قبرستان های عجیب دنیا

مرگ پایان ناگزیر زندگی همواره موضوعی پر رمز و راز برای بشر بوده است. نحوه ی مواجهه با آن و آیین های پس از فوت در فرهنگ ها و تمدن های مختلف تنوع شگفت انگیزی دارد. این تفاوت ها نه تنها در مراسم تدفین بلکه در مکان های ابدی آرامش مردگان نیز نمود پیدا می کند. آرامستان ها فارغ از کارکرد اصلی شان می توانند بازتابی از باورها هنر تاریخ و حتی طنز یک جامعه باشند. در گوشه و کنار جهان گورستان هایی وجود دارند که فراتر از مکانی برای سوگواری به دلیل ویژگی های خاص و غیرعادی خود به جاذبه هایی منحصر به فرد تبدیل شده اند. این مکان ها گاه ترسناک گاه زیبا و گاهی عجیب و تأمل برانگیز هستند و بازدید از آن ها می تواند دریچه ای نو به درک ما از زندگی و مرگ در فرهنگ های گوناگون بگشاید.

کاوش در آرامستان های دنیا سفری است به دل تاریخ فرهنگ و اعتقادات مختلف. برخی از این گورستان ها به قدری غیرمعمول هستند که نامشان در فهرست عجیب ترین مکان های جهان جای گرفته است. این بخش به معرفی تعدادی از برجسته ترین و شگفت انگیزترین قبرستان ها در نقاط مختلف دنیا می پردازد که هر یک داستانی منحصر به فرد برای روایت دارند.

سردابه ی سِد لِک چک

در حومه شهر کوتنا هورا در جمهوری چک کلیسای کوچکی به نام سردابه سدلک قرار دارد که ظاهری کاملاً معمولی دارد اما آنچه در زیر زمین آن نهفته است آن را به یکی از عجیب ترین مکان های دنیا تبدیل کرده است. این سردابه در واقع یک استخوان گاه بزرگ است که با بقایای اسکلت ۴۰ تا ۷۰ هزار نفر تزئین شده است. این استخوان ها متعلق به قربانیان طاعون سیاه در قرن چهاردهم و جنگ های هوسی در قرن پانزدهم هستند که در گورستان مجاور دفن شده بودند. در سال ۱۵۱۱ یک راهب نیمه بینا شروع به جمع آوری استخوان ها کرد و آن ها را به شکل هرم چید. اما شاهکار اصلی تزئینات استخوانی در سال ۱۸۷۰ توسط فرانتیشک رینت یک حکاک چوب خلق شد. او با استفاده از استخوان های انسانی لوستری عظیم نشان خانوادگی شوارزنبرگ (صاحبان زمین) گارلندهایی از جمجمه و سایر تزئینات ماکابر را ساخت. این مکان یادآور شکنندگی زندگی و اجتناب ناپذیر بودن مرگ است و فضایی همزمان ترسناک و هنرمندانه دارد.

قبرستان قدیمی یهودیان

قبرستان قدیمی یهودیان در محله یهودی شهر پراگ جمهوری چک یکی از قدیمی ترین آرامستان های یهودی در اروپا است که از اوایل قرن پانزدهم میلادی تا سال ۱۷۸۷ مورد استفاده قرار می گرفته است. آنچه این مکان را عجیب می کند نه تزئینات استخوانی بلکه تراکم باورنکردنی قبرها است. به دلیل محدودیت فضای دفن برای جامعه یهودی در آن زمان اجساد به صورت لایه لایه بر روی هم دفن می شدند. تخمین زده می شود که بیش از ۱۰۰ هزار نفر در این مکان دفن شده باشند اما به دلیل دفن های متعدد در یک نقطه حدود ۱۲ هزار سنگ قبر مرئی وجود دارد که به صورت نامنظم و فشرده در کنار هم قرار گرفته اند. این سنگ قبرها که برخی از آن ها بسیار قدیمی و فرسوده هستند منظره ای منحصر به فرد و تأثیرگذار ایجاد کرده اند که تاریخ طولانی و سختی های جامعه یهودی پراگ را روایت می کند.

گورستان زیر زمینی پاریس

کاتاکومب های پاریس شبکه ای وسیع از تونل های زیرزمینی در شهر پاریس فرانسه هستند که بقایای اسکلت بیش از شش میلیون نفر را در خود جای داده اند. این گورستان زیرزمینی در اواخر قرن هجدهم میلادی و به دلیل پر شدن و مشکلات بهداشتی قبرستان های سطح شهر ایجاد شد. استخوان ها و جمجمه ها از گورستان های مختلف پاریس به این تونل های متروکه سنگ آهک منتقل شدند و به شیوه ای منظم و گاه هنرمندانه چیده شدند. دیوارهایی از جمجمه و استخوان ستون ها و حتی طرح های تزئینی با بقایای انسانی ساخته شده اند. کاتاکومب ها نه تنها یک استخوان گاه عظیم بلکه یادآوری از تاریخ پر فراز و نشیب پاریس و راهکاری برای یک بحران شهری هستند. بخشی از این شبکه وسیع برای بازدید عموم باز است و تجربه ای تأمل برانگیز از مقیاس مرگ در طول تاریخ ارائه می دهد.

دخمه های کاپوچین

دخمه های کاپوچین در پالرمو سیسیل ایتالیا مجموعه ای از راهروهای زیرزمینی هستند که به دلیل وجود هزاران جسد مومیایی شده و اسکلت پوشیده از لباس شهرت جهانی دارند. این دخمه ها در ابتدا برای دفن راهبان کاپوچین در اواخر قرن شانزدهم ساخته شدند اما بعدها به محل دفن افراد ثروتمند و سرشناس پالرمو نیز تبدیل شدند. روش های مختلفی برای حفظ اجساد استفاده شده است از جمله مومیایی کردن طبیعی خشک کردن و استفاده از مواد شیمیایی. اجساد در راهروهای مختلف بر اساس جنسیت شغل یا وضعیت اجتماعی مرتب شده اند. برخی از آن ها در تابوت قرار دارند اما بسیاری به دیوارها آویزان شده اند یا در طاقچه ها نشسته اند. چهره ها و لباس های این اجساد که در وضعیت های مختلفی قرار دارند فضایی وهم آلود و در عین حال جذاب ایجاد کرده اند و پنجره ای به روی عادات تدفین و پوشاک در قرون گذشته می گشایند. مشهورترین مومیایی در اینجا روزالیا لومباردو دختربچه ای است که به طرز شگفت انگیزی سالم باقی مانده است.

قبرستان مری رومانی

در روستای ساپانتا در شمال رومانی قبرستان مری (به رومانیایی: Cimitirul Vesel) قرار دارد که به دلیل سنگ قبرهای رنگارنگ و اپیتاف های طنزآمیز یا شاعرانه خود یکی از منحصر به فردترین گورستان های جهان محسوب می شود. این سنت در سال ۱۹۳۵ توسط هنرمند محلی استان یوان پاتراش آغاز شد. او بر روی صلیب های چوبی آبی رنگ صحنه هایی از زندگی یا علت مرگ فرد متوفی را با نقاشی های ساده و زنده دلانه به تصویر می کشید و در زیر آن شعری کوتاه و اغلب طنزآمیز یا کنایه آمیز درباره ی او می نوشت. این رویکرد به مرگ که آن را بخشی طبیعی و حتی خنده دار از چرخه زندگی می بیند در تضاد با فضای معمولاً سنگین و غم انگیز گورستان ها قرار دارد. قبرستان مری بازتابی از روحیه مردم محلی و نگاه متفاوت آن ها به پایان زندگی است و به یک جاذبه توریستی محبوب تبدیل شده است.

قبرستان گلادیاتور ترکیه

در نزدیکی شهر باستانی افسوس در ترکیه بقایای یک گورستان باستانی کشف شده است که گمان می رود محل دفن گلادیاتورها باشد. این کشف که در سال ۱۹۹۳ صورت گرفت بینش های جدیدی در مورد زندگی و مرگ این جنگجویان باستانی ارائه می دهد. تحلیل بقایای اسکلت ها نشان می دهد که این افراد عمدتاً مردان جوانی بودند که بین ۲۰ تا ۳۰ سال سن داشتند و علائم جراحات شدید و ترمیم یافته ای بر روی استخوان هایشان دیده می شود که با نوع زخم هایی که گلادیاتورها در میدان نبرد متحمل می شدند مطابقت دارد. همچنین شواهدی از رژیم غذایی خاص آن ها که عمدتاً گیاهی و سرشار از کلسیم برای تقویت استخوان ها بوده به دست آمده است. این گورستان به جای اینکه تنها مکانی برای دفن باشد سند ارزشمندی برای درک بهتر زندگی سخت و خشن گلادیاتورها در دوران روم باستان است و اطلاعاتی را فراتر از آنچه از متون تاریخی می دانستیم فراهم می آورد.

چای تپه پیر لوتی استانبول از عجیب ترین قبرستان های جهان

تپه پیر لوتی در استانبول به خودی خود یک قبرستان نیست بلکه یک نقطه مرتفع با کافه و چشم اندازی خیره کننده است که نامش را از نویسنده فرانسوی پیر لوتی گرفته است که در این مکان می نشست و می نوشت. اما آنچه این مکان را به این فهرست مرتبط می کند چشم انداز پانورامای آن بر روی گورستان تاریخی و وسیع ایوپ است. گورستان ایوپ که یکی از قدیمی ترین و بزرگترین گورستان های اسلامی در استانبول است بر روی دامنه ای شیب دار قرار گرفته و مقبره ها و سنگ قبرهای متعددی با سبک های مختلف عثمانی در آن دیده می شود. منظره ی هزاران سنگ قبر که در میان درختان سرو و بر روی تپه پراکنده اند و تا سواحل خلیج شاخ طلایی امتداد می یابند از بالای تپه پیر لوتی منظره ای زیبا آرامش بخش و در عین حال کمی وهم آلود ایجاد می کند. این ترکیب از یک کافه شلوغ در بالا و یک آرامستان وسیع و تاریخی در پایین تجربه ای منحصر به فرد برای بازدیدکنندگان فراهم می آورد.

دره ی پادشاهان مصر

دره پادشاهان در کرانه غربی رود نیل در نزدیکی شهر باستانی تبس (اقصر کنونی) در مصر مجموعه ای از مقبره های زیرزمینی است که محل دفن فرعون ها و اشراف قدرتمند پادشاهی نوین مصر (حدود ۱۵۳۹ تا ۱۰۷۵ پیش از میلاد) بوده است. این دره شامل بیش از ۶۰ مقبره سنگی است که به دقت در دل صخره ها تراشیده شده اند و با نقاشی های دیواری رنگارنگ و هیروگلیف هایی تزئین شده اند که صحنه هایی از اساطیر مصری زندگی پس از مرگ و سفر فرعون به دنیای دیگر را به تصویر می کشند. هرچند این مکان یک قبرستان به مفهوم امروزی نیست اما به عنوان محل دفن افراد سلطنتی با آیین ها و باورهای پیچیده مرتبط با مرگ یکی از مهم ترین و عجیب ترین مکان های تدفین باستانی در جهان محسوب می شود. کشف مقبره توتانخامون با گنجینه های بی نظیرش و افسانه «نفرین فرعون» که با مرگ زودهنگام برخی از کاشفان مرتبط دانسته می شود به رمزآلودگی و شهرت این دره افزوده است.

قبرستان اُکونواین ژاپن

اوکونو-این واقع در کوه کویا در استان واکایاما ژاپن نه تنها بزرگترین آرامستان در این کشور است بلکه یکی از مقدس ترین مکان ها برای مکتب شینگن بودیسم نیز محسوب می شود. این مکان آرامگاه کوکای (کوبو دایشی) بنیانگذار مکتب شینگن است که بر اساس باور پیروانش در اینجا در مدیتیشن ابدی به سر می برد و روزی دوباره برمی خیزد. مسیر منتهی به آرامگاه کوکای از میان جنگلی انبوه از درختان سرو می گذرد و بیش از ۲۰۰ هزار سنگ قبر و یادبود را در خود جای داده است. این سنگ قبرها متعلق به راهبان فئودال ها بازرگانان و افراد عادی در طول هزار سال گذشته هستند. در میان سنگ قبرها مجسمه های متعددی از بودیساتوا جی زو محافظ کودکان و مسافران دیده می شود که بسیاری از آن ها توسط والدینی که فرزندان خود را از دست داده اند با پیشبند و کلاه نوزادی پوشانده شده اند که منظره ای دلخراش و در عین حال معنوی ایجاد می کند. هزاران فانوس سنگی و فلزی در طول مسیر و اطراف آرامگاه اصلی فضایی عرفانی و کمی وهم آلود به اوکونو-این می بخشند.

قبرستان نیو لاکی رستوران

رستوران نیو لاکی در شهر احمدآباد هند به دلیل یک ویژگی بسیار غیرمعمول شهرت دارد: این رستوران در میان یک گورستان قدیمی ساخته شده است و میز و صندلی ها در اطراف ۱۲ تابوت سنگی قرار گرفته اند! کریشنان کوتی صاحب رستوران هنگامی که زمین را برای ساخت رستوران خرید متوجه وجود قبرها شد. او به جای تخریب آن ها تصمیم گرفت که قبرها را حفظ کند و رستوران را در اطراف آن ها بسازد. هویت افرادی که در این قبرها دفن شده اند مشخص نیست اما گمان می رود که متعلق به پیروان یک صوفی در قرن پانزدهم باشند. هر روز صبح پیش از باز شدن رستوران متصدیان قبرها را با پارچه های تمیز می پوشانند و به آن ها احترام می گذارند. این ترکیب عجیب از غذا خوردن در میان مردگان تجربه ای منحصر به فرد و کمی سورئال برای مشتریان ایجاد می کند و بازتابی از نگاه متفاوت به مرگ و زندگی در فرهنگ هند است.

هارتسدیل از عجیب ترین قبرستان های جهان

گورستان حیوانات خانگی هارتسدیل در هارتسدیل نیویورک اولین و یکی از بزرگترین گورستان های حیوانات خانگی در آمریکای شمالی است که از سال ۱۸۹۶ فعالیت می کند. آنچه این مکان را عجیب و در عین حال تأثیرگذار می کند میزان عشق و احترامی است که صاحبان حیوانات خانگی به همراهان وفادار خود نشان داده اند. در این گورستان هزاران حیوان خانگی از سگ و گربه گرفته تا پرندگان و خزندگان در کنار هم دفن شده اند. سنگ قبرها و یادبودها به همان اندازه که برای انسان ها مرسوم است متنوع و گاهی بسیار پرهزینه و احساسی هستند. برخی سنگ قبرها شامل عکس حیوان تاریخ تولد و مرگ و پیام های شخصی و دلخراش از صاحبانشان هستند. هارتسدیل بازتابی از جایگاه حیوانات خانگی در زندگی انسان ها و عمق پیوند عاطفی بین آن ها است و نشان می دهد که غم فقدان یک حیوان محبوب می تواند به اندازه غم فقدان یک انسان واقعی باشد.

آرامگاه سنت لوئیس

گورستان های سنت لوئیس در نیواورلئان لوئیزیانا مجموعه ای از سه گورستان تاریخی هستند که به دلیل شیوه منحصر به فرد دفن در آن ها شهرت دارند: دفن در مقبره های بالای زمین. دلیل این شیوه دفن سطح بالای آب های زیرزمینی در نیواورلئان است که دفن سنتی زیر زمین را دشوار یا غیرممکن می سازد. قدیمی ترین و مشهورترین آن ها سنت لوئیس شماره ۱ است که در سال ۱۷۸۹ تأسیس شده و شامل هزاران مقبره خانوادگی مقبره های دیواری (wall vaults) و مقبره های انجمنی (society tombs) است. این گورستان ها به دلیل معماری خاص مقبره ها کوچه های باریک و پر پیچ و خم میان آن ها که شبیه به یک شهر کوچک از مردگان است و تاریخ پربارشان به جاذبه های توریستی محبوبی تبدیل شده اند. شخصیت های تاریخی بسیاری در این گورستان ها دفن شده اند از جمله ماری لاوو ملکه افسانه ای وودوو نیواورلئان که مقبره اش محل زیارت و مراسم آیینی برای برخی است. فضای این گورستان ها همزمان زیبا تاریخی و کمی وهم آلود است.

رنگ های زندگی پس از مرگ سفر به گورستان رنگین چیچیکاستنانگو

گورستان چیچیکاستنانگو در گواتمالا نمونه ای برجسته از گورستان هایی است که به دلیل استفاده از رنگ های شاد و زنده در مقبره ها تصویری متفاوت از مرگ ارائه می دهند. در فرهنگ مایاهای محلی مرگ پایان مطلق نیست بلکه بخشی از چرخه زندگی و گذار به دنیای دیگر است. این دیدگاه در طراحی و تزئینات گورستان منعکس شده است. مقبره ها که اغلب سازه های بتنی ساده ای هستند با رنگ های روشن و متنوعی مانند آبی آسمانی زرد صورتی و فیروزه ای رنگ آمیزی شده اند. هر رنگ ممکن است معنای خاصی داشته باشد مثلاً آبی برای مادران یا سفید برای کودکان. در طول روز مردگان (Dia de los Muertos) خانواده ها بر سر قبرها جمع می شوند آن ها را تمیز و تزئین می کنند موسیقی می نوازند غذا و نوشیدنی های مورد علاقه متوفی را می آورند و با او گفتگو می کنند. این گورستان مکانی برای سوگواری صرف نیست بلکه فضایی برای جشن زندگی و ادامه پیوند با نیاکان است و تصویری رنگارنگ و پر جنب و جوش از زندگی پس از مرگ در فرهنگ مایا ارائه می دهد.

قبرستان چامولا

گورستان سن خوان چامولا در منطقه چیاپاس مکزیک نیز یکی دیگر از مکان هایی است که فرهنگ بومی مایا را در آیین های تدفین به نمایش می گذارد. این گورستان در کنار کلیسای معروف سن خوان چامولا قرار دارد که خود نیز به دلیل تلفیق منحصر به فرد آیین های کاتولیک و سنت های مایا شناخته شده است. در این گورستان به جای سنگ قبرهای معمول اغلب تپه های خاکی ساده ای دیده می شود که با صلیب های چوبی تزئین شده اند. رنگ صلیب ها ممکن است نشان دهنده سن متوفی باشد (مثلاً سبز برای کودکان آبی برای بزرگسالان). خانواده ها به طور مرتب بر سر قبرها حاضر می شوند شمع روشن می کنند بخور می سوزانند و مراسمی انجام می دهند که ترکیبی از عناصر کاتولیک و باورهای سنتی مایا است. این گورستان فضایی آرام و روستایی دارد و بیشتر از اینکه مکانی برای نمایش ثروت یا مقام باشد فضایی برای حفظ ارتباط جامعه با نیاکان و انجام آیین های جمعی است که بخش مهمی از هویت فرهنگی مردم چامولا را تشکیل می دهد.

قبرستان معلق

سنت دفن مردگان در تابوت های معلق از صخره ها یکی از عجیب ترین و کمتر شناخته شده ترین شیوه های تدفین در جهان است که در برخی مناطق دورافتاده مانند ساگادا در فیلیپین و بخش هایی از چین دیده می شود. در ساگادا مردم قبیله ایگوروت برای قرن ها تابوت های چوبی اجساد عزیزان خود را به دیواره های صخره های آهکی در دره اکو آویزان می کردند. این سنت ریشه در باورهای کهن دارد؛ آن ها معتقد بودند که با قرار دادن تابوت ها در ارتفاع روح متوفی به اجداد خود نزدیک تر می شود و از آسیب حیوانات و سیلاب ها در امان می ماند. ساخت تابوت اغلب توسط خود فرد در زمان حیاتش انجام می شد. آویزان کردن تابوت ها از صخره کاری دشوار و خطرناک بود که نیاز به مهارت داشت. اگرچه این سنت امروزه کمتر رایج است اما هنوز هم تابوت های قدیمی را می توان در برخی صخره ها مشاهده کرد که یادآور یک شیوه تدفین منحصر به فرد و ارتباط عمیق یک فرهنگ با محیط طبیعی و باورهای معنوی خود است.

معجزه باغبانی در گورستان تولکان عجیب ترین قبرستان های جهان

گورستان خوزه ماریا آفتوس در تولکان اکوادور به دلیل هنر منحصر به فرد باغبانی و هرس درختانش شهرت جهانی دارد و به عنوان یک اثر میراث فرهنگی یونسکو شناخته شده است. این گورستان توسط خوزه ماریا آفتوس باغبان اصلی آن و بعدها توسط خانواده اش با استفاده از درختان سرو به عنوان ماده خام به یک گالری فضای باز از مجسمه های سبز تبدیل شده است. درختان به شکل های باورنکردنی از جمله اشکال هندسی پیچیده چهره ها حیوانات و صحنه هایی از تاریخ و فرهنگ اکوادور هرس شده اند. بخش اصلی گورستان که به «باغ خاطرات» معروف است شامل هزاران مجسمه درختی است که فضایی سورئال و زیبا ایجاد کرده اند. این ترکیب از مکانی برای دفن مردگان و یک اثر هنری زنده و در حال رشد تصویری متفاوت از گورستان ارائه می دهد؛ مکانی که نه تنها یادآور مرگ بلکه نمادی از زندگی مستمر و خلاقیت انسانی است که حتی در مواجهه با پایان نیز زیبایی می آفریند.

کَپِلا دوزوسوس پرتغال

کاپلا دوزوسوس یا «نمازخانه استخوان ها» در شهر اِوورا پرتغال یک نمازخانه کوچک قرون وسطایی است که دیواره ها و ستون های آن با استخوان ها و جمجمه های انسانی پوشانده شده است. این نمازخانه در قرن شانزدهم توسط سه راهب فرانسیسکن ساخته شد که به دنبال مکانی برای تأمل در مورد مرگ و میر و ناپایداری زندگی بودند. استخوان های بیش از ۵۰۰۰ نفر که از گورستان های شلوغ اطراف جمع آوری شده بودند برای تزئین داخلی نمازخانه استفاده شدند. هدف اصلی ارائه یک پیام بصری قوی در مورد کوتاهی عمر و اجتناب ناپذیر بودن مرگ بود. معروف ترین بخش نمازخانه کتیبه ای است که بر سردر آن نوشته شده: «ما استخوان ها که اینجا هستیم منتظر شما هستیم» (Nós ossos que aqui estamos, pelos vossos esperamos). همچنین دو جسد کامل یکی مرد و دیگری کودک از سقف آویزان شده اند. این مکان فضایی عمیقاً تأمل برانگیز و کمی ترسناک دارد و بینش منحصر به فردی از نگاه مذهبی به مرگ در آن دوره ارائه می دهد.

گورستان هایگیت لندن از افسانه های خون آشام تا استراحتگاه نامداران

گورستان هایگیت در شمال لندن انگلستان یکی از مشهورترین و اتمسفریک ترین گورستان های ویکتوریایی است. این گورستان در سال ۱۸۳۹ افتتاح شد و به سرعت به محل دفن افراد برجسته و ثروتمند لندن تبدیل گشت. هایگیت به دو بخش شرقی و غربی تقسیم می شود. بخش غربی قدیمی تر و دارای معماری گوتیک ویکتوریایی باشکوهی شامل مقبره های خانوادگی بزرگ دخمه ها و «گذرگاه مصری» با ستون های هرمی شکل است که تحت تأثیر علاقه ویکتوریایی ها به مصر باستان ساخته شده. این بخش بسیار پردرخت و کمی مخروبه است که فضایی وهم آلود و رمانتیک به آن می بخشد. بخش شرقی که بعدها اضافه شد منظم تر است اما همچنان شامل مقبره های قابل توجهی است. هایگیت محل دفن بسیاری از شخصیت های مشهور از جمله کارل مارکس جورج الیوت و داگلاس آدامز است. علاوه بر زیبایی معماری و تاریخی هایگیت به دلیل افسانه های محلی به ویژه داستان «خون آشام هایگیت» در دهه ۱۹۷۰ شهرت یافته است که به فضای مرموز آن می افزاید. این گورستان نه تنها یک مکان تاریخی مهم بلکه یک پناهگاه حیات وحش و فضایی برای قدم زدن و تأمل است.

ترسناک ترین قبرستان جهان کجاست؟

تعیین ترسناک ترین قبرستان جهان امری سلیقه ای است اما سردابه سدلک چک با تزئینات استخوانی دخمه های کاپوچین با مومیایی ها یا قبرستان های باستانی با افسانه های محلی مانند هایگیت یا دره پادشاهان اغلب در این فهرست قرار می گیرند.

ویژگی ترسناک ترین قبرستان جهان چیست؟

ویژگی های ترسناک شامل نمایش مستقیم بقایای انسانی (استخوان مومیایی) فضای وهم آلود ناشی از فرسودگی و طبیعت افسانه های محلی درباره ارواح یا پدیده های ماوراءالطبیعه یا تاریخچه ای مرتبط با مرگ های جمعی مانند طاعون است.

چه عواملی سبب می شود یک قبرستان به عنوان یک مکان ترسناک شناخته شود؟

عواملی نظیر وجود استخوان ها یا اجساد مومیایی شده در معرض دید معماری گوتیک یا باستانی محیط طبیعی ترسناک (جنگل انبوه مخروبه) داستان ها و افسانه های محلی درباره ارواح و حس انزوا یا قدمت بسیار زیاد می توانند یک قبرستان را ترسناک جلوه دهند.

عجیب ترین قبرستان ها چه ویژگی هایی دارند؟

ویژگی های عجیب شامل شیوه های غیرمعمول دفن (معلق بالای زمین لایه ای) مکان های غیرعادی (در رستوران زیر آب) تزئینات منحصر به فرد (رنگ های شاد هنر باغبانی استخوان ها) یا تلفیق با کاربری های دیگر (کافه رستوران) است.

آیا می توان از قبرستان های عجیب دنیا بازدید کرد؟

بله بسیاری از قبرستان های عجیب دنیا مانند کاتاکومب پاریس هایگیت لندن قبرستان مری رومانی یا دره پادشاهان جاذبه های توریستی هستند و امکان بازدید از آن ها وجود دارد البته برخی ممکن است نیاز به تور یا راهنمای خاص داشته باشند.

سردابه یا استخوان گاه چیست؟

سردابه یا استخوان گاه مکانی زیرزمینی یا ساختمانی است که برای نگهداری و نمایش بقایای اسکلت انسان ها استفاده می شود. این مکان ها اغلب زمانی ایجاد می شوند که فضای قبرستان محدود است یا به دلایل مذهبی و هنری استخوان ها جمع آوری و چیده می شوند.

دخمه چیست و چه تفاوتی با قبرستان دارد؟

دخمه به معنای راهرو یا اتاق زیرزمینی است و اغلب به تونل های زیرزمینی وسیعی اطلاق می شود که برای دفن مردگان (مانند کاتاکومب ها) یا نگهداری استخوان ها (مانند دخمه های کاپوچین) استفاده می شوند. قبرستان یک محوطه زمینی برای دفن است در حالی که دخمه لزوماً زیر زمین قرار دارد و ممکن است بخشی از یک قبرستان بزرگتر باشد یا نباشد.