بازمی گردد، زمانی که اولین بازی رسمی فوتبال باشگاهی در آن بین دو تیم هالام اف سی (دومین باشگاه قدیمی جهان) و شفیلد اف سی (قدیمی ترین باشگاه جهان) برگزار شد. این رویداد، نه تنها برای این استادیوم، بلکه برای کل تاریخ فوتبال جهانی اهمیت بسزایی دارد. سندی گیت رود با ظرفیت محدودش، حس صمیمیت و نزدیکی به ریشه های فوتبال را به خوبی حفظ کرده است. در طول سالیان متمادی، این ورزشگاه همچنان خانه هالام اف سی باقی مانده و با وجود تغییرات گسترده در دنیای فوتبال، اصالت خود را حفظ کرده است. حکایت هایی از میزبانی این مکان از مهمان خانه ای تاریخی در نزدیکی آن که محل تدوین اولین قوانین مدرن فوتبال بوده، بر جذابیت آن می افزاید.

ورزشگاه فیلد میل (Field Mill)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: حداقل ۱۸۶۱ (اولین بازی فوتبال، ساخت احتمالاً قبل تر)

مکان: منزفیلد، انگلستان

باشگاه میزبان فعلی: منزفیلد تاون (Mansfield Town)

ظرفیت فعلی: حدود ۹,۱۸۶ نفر

فیلد میل که در شهر منزفیلد انگلستان قرار دارد، یکی دیگر از قدیمی ترین زمین های فوتبالی است که قدمت آن به حداقل سال ۱۸۶۱ می رسد. هرچند برخی گزارش ها از استفاده ورزشی این زمین از حوالی سال ۱۸۵۰ خبر می دهند. نام این ورزشگاه از یک کارخانه نساجی بزرگ که در گذشته در نزدیکی آن قرار داشت، گرفته شده است. این مکان در ابتدا میزبان مسابقات کریکت و راگبی بود، اما از سال ۱۹۱۹ به خانه دائمی باشگاه منزفیلد تاون تبدیل شد. علی رغم تغییرات و بازسازی های جزئی، فیلد میل توانسته بخش قابل توجهی از روح و اصالت خود را حفظ کند و همچنان یکی از محبوب ترین استادیوم ها برای هواداران منزفیلد تاون به شمار می رود.

ورزشگاه برامال لین (Bramall Lane)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۸۵۵ (ساخت)، ۱۸۶۲ (اولین بازی فوتبال)

مکان: شفیلد، انگلستان

باشگاه میزبان فعلی: شفیلد یونایتد (Sheffield United)

ظرفیت فعلی: حدود ۳۲,۰۵۰ نفر

برامال لین، در قلب شهر شفیلد، یک استادیوم با پیشینه ای غنی است که تاریخ آن به سال ۱۸۵۵ بازمی گردد. این ورزشگاه در ابتدا به عنوان زمین کریکت مورد استفاده قرار می گرفت، اما در سال ۱۸۶۲ میزبان اولین بازی فوتبال خود شد. این مکان شاهد حضور قدیمی ترین باشگاه های جهان از جمله شفیلد اف سی و شفیلد ونزدی بوده است. از سال ۱۸۸۹، برامال لین به خانه باشگاه شفیلد یونایتد تبدیل شد و تا به امروز، با وجود بازسازی ها و توسعه های متعدد، هویت تاریخی خود را حفظ کرده است. این استادیوم با ظرفیت بیش از ۳۲ هزار نفر، هم اکنون یکی از پرجنب وجوش ترین زمین های فوتبال انگلستان به شمار می آید و ترکیبی از سنت و مدرنیته را به نمایش می گذارد.

ورزشگاه کارلایل گراوندز (Carlisle Grounds)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۸۶۲ (بازگشایی)

مکان: بری، شهرستان ویکلوو، ایرلند

باشگاه میزبان فعلی: بری واندررز (Bray Wanderers)

ظرفیت فعلی: حدود ۳,۲۵۰ نفر

کارلایل گراوندز که در سال ۱۸۶۲ بازگشایی شد، به عنوان قدیمی ترین استادیوم فوتبال ایرلند شناخته می شود. این ورزشگاه در شهر ساحلی بری واقع شده و از همان ابتدا میزبان تیم بری واندررز بوده است. علاوه بر فوتبال، این زمین در گذشته برای مسابقات راگبی نیز مورد استفاده قرار می گرفته است. با اینکه ظرفیت آن نسبت به بسیاری از استادیوم های بزرگ تر کمتر است، اما تاریخ غنی و موقعیت ساحلی آن، جذابیت خاصی به این مکان بخشیده است. کارلایل گراوندز نمادی از پایداری فوتبال در ایرلند است و با وجود بحث هایی مبنی بر نیاز به نوسازی، همچنان فعال باقی مانده است.

ورزشگاه ریسکورس گراوند (Racecourse Ground)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۸۰۷ (ساخت)، ۱۸۶۴ (اولین بازی فوتبال)

مکان: ورکسام، ولز

باشگاه میزبان فعلی: رکسهام اف سی (Wrexham A.F.C.)

ظرفیت فعلی: حدود ۱۰,۷۷۱ نفر

ریسکورس گراوند در شهر ورکسام ولز، یکی از باشکوه ترین استادیوم های قدیمی است که تاریخ آن به سال ۱۸۰۷ بازمی گردد. این ورزشگاه در ابتدا برای مسابقات کریکت و اسب دوانی استفاده می شد، اما از سال ۱۸۶۴ به طور منظم میزبان بازی های فوتبال شد و به خانه باشگاه رکسهام اف سی تبدیل گردید. ریسکورس گراوند به دلیل میزبانی از بیشترین تعداد بازی های ملی فوتبال در جهان برای تیم ملی ولز، اهمیت ویژه ای دارد. اولین بازی ملی ولز در سال ۱۸۷۷ در این استادیوم برگزار شد. این ورزشگاه با ظرفیت فعلی بیش از ۱۰ هزار نفر، شاهد فراز و نشیب های فراوانی در تاریخ فوتبال ولز بوده و همچنان با قدرت و شکوه خود، یادآور دوران طلایی فوتبال در این منطقه است.

ورزشگاه رودنی پرید (Rodney Parade)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۸۷۷ (افتتاح)

مکان: نیوپورت، ولز

باشگاه میزبان فعلی: نیوپورت کانتی (Newport County)

ظرفیت فعلی: حدود ۸,۷۰۰ نفر

رودنی پرید در شهر نیوپورت ولز، استادیومی با تاریخچه ای جذاب است که در سال ۱۸۷۷ افتتاح شد. این مکان در ابتدا به صورت چندمنظوره برای مسابقات راگبی، کریکت، دو و میدانی و حتی تنیس مورد استفاده قرار می گرفت. یکی از افتخارات این استادیوم، نصب اولین نورافکن ها در یک ورزشگاه ولزی است که امکان برگزاری مسابقات شبانه را فراهم کرد. از سال ۲۰۱۲، رودنی پرید به خانه رسمی باشگاه فوتبال نیوپورت کانتی تبدیل شد و از آن زمان تاکنون، میزبان مسابقات هیجان انگیز بسیاری بوده است. این ورزشگاه با ظرفیت ۸۷۰۰ نفر، نمونه ای بارز از تطبیق پذیری و پایداری در میان استادیوم های قدیمی به شمار می رود.

ورزشگاه استمفورد بریج (Stamford Bridge)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۸۷۷ (افتتاح)، ۱۹۰۵ (ورود چلسی)

مکان: لندن، انگلستان

باشگاه میزبان فعلی: چلسی (Chelsea F.C.)

ظرفیت فعلی: حدود ۴۰,۳۴۳ نفر

استمفورد بریج، خانه باشگاه چلسی در لندن، یکی از نمادین ترین و قدیمی ترین استادیوم های فوتبال انگلستان است که تاریخ آن به سال ۱۸۷۷ بازمی گردد. این ورزشگاه در ابتدا برای رویدادهای دو و میدانی استفاده می شد، اما در سال ۱۹۰۵، زمانی که باشگاه چلسی تأسیس شد، به خانه ابدی این تیم تبدیل گشت. از آن زمان به بعد، استمفورد بریج شاهد تمامی افتخارات و لحظات دراماتیک چلسی بوده است. این استادیوم با وجود بازسازی ها و توسعه های گسترده در طول دهه های اخیر برای افزایش ظرفیت و امکانات، توانسته روح و جذابیت تاریخی خود را حفظ کند. حضور مداوم در بالاترین سطوح فوتبال انگلستان، بر اهمیت و جایگاه ویژه این ورزشگاه افزوده است.

ورزشگاه دیپ دال (Deepdale)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۸۷۸ (بازگشایی)

مکان: پرستون، انگلستان

باشگاه میزبان فعلی: پرستون نورث اند (Preston North End)

ظرفیت فعلی: حدود ۲۳,۴۰۴ نفر

دیپ دال که در سال ۱۸۷۸ بازگشایی شد، خانه باشگاه پرستون نورث اند است و به عنوان یکی از قدیمی ترین استادیوم های فعال انگلستان شناخته می شود. این ورزشگاه در ابتدا برای اهداف دیگری به جز فوتبال استفاده می شد، اما از زمان تأسیس باشگاه در سال ۱۸۸۰، به طور انحصاری میزبان بازی های پرستون شد. دیپ دال در دهه ۱۹۸۰ یکی از اولین استادیوم های انگلستان بود که از چمن مصنوعی استفاده کرد، اگرچه بعدها به چمن طبیعی بازگشت. این ورزشگاه همچنین بین سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰، میزبان موزه ملی فوتبال انگلستان بود که نشان از اهمیت تاریخی آن دارد. تندیس سر تام فینی، اسطوره پرستون، در بیرون ورزشگاه یادآور افتخارات این باشگاه و بازیکنانش است.

ورزشگاه کاپیلو پارک (Cappielow Park)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۸۷۹

مکان: گریناک، اسکاتلند

باشگاه میزبان فعلی: گریناک مورتون اف سی (Greenock Morton F.C.)

ظرفیت فعلی: حدود ۶,۵۶۵ نفر

کاپیلو پارک در شهر گریناک اسکاتلند، خانه ی یکی از قدیمی ترین باشگاه های فوتبال این کشور، گریناک مورتون اف سی، است. این استادیوم که از سال ۱۸۷۹ میزبان بازی های فوتبال بوده، در اوایل قرن بیستم به عنوان یکی از بهترین و مدرن ترین استادیوم های اسکاتلند شناخته می شد. در سال ۱۹۰۲، این ورزشگاه میزبان یک بازی تاریخی بین تیم های ملی اسکاتلند و ولز بود که بر اهمیت آن در تاریخ فوتبال اسکاتلند می افزاید. با وجود تغییرات متعدد در ساختار فوتبال اسکاتلند، کاپیلو پارک همچنان با پایداری کامل میزبان بازی های گریناک مورتون است و روح فوتبال سنتی اسکاتلند را در خود جای داده است.

ورزشگاه ایوود پارک (Ewood Park)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۸۸۲ (ساخت و بازگشایی)، ۱۸۹۰ (ورود بلکبرن)

مکان: بلکبرن، انگلستان

باشگاه میزبان فعلی: بلکبرن راورز (Blackburn Rovers)

ظرفیت فعلی: حدود ۳۱,۳۶۷ نفر

ایوود پارک که در سال ۱۸۸۲ ساخته و بازگشایی شد، در ابتدا برای اهداف چندمنظوره از جمله فوتبال، دو و میدانی و حتی مسابقات سگ دوانی استفاده می شد. باشگاه بلکبرن راورز، پیش از استقرار دائم در سال ۱۸۹۰، چندین بازی را در این ورزشگاه انجام داده بود. این استادیوم در طول تاریخ خود شاهد قهرمانی های مهم بلکبرن، از جمله قهرمانی در لیگ برتر انگلستان در فصل ۹۵-۱۹۹۴ بوده است. ایوود پارک با بازسازی ها و توسعه های مدرن، اکنون ظرفیت بیش از ۳۱ هزار نفر را دارد. از سال ۲۰۲۴، تیم زنان بلکبرن راورز نیز بازی های خانگی خود را در این استادیوم برگزار می کند که نشان از ادامه حیات و اهمیت آن دارد.

ورزشگاه ترف مور (Turf Moor)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۸۸۳ (ساخت فوتبال)، از ۱۸۴۳ (کریکت)

مکان: برنلی، انگلستان

باشگاه میزبان فعلی: برنلی اف سی (Burnley F.C.)

ظرفیت فعلی: حدود ۲۱,۹۴۴ نفر

ترق مور، خانه باشگاه برنلی، یکی از استادیوم های بسیار قدیمی در انگلستان است که تاریخچه آن به سال ۱۸۴۳ بازمی گردد، زمانی که باشگاه کریکت برنلی در آنجا مستقر شد. استفاده از این مکان برای فوتبال از سال ۱۸۸۳ و با تأسیس باشگاه برنلی آغاز شد و از آن زمان تا کنون، این ورزشگاه به خانه دائمی آن ها تبدیل گشته است. ترف مور یک نقطه عطف تاریخی دیگر نیز دارد: این اولین زمین فوتبالی بود که توسط عضوی از خانواده سلطنتی بازدید شد، زمانی که پرنس آلبرت ویکتور در سال ۱۸۸۶ یک بازی دوستانه بین برنلی و بولتون واندررز را تماشا کرد. این استادیوم با ظرفیت تقریباً ۲۲ هزار نفر، همچنان شور و هیجان فوتبال سنتی انگلستان را در خود جای داده است.

ورزشگاه پورتمن رود (Portman Road)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۸۸۴ (بازگشایی رسمی فوتبال)

مکان: ایپسویچ، انگلستان

باشگاه میزبان فعلی: ایپسویچ تاون (Ipswich Town)

ظرفیت فعلی: حدود ۲۹,۶۷۳ نفر

پورتمن رود در شهر ایپسویچ انگلستان، استادیومی با تاریخچه طولانی است که در ابتدا محل برگزاری مسابقات کریکت بود. این مکان در سال ۱۸۸۴ به طور رسمی به عنوان یک ورزشگاه فوتبال بازگشایی شد و از آن زمان تا کنون، خانه باشگاه ایپسویچ تاون باقی مانده است. در خارج از ورزشگاه، تندیسی از سر آلف رمزی، سرمربی افسانه ای ایپسویچ که این تیم را به قهرمانی لیگ دسته اول در سال ۱۹۶۲ رساند و سپس تیم ملی انگلیس را به تنها قهرمانی جام جهانی در سال ۱۹۶۶ هدایت کرد، قرار دارد. این ورزشگاه با ظرفیت نزدیک به ۳۰ هزار نفر، نمادی از موفقیت ها و تاریخ پر افتخار ایپسویچ تاون است.

ورزشگاه آنفیلد (Anfield)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۸۸۴ (ساخت)

مکان: لیورپول، انگلستان

باشگاه میزبان فعلی: لیورپول اف سی (Liverpool F.C.)

ظرفیت فعلی: حدود ۶۱,۲۷۶ نفر

آنفیلد، خانه باشگاه محبوب لیورپول، یکی از نمادین ترین و شناخته شده ترین استادیوم های فوتبال در جهان است که در سال ۱۸۸۴ ساخته شد. نکته جالب اینجاست که قبل از لیورپول، این استادیوم به مدت هشت سال (۱۸۸۴-۱۸۹۲) خانه باشگاه اورتون، رقیب همشهری لیورپول، بود. اما پس از اختلافات بر سر اجاره، اورتون به گودیسون پارک منتقل شد و لیورپول در سال ۱۸۹۲ تأسیس شد و آنفیلد را به خانه خود تبدیل کرد. این استادیوم با فضای پرشور و جو حماسی خود، به خصوص با شعار You’ll Never Walk Alone، شهرت جهانی دارد. توسعه ها و بازسازی های اخیر، ظرفیت آنفیلد را به بیش از ۶۱ هزار نفر رسانده است، اما روح تاریخی و اصیل آن همچنان حفظ شده است.

استادیوم های قدیمی فوتبال، فراتر از زمین بازی، به موزه های زنده ای تبدیل شده اند که هر گوشه شان داستانی از شور، هیجان و تاریخ این ورزش محبوب را بازگو می کند.

ورزشگاه تاینکاسل پارک (Tynecastle Park)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۸۸۶

مکان: ادینبرو، اسکاتلند

باشگاه میزبان فعلی: هارت آف میدلوتیان (Heart of Midlothian)

ظرفیت فعلی: حدود ۲۰,۰۰۰ نفر

تینکاسل پارک، خانه باشگاه هارت آف میدلوتیان (معروف به هارتز) در ادینبرو، اسکاتلند، یکی از قدیمی ترین و پرافتخارترین استادیوم های این کشور است که در سال ۱۸۸۶ ساخته شد. این ورزشگاه از زمان تأسیس، به خانه دائمی هارتز تبدیل شده و شاهد نبردهای حماسی بسیاری در لیگ اسکاتلند و جام حذفی بوده است. تاینکاسل با فضای فشرده و نزدیک به زمین بازی، همیشه جوی پرشور و هیجان انگیز را برای هواداران فراهم کرده است. با وجود چندین نوسازی و بازسازی در طول دهه ها، از جمله اضافه شدن سکوهای جدید، این استادیوم توانسته اصالت خود را حفظ کند و همچنان به عنوان یک نماد مهم برای فوتبال اسکاتلند شناخته می شود.

ورزشگاه گودیسون پارک (Goodison Park)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۸۹۲ (ساخت)

مکان: لیورپول، انگلستان

باشگاه میزبان فعلی: اورتون اف سی (Everton F.C.)

ظرفیت فعلی: حدود ۳۹,۵۷۲ نفر

گودیسون پارک، خانه باشگاه اورتون در لیورپول، در سال ۱۸۹۲ ساخته شد و از آن زمان تا کنون، به طور مداوم میزبان بازی های این تیم بوده است. این استادیوم به دلیل معماری خاص و چهار ضلع مجزای خود شهرت دارد و میزبان رویدادهای مهمی از جمله فینال جام حذفی انگلستان در سال ۱۸۹۴ و چندین بازی از جام جهانی ۱۹۶۶ بوده است. گودیسون پارک با ظرفیت فعلی تقریباً ۴۰ هزار نفر، یکی از نمادهای فوتبال لیورپول است. با این حال، اورتون برنامه هایی برای انتقال به یک استادیوم جدید در براملی مور داک در سال ۲۰۲۵ دارد که به معنای پایان دوران باشکوه گودیسون پارک خواهد بود. این اتفاق، خاطرات بسیاری را برای هواداران این تیم زنده خواهد کرد.

ورزشگاه سلتیک پارک (Celtic Park)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۸۹۲ (ساخت)

مکان: گلاسکو، اسکاتلند

باشگاه میزبان فعلی: سلتیک اف سی (Celtic F.C.)

ظرفیت فعلی: حدود ۶۰,۴۱۱ نفر

سلتیک پارک، معروف به پارادایس یا بهشت، خانه باشگاه سلتیک در گلاسکو، اسکاتلند، یکی از بزرگترین و پرشورترین استادیوم های بریتانیا است که در سال ۱۸۹۲ ساخته شد. این ورزشگاه از همان ابتدا خانه سلتیک بوده و شاهد بسیاری از پیروزی ها و قهرمانی های تاریخی این باشگاه قدرتمند اسکاتلندی بوده است. سلتیک پارک با ظرفیت بیش از ۶۰ هزار نفر، بزرگترین استادیوم در اسکاتلند است و به دلیل جو فوق العاده ای که هوادارانش در روزهای مسابقه ایجاد می کنند، شهرت جهانی دارد. چندین بار مرمت و بازسازی اساسی در طول سالیان متمادی صورت گرفته تا این استادیوم مدرن و در عین حال، اصالت خود را حفظ کند.

ورزشگاه گئورگیوس کارایسکاکیس (Georgios Karaiskakis Stadium)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۸۹۵ (ساخت)، استفاده فوتبال معاصر

مکان: پیرایوس (آتن)، یونان

باشگاه میزبان فعلی: المپیاکوس (Olympiacos F.C.)

ظرفیت فعلی: حدود ۳۲,۱۱۵ نفر

ورزشگاه گئورگیوس کارایسکاکیس، واقع در شهر پیرایوس، در نزدیکی آتن یونان، استادیومی با تاریخچه ای کهن است که در سال ۱۸۹۵ ساخته شد. این مکان در ابتدا به عنوان میدان مسابقات دوچرخه سواری در اولین دوره بازی های المپیک مدرن در سال ۱۸۹۶ مورد استفاده قرار گرفت. نام آن به افتخار جورجیوس کارایسکاکیس، قهرمان ملی یونان در جنگ استقلال، نامگذاری شده است. این ورزشگاه امروزه به خانه باشگاه المپیاکوس، موفق ترین تیم فوتبال یونان، تبدیل شده و با ظرفیت بیش از ۳۲ هزار نفر، میزبان مسابقات مهم لیگ و رقابت های اروپایی است. کارایسکاکیس نمادی از میراث ورزشی یونان و پیوند آن با تاریخ المپیک است.

ورزشگاه ویلا پارک (Villa Park)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۸۹۷

مکان: بیرمنگام، انگلستان

باشگاه میزبان فعلی: استون ویلا (Aston Villa)

ظرفیت فعلی: حدود ۴۲,۶۵۷ نفر

ویلا پارک، خانه باشگاه استون ویلا در بیرمنگام، یکی از قدیمی ترین و باشکوه ترین استادیوم های انگلستان است که در سال ۱۸۹۷ ساخته شد. این ورزشگاه از همان زمان به طور مداوم میزبان بازی های استون ویلا بوده و شاهد قهرمانی این تیم در جام باشگاه های اروپا در سال ۱۹۸۲ بوده است. ویلا پارک همچنین به دلیل میزبانی از ۵۵ بازی نیمه نهایی جام حذفی انگلستان، رکورددار است. این استادیوم با ظرفیت بیش از ۴۲ هزار نفر، یکی از استادیوم های کلاسیک و بسیار محترم در فوتبال انگلستان به شمار می رود. ساختار خاص و فضای تاریخی آن، هر بازدیدکننده ای را به گذشته فوتبال پیوند می زند.

ورزشگاه دنز پارک (Dens Park)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۸۹۹

مکان: داندی، اسکاتلند

باشگاه میزبان فعلی: داندی اف سی (Dundee F.C.)

ظرفیت فعلی: حدود ۱۱,۷۷۵ نفر

دنز پارک، خانه باشگاه داندی اف سی در اسکاتلند، استادیومی با تاریخچه طولانی است که در سال ۱۸۹۹ ساخته شد. آنچه این ورزشگاه را منحصر به فرد می کند، فاصله بسیار کم آن با استادیوم تانادیس پارک، خانه تیم رقیب همشهری، داندی یونایتد، است. این دو استادیوم تنها چند صد متر از یکدیگر فاصله دارند که باعث شده دربی های داندی، یکی از خاص ترین و پرشورترین دربی های فوتبال جهان باشد. دنز پارک با ظرفیت تقریباً ۱۲ هزار نفر، با وجود نوسازی های جزئی، اصالت خود را حفظ کرده و نمادی از رقابت دیرینه و روح فوتبال محلی در شهر داندی است. هواداران این تیم، تاریخ طولانی را در این مکان تجربه کرده اند.

ورزشگاه گران پارکه سنترال (Estadio Gran Parque Central)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۹۰۰ (بازگشایی)

مکان: مونته ویدئو، اروگوئه

باشگاه میزبان فعلی: ناسیونال (Club Nacional de Football)

ظرفیت فعلی: حدود ۳۴,۰۰۰ نفر

گران پارکه سنترال در مونته ویدئو، اروگوئه، نه تنها قدیمی ترین استادیوم در قاره آمریکا است، بلکه جایگاه ویژه ای در تاریخ فوتبال جهان دارد. این ورزشگاه در سال ۱۹۰۰ بازگشایی شد و خانه باشگاه ناسیونال، یکی از غول های فوتبال اروگوئه، است. اهمیت اصلی این استادیوم به میزبانی یکی از سه بازی افتتاحیه اولین جام جهانی فوتبال در سال ۱۹۳۰ بازمی گردد. این رویداد تاریخی، نام گران پارکه سنترال را برای همیشه در کتاب رکوردهای فوتبال ثبت کرده است. این ورزشگاه همچنین میزبان رقابت های قهرمانی آمریکای جنوبی در سال های ۱۹۲۳ و ۱۹۲۴ بوده است. با ظرفیت ۳۴ هزار نفر، گران پارکه سنترال همچنان به عنوان یک مکان مقدس برای فوتبال اروگوئه و جهان شناخته می شود.

ورزشگاه تانادیس پارک (Tannadice Park)

سال ساخت/اولین بازی فوتبال: ۱۹۰۹ (برای داندی یونایتد، از دهه ۱۸۷۰ برای فوتبال استفاده می شد)

مکان: داندی، اسکاتلند

باشگاه میزبان فعلی: داندی یونایتد (Dundee United)

ظرفیت فعلی: حدود ۱۴,۲۳۳ نفر

تانادیس پارک در شهر داندی اسکاتلند، خانه باشگاه داندی یونایتد است و از دهه ۱۸۷۰ برای فوتبال مورد استفاده قرار می گرفته است، هرچند که به طور رسمی از سال ۱۹۰۹ به خانه داندی یونایتد تبدیل شد. همانطور که پیش تر ذکر شد، این ورزشگاه تنها چند صد متر با دنز پارک، خانه رقیب همشهری فاصله دارد که منجر به یکی از نزدیک ترین دربی های فوتبال در جهان می شود. تانادیس پارک، با وجود اندازه متوسط خود، صحنه بسیاری از لحظات هیجان انگیز در فوتبال اسکاتلند بوده و همچنان یکی از نمادهای فوتبال این کشور به شمار می رود. این ورزشگاه روح فوتبال سنتی را به خوبی در خود حفظ کرده است.

این استادیوم ها نه تنها به دلیل قدمتشان، بلکه به خاطر داستان ها، قهرمانی ها و احساساتی که در دل خود دارند، ارزشمند هستند. آن ها به ما یادآوری می کنند که فوتبال فراتر از یک بازی، یک بخش جدایی ناپذیر از تاریخ و فرهنگ بشریت است.

نتیجه گیری

سفری هیجان انگیز به دل قدیمی ترین استادیوم های فوتبال جهان، نه تنها ما را با سازه هایی کهن آشنا کرد، بلکه پرده از رازهایی گشود که ریشه های این ورزش پرطرفدار را در خود جای داده اند. از سندی گیت رود که میزبان اولین بازی های باشگاهی بود تا آنفیلد و استمفورد بریج که نماد باشگاه های بزرگ امروزی هستند، هر یک از این استادیوم ها، قصه ای ناگفته از شور و اشتیاق فوتبال را روایت می کنند. آن ها بیش از آجر و سیمان، حافظان میراثی گرانبها هستند که هویت یک باشگاه و حتی یک ملت را شکل داده اند.

بازدید از این اماکن تاریخی یا حتی خواندن درباره آن ها، تجربه ای فراتر از تماشای یک مسابقه است؛ این یک لمس مستقیم تاریخ، یک غرق شدن در نوستالژی و فرصتی برای درک عمیق تر از ریشه های فوتبالی است که امروز میلیاردها نفر را به خود مشغول کرده است. این استادیوم ها گواهی بر قدرت پایداری، وفاداری و روح تسلیم ناپذیر فوتبال هستند. ما را در این سفر همراهی کردید، اکنون نوبت شماست تا داستان های خود را به اشتراک بگذارید: آیا خاطره ای از یکی از این استادیوم ها دارید؟ یا شاید استادیوم قدیمی دیگری را می شناسید که جای آن در این لیست خالی است؟ نظرات و تجربیات شما برای ما ارزشمند است.