معرفی فیلم دوشنبه (A Wednesday!)

فیلم سینمایی «یک چهارشنبه!» که با نام اشتباه «دوشنبه» نیز در برخی محافل فارسی زبان شناخته می شود، اثری بی نظیر از سینمای هند است که در سال ۲۰۰۸ به کارگردانی نیرج پاندی اکران شد. این فیلم با طرح داستانی مبتکرانه و پرکشش، نه تنها مخاطبان را به چالش می کشد، بلکه به عمق مسائل اجتماعی و عدالت خواهی در هند می پردازد و تصویری متفاوت از سینمای بالیوود ارائه می دهد. یک چهارشنبه! فراتر از یک فیلم هیجان انگیز ساده است و به عنوان نمادی از صدای خشم فروخورده مردم عادی در برابر فساد و بی عدالتی شناخته می شود.

«یک چهارشنبه!» به سرعت به یکی از تأثیرگذارترین آثار ژانر تریلر اجتماعی در هند تبدیل شد. این فیلم با وجود بودجه نسبتاً کم و ساختار ظاهراً ساده، به دلیل فیلمنامه هوشمندانه، کارگردانی دقیق و بازی های درخشان بازیگران اصلی، به موفقیتی چشمگیر دست یافت. آنچه این فیلم را متمایز می کند، توانایی آن در برانگیختن تفکر و بحث در مورد مفاهیم عمیقی چون عدالت، انتقام و مسئولیت پذیری است. این مقاله به بررسی جامع و تحلیلی این اثر ماندگار می پردازد تا ابعاد مختلف آن را برای مخاطبان فارسی زبان روشن سازد.

درامی از دل واقعیت: داستان فیلم یک چهارشنبه!

داستان فیلم «یک چهارشنبه!» در بستر شلوغ و پرهیاهوی شهر بمبئی رخ می دهد. این فیلم با روایت یک روز خاص و پرتعلیق، مخاطب را به سفری پر از تنش و معما می برد. فیلم با صدای کمیسر پلیس بازنشسته ای به نام پراکاش راتور آغاز می شود که در حال بازگویی یکی از عجیب ترین و چالش برانگیزترین پرونده های دوران خدمتش است. او به پرونده ای اشاره می کند که هیچ پرونده رسمی یا سند کتبی از آن وجود ندارد، اما برای همیشه در ذهن او حک شده است.

خلاصه داستان اولیه: زمینه سازی یک رویارویی

همه چیز از یک تماس تلفنی آغاز می شود. در یک روز عادی، یک مرد ناشناس و به ظاهر معمولی با اداره پلیس بمبئی تماس می گیرد و ادعا می کند که پنج بمب در نقاط مختلف شهر کار گذاشته است. او با خونسردی تمام، خواسته های مشخصی را مطرح می کند: آزادی چهار تروریست خطرناک که پیشتر توسط پلیس دستگیر شده اند. این تماس، شهر را در وضعیت فوق العاده قرار می دهد و کمیسر پراکاش راتور و تیمش را وارد یک بازی موش و گربه فکری با یک مغز متفکر ناشناس می کند. مرد ناشناس به پلیس اخطار می دهد که در صورت عدم اجرای خواسته هایش، بمب ها منفجر خواهند شد و شهر را به آشوب می کشند.

پلیس که ابتدا این تهدید را جدی نمی گیرد، با اولین انفجار کوچک و دقیق در یک محل عمومی، متوجه می شود که با یک فرد کاملاً مصمم و باهوش طرف است. این حادثه، موجی از ترس و اضطراب را در شهر به راه می اندازد و فشار بر روی پلیس برای دستگیری این فرد و جلوگیری از فاجعه ای بزرگتر را افزایش می دهد. روایت فیلم به صورت غیرخطی پیش می رود و هر لحظه جزئیات جدیدی از این معمای پیچیده آشکار می شود. سؤال اصلی که ذهن مخاطب را درگیر می کند این است: این مرد کیست و چرا دست به چنین کاری زده است؟

هشدار اسپویل: از این بخش به بعد، جزئیات کامل داستان و نقاط عطف اصلی فیلم فاش خواهد شد. اگر هنوز فیلم را تماشا نکرده اید و نمی خواهید داستان برای شما لو برود، بهتر است ابتدا فیلم را تماشا کرده و سپس به ادامه مقاله بپردازید.

داستان کامل و جزئیات پنهان: از تهدید تا افشاگری

با پیشرفت فیلم، ما بیشتر با شخصیت مرموز مرد ناشناس آشنا می شویم. او که توسط نصیرالدین شاه به زیبایی به تصویر کشیده شده، یک شهروند عادی و بازنشسته است که از بی عدالتی و فساد سیستم خسته شده است. او با استفاده از یک نقشه حساب شده و با دقت بالا، بمب ها را در نقاط استراتژیک شهر کار گذاشته تا اهرم فشاری برای دستیابی به هدف اصلی اش باشد: انتقام از کسانی که سال ها پیش خانواده اش را در یک حمله تروریستی از دست داده و هیچ گاه عدالت برای آنها اجرا نشده است.

مرد ناشناس، به جای درخواست آزادی تروریست ها، در واقع از پلیس می خواهد که آنها را به مکانی مشخص بیاورند و در آنجا خود او با آنها تسویه حساب خواهد کرد. اینجاست که ابعاد اخلاقی و فلسفی فیلم عمیق تر می شود. آیا یک فرد عادی حق دارد برای اجرای عدالت به شیوه خود عمل کند؟ آیا می توان از روش های غیرقانونی برای مقابله با بی عدالتی استفاده کرد؟ پلیس، به رهبری کمیسر پراکاش راتور، در یک دوراهی اخلاقی و عملی قرار می گیرد: آیا باید به خواسته های این فرد گوش دهند که خود نیز یک مجرم محسوب می شود، یا به دنبال راهی برای دستگیری او باشند و از یک کشتار احتمالی جلوگیری کنند؟

نقطه اوج داستان زمانی فرا می رسد که مرد ناشناس، تروریست ها را در مکانی دورافتاده جمع کرده و با آنها روبرو می شود. او نه با خشم و خشونت، بلکه با یک سخنرانی قدرتمند، انگیزه های خود را برای انتقام و خشم فروخورده از سیستم فاسد و ناکارآمد توضیح می دهد. او معتقد است که سیستم قضایی قادر به اجرای عدالت واقعی نیست و تنها راه، استفاده از شیوه ای مشابه تروریست ها برای القای ترس و نشان دادن قدرت مردم عادی است. در نهایت، او تروریست ها را به قتل می رساند و خود را تسلیم قانون می کند. فیلم با این سؤال پایان می یابد که آیا اقدامات این مرد، هرچند غیرقانونی، می توانستند به نوعی به برقراری عدالت کمک کنند یا صرفاً به چرخه خشونت دامن زدند؟

ستون های اصلی: بازیگران و کارگردانی

موفقیت «یک چهارشنبه!» تا حد زیادی مدیون بازی های بی نظیر بازیگران اصلی و همچنین کارگردانی هوشمندانه و دقیق نیرج پاندی است. این دو عامل، ستون های اصلی فیلم را تشکیل داده و به آن عمق و اعتبار بخشیده اند.

نقش آفرینی های درخشان: عمق بخشیدن به شخصیت ها

بازیگران اصلی فیلم، نصیرالدین شاه و انوپم کهیر، با اجرای استادانه خود، توانستند ابعاد مختلف شخصیت هایشان را به تصویر بکشند و ارتباط عمیقی با مخاطب برقرار کنند.

نصیرالدین شاه: نماد خشم فروخورده مردم

نقش آفرینی نصیرالدین شاه در نقش «مرد معمولی» یکی از نقاط قوت اصلی فیلم است. او بدون اینکه نامی از خود ببرد، تبدیل به نمادی از شهروندان عادی می شود که سال هاست از بی عدالتی، فساد و ناکارآمدی سیستم رنج می برند. شاه با نگاه های نافذ، زبان بدن آرام اما مصمم و دیالوگ های قدرتمند، خشم و استیصال درونی این شخصیت را به بهترین شکل ممکن به نمایش می گذارد. او با بازی زیرپوستی خود، به مخاطب این حس را القا می کند که اقدامات این مرد، هرچند افراطی، از یک درد عمیق و یک تمایل شدید به عدالت نشأت می گیرد. این نقش آفرینی به قدری قوی است که مخاطب با او همذات پنداری کرده و درک می کند که چگونه یک فرد عادی می تواند تحت فشار بی عدالتی، به چنین مسیری کشیده شود.

انوپم کهیر: پلیس در میان دوراهی وظیفه و وجدان

در مقابل، انوپم کهیر در نقش کمیسر پراکاش راتور، پلیسی باتجربه و متعهد، بازی درخشانی ارائه می دهد. او در طول فیلم، با فشارهای زیادی روبرو می شود؛ از یک سو باید وظیفه خود را انجام دهد و از جان و مال مردم محافظت کند و از سوی دیگر، با درخواست های مرد ناشناس که به نوعی با احساسات عدالت خواهی او گره خورده است، مقابله کند. کهیر به خوبی کشمکش درونی این شخصیت را به نمایش می گذارد. او بین وفاداری به قانون و درک تلویحی از خشم مرد معمولی در نوسان است. این بازی پیچیده و چندوجهی، لایه ای دیگر به عمق فیلم اضافه می کند و شخصیت راتور را به یک پلیس صرفاً وظیفه شناس تبدیل نمی کند، بلکه او را به یک انسان با وجدان و تفکر تبدیل می کند.

بازیگران مکمل: تکمیل کننده پازل داستان

نقش آفرینی جیمی شرگیل در نقش بازرس عارف خان و عامر بشیر در نقش دستیار کمیسر جیاشنکر نیز قابل تقدیر است. این بازیگران مکمل، به خوبی فضای پرتنش و بحرانی اداره پلیس را به تصویر می کشند. تعاملات آنها با کمیسر راتور و تصمیم گیری های لحظه ای در مواجهه با تهدیدات، به پویایی داستان کمک می کند و ابعاد مختلف پاسخگویی پلیس به بحران را نشان می دهد.

کارگردانی و فیلمنامه: نبوغ نیرج پاندی

نیرج پاندی، کارگردان فیلم، با نگاهی هوشمندانه و با تکیه بر یک فیلمنامه قوی، «یک چهارشنبه!» را به اثری ماندگار تبدیل کرده است.

دیدگاه نیرج پاندی: خالق تریلرهای هوشمندانه

نیرج پاندی، کارگردان «یک چهارشنبه!»، با این فیلم خود را به عنوان یکی از برجسته ترین کارگردانان سینمای هند در ژانر تریلر هوشمندانه و اجتماعی معرفی کرد. او به جای تکیه بر صحنه های اکشن پرزرق و برق یا آهنگ های رقص هندی، بر روی داستان سرایی قدرتمند، شخصیت پردازی عمیق و دیالوگ های فکربرانگیز تمرکز کرده است. پاندی توانسته با حداقل عناصر، حداکثر تنش و تعلیق را ایجاد کند و مخاطب را تا لحظه آخر درگیر نگه دارد. او به خوبی از فضاهای شهری بمبئی استفاده کرده و حس واقع گرایانه را در طول فیلم حفظ می کند.

«یک چهارشنبه!» شاهکار نیرج پاندی در ارائه یک داستان پرتنش و در عین حال عمیق است که هرگز از مسیر اصلی خود منحرف نمی شود و مخاطب را به چالش می کشد.

قدرت فیلمنامه: دیالوگ ها و گره گشایی های استادانه

فیلمنامه «یک چهارشنبه!» که توسط خود نیرج پاندی نوشته شده، نقطه قوت اصلی آن است. داستان با چنان دقتی طراحی شده که هر لحظه آن پر از تعلیق و غافلگیری است. دیالوگ ها به شدت قوی و تأثیرگذار هستند، به ویژه مونولوگ پایانی نصیرالدین شاه که قلب فیلم را تشکیل می دهد. فیلمنامه به خوبی ابهامات را حفظ می کند و به تدریج اطلاعات را به مخاطب می دهد، به طوری که هر کشف جدید، لایه جدیدی به پیچیدگی داستان اضافه می کند. چگونگی چیدمان صحنه ها و زمان بندی وقایع به قدری ماهرانه است که ریتم فیلم را حفظ کرده و از افتادن آن به دام یکنواختی جلوگیری می کند. این فیلمنامه الگویی برای فیلمسازان آینده در پرداختن به مسائل اجتماعی با رویکردی هوشمندانه و سرگرم کننده است.

مضامین و پیام های عمیق فیلم

«یک چهارشنبه!» فراتر از یک تریلر صرف است و به کاوش در مضامین عمیق اجتماعی، اخلاقی و فلسفی می پردازد که آن را به اثری قابل تأمل و بحث برانگیز تبدیل کرده است. این فیلم به طور خاص بر مشکلات موجود در جامعه و سیستم قضایی هند تمرکز دارد، اما پیام های آن ابعادی جهانی پیدا می کنند.

عدالت در برابر قانون: تضاد بنیادین

یکی از اصلی ترین مضامین فیلم، تضاد بین «عدالت واقعی» و «عدالت قانونی» است. فیلم نشان می دهد که چگونه بوروکراسی، فساد، و نفوذ، می تواند مانع از اجرای عدالت برای قربانیان شود. «مرد معمولی» نماینده افرادی است که سیستم قانونی را ناکارآمد می دانند و معتقدند که این سیستم قادر به مجازات واقعی جنایتکاران، به ویژه تروریست ها نیست. او می پرسد: آیا وقتی قانون قادر به احقاق حق نیست، مردم عادی نباید راهی برای عدالت خواهی پیدا کنند؟ این سؤال، چالش برانگیزترین بُعد اخلاقی فیلم را به وجود می آورد و مخاطب را به تفکر وامی دارد که مرز بین انتقام و عدالت کجاست.

خشم و سرکوب شدگی مردم عادی

فیلم به خوبی خشم فروخورده و سرخوردگی شهروندان عادی را از سیستم حاکم، تروریسم و ناتوانی در تأمین امنیت به تصویر می کشد. شخصیت نصیرالدین شاه، صدای این خشم و ناامیدی است. او نه یک تروریست است و نه یک جنایتکار؛ بلکه یک پدر و همسر داغدار است که از سکوت و بی عملی در برابر ظلم به ستوه آمده است. این فیلم، به نوعی بازتابی از احساسات واقعی بسیاری از مردم در جوامعی است که در معرض تروریسم و بی عدالتی قرار دارند و احساس می کنند صدایشان شنیده نمی شود.

پیامدهای تروریسم و ناامنی اجتماعی

«یک چهارشنبه!» به شکل قدرتمندی به پیامدهای حملات تروریستی بر جامعه و روان شهروندان می پردازد. فیلم نشان می دهد که چگونه این حملات، نه تنها به تلفات جانی و مالی منجر می شوند، بلکه حس ناامنی، ترس و بی اعتمادی را در میان مردم رواج می دهند. فیلم تلاش می کند تا انگیزه های پشت این اعمال شنیع را در قالب سخنان تروریست ها نشان دهد، اما در عین حال، به محکومیت شدید آنها و پیامدهای ویرانگرشان می پردازد. این فیلم از منظر قربانیان و واکنش یک شهروند عادی به این فجایع، به موضوع تروریسم می نگرد.

چالش های اخلاقی: آیا هدف وسیله را توجیه می کند؟

یکی دیگر از مضامین کلیدی، مسئله اخلاقی «هدف وسیله را توجیه می کند؟» است. مرد معمولی برای رسیدن به هدف خود که به زعم خودش اجرای عدالت است، از روش هایی استفاده می کند که خود غیرقانونی و تلافی جویانه هستند. این مسئله، بحث های اخلاقی عمیقی را برمی انگیزد: آیا می توان برای رسیدن به یک هدف والا (عدالت)، از ابزارهای نادرست (خشونت و انتقام) استفاده کرد؟ فیلم به این سؤال پاسخ قاطعی نمی دهد، بلکه آن را به عهده مخاطب می گذارد تا با توجه به ارزش ها و باورهای خود به آن پاسخ دهد. این چالش اخلاقی، «یک چهارشنبه!» را به یک فیلم تأمل برانگیز و ماندگار تبدیل می کند.

تحلیل تکنیکی و تأثیرگذاری پایدار

علاوه بر داستان و مضامین قوی، «یک چهارشنبه!» از نظر جنبه های تکنیکی نیز فیلمی قابل تأمل است که به کیفیت و تأثیرگذاری آن افزوده است.

سبک بصری و اتمسفرسازی

نیرج پاندی با هوشمندی تمام از سبک بصری واقع گرایانه برای خلق اتمسفری متشنج و پرتعلیق استفاده کرده است. فیلمبرداری با دقت بالایی صورت گرفته و از نماهای شهری بمبئی به شکلی مؤثر برای نشان دادن شلوغی، هرج و مرج و در عین حال زیبایی این کلان شهر استفاده می شود. نورپردازی اغلب تیره و دراماتیک است که به تقویت حس اضطراب و ابهام در طول داستان کمک می کند. کارگردان به جای صحنه های پر زرق و برق، بر روی جزئیات کوچک و تعاملات انسانی تمرکز می کند تا حس واقعی تری از رویدادها به مخاطب منتقل شود.

موسیقی و صداگذاری: تقویت تعلیق

موسیقی متن «یک چهارشنبه!» نقشی حیاتی در ایجاد تعلیق و تقویت احساسات مخاطب ایفا می کند. به جای آهنگ های سنتی و رقص های بالیوودی، از موسیقی پس زمینه ای مینیمال و در عین حال پرتنش استفاده می شود که به خوبی با فضای تریلر فیلم همخوانی دارد. صداگذاری نیز با دقت انجام شده تا جزئیات محیطی شهر بمبئی و همچنین لحظات پرتنش داستان، به شکلی باورپذیر ارائه شوند. سکوت ها و انفجارهای ناگهانی، همگی با برنامه ریزی دقیق، به تشدید حس اضطراب و هیجان کمک می کنند.

تدوین و ریتم: حفظ پویایی

تدوین فیلم «یک چهارشنبه!» یکی از عوامل کلیدی در حفظ ریتم سریع و پویای داستان است. صحنه ها به شکلی هوشمندانه و با پرش های زمانی ظریف (غیرخطی) کنار هم قرار گرفته اند که به تدریج پازل داستان را برای مخاطب تکمیل می کنند. این شیوه تدوین، اجازه نمی دهد که فیلم در هیچ نقطه ای دچار افت شود و دائماً مخاطب را درگیر حدس و گمان نگه می دارد. ریتم تند و برش های سریع، به ویژه در سکانس های مربوط به تعقیب و گریز پلیس و مکالمات تلفنی، حس فوریت و خطر را به خوبی منتقل می کند.

بازخوردها، جوایز و جایگاه در سینمای هند

«یک چهارشنبه!» پس از اکران با استقبال گسترده ای از سوی منتقدان و تماشاگران مواجه شد و به یکی از موفق ترین فیلم های سال ۲۰۰۸ در هند تبدیل گشت.

نظرات منتقدان و تماشاگران

منتقدان داخلی و بین المللی، فیلم را به دلیل فیلمنامه هوشمندانه، کارگردانی نوآورانه و بازی های قدرتمند، به شدت تحسین کردند. بسیاری از آن ها «یک چهارشنبه!» را یک «نفس تازه» در سینمای بالیوود دانستند که از کلیشه های رایج فاصله گرفته و به سمت سینمای واقع گراتر و فکربرانگیزتری حرکت کرده است. تماشاگران نیز با استقبال گرم خود از فیلم، موفقیت آن در گیشه را تضمین کردند. این فیلم توانست نه تنها در گیشه داخلی، بلکه در میان مخاطبان جهانی نیز به شهرت برسد و به عنوان نمونه ای از سینمای مستقل و باکیفیت هند شناخته شود.

افتخارات و جوایز کسب شده

«یک چهارشنبه!» جوایز و افتخارات متعددی را در جشنواره های سینمایی هند از آن خود کرد. از جمله مهم ترین این جوایز می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• جایزه بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه در جوایز فیلم فیر (Filmfare Awards)
• جوایز بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین بازیگر مرد (نصیرالدین شاه) در جوایز آکادمی بین المللی فیلم هند (IIFA Awards)
• شناخته شدن به عنوان یکی از بهترین فیلم های سال توسط بسیاری از نشریات سینمایی

این جوایز نشان دهنده کیفیت بالای هنری و فنی فیلم و تأثیرگذاری آن در صنعت سینمای هند است. «یک چهارشنبه!» نه تنها یک فیلم موفق تجاری بود، بلکه از نظر هنری نیز به شدت مورد تحسین قرار گرفت و جایگاه خود را به عنوان یک اثر ماندگار در تاریخ سینمای هند تثبیت کرد.

چرا تماشای فیلم یک چهارشنبه! ضروری است؟

برای هر علاقه مند به سینما، به ویژه کسانی که به دنبال آثاری با داستان های پرکشش، مضامین عمیق و بازی های درخشان هستند، تماشای «یک چهارشنبه!» تجربه ای ضروری و فراموش نشدنی است.

تجربه ای فراتر از کلیشه های بالیوود

یکی از مهمترین دلایل برای تماشای این فیلم، آن است که «یک چهارشنبه!» به کلی از کلیشه های رایج سینمای بالیوود فاصله می گیرد. در این فیلم خبری از رقص و آوازهای طولانی، داستان های عاشقانه آبکی و قهرمانان شکست ناپذیر نیست. در عوض، با یک داستان واقع گرایانه، شخصیت های خاکستری و موقعیت های چالش برانگیز مواجه هستیم. این فیلم نشان می دهد که سینمای هند قادر به ساخت آثاری عمیق، فکری و در سطح استانداردهای جهانی است که می توانند مخاطبان وسیع تری را درگیر خود کنند.

نکات برجسته و دلایل ماندگاری

«یک چهارشنبه!» به دلایل متعددی ماندگار شده و همچنان پس از سال ها مورد بحث و تحسین قرار می گیرد:

• فیلمنامه هوشمندانه و پرتعلیق: داستانی که تا لحظه آخر شما را درگیر نگه می دارد و هر لحظه غافلگیرتان می کند.
• بازی های درخشان: نصیرالدین شاه و انوپم کهیر با نقش آفرینی هایشان به فیلم روح می بخشند.
• مضامین عمیق اجتماعی و اخلاقی: فیلمی که شما را به تفکر درباره عدالت، قانون، انتقام و خشم اجتماعی وامی دارد.
• کارگردانی دقیق و فکرشده: نیرج پاندی با مهارت تمام، یک تریلر اجتماعی بی نظیر را خلق کرده است.
• اثرگذاری فرهنگی: فیلم توانسته به نمادی از صدای مردم عادی در برابر بی عدالتی تبدیل شود.

این فیلم نه تنها یک اثر سرگرم کننده است، بلکه یک بیانیه اجتماعی قدرتمند به شمار می رود که هنوز هم پس از گذشت سال ها، پیام های آن طنین انداز است و به مباحث روز جامعه ارتباط دارد. «یک چهارشنبه!» به شما این فرصت را می دهد که از زاویه ای متفاوت به مسائل عدالت و قانون نگاه کنید و پیامدهای عمیق تروریسم بر فرد و جامعه را درک کنید.

نتیجه گیری: بازتابی از واقعیت تلخ و امید به عدالت

فیلم «یک چهارشنبه!» بدون شک یکی از برجسته ترین و تأثیرگذارترین آثار سینمای هند در دهه اخیر است. این فیلم با طرح داستانی جسورانه، شخصیت پردازی عمیق و پرداختن به مضامین حساس اجتماعی، توانسته جایگاه ویژه ای در قلب تماشاگران و منتقدان پیدا کند. آنچه این فیلم را متمایز می کند، نه تنها کیفیت هنری بالای آن، بلکه توانایی اش در به چالش کشیدن مخاطب برای تفکر درباره مفاهیم پیچیده ای چون عدالت، انتقام و نقش یک شهروند عادی در برابر بی عدالتی های سیستم است.

«یک چهارشنبه!» به ما یادآوری می کند که حتی در مواجهه با سیستم های ناکارآمد و بی عدالتی های گسترده، صدای مردم عادی می تواند قدرتمند باشد و راه های مختلفی برای جستجوی عدالت وجود دارد، هرچند برخی از این راه ها ممکن است بحث برانگیز باشند. این فیلم، تنها یک داستان سرگرم کننده نیست، بلکه آینه ای است از خشم فروخورده، آرزوی عدالت و درگیری های اخلاقی که در جوامع مدرن وجود دارد. تماشای این اثر قدرتمند، تجربه ای فراموش نشدنی را برای هر دوستدار سینمایی که به دنبال عمق، هیجان و فکر در یک اثر هنری است، به ارمغان می آورد. این فیلم دعوت به تأمل در اطراف و پرسشگری از خود است.