فستیوال مرگ مکزیک: جشن زندگی در آغوش یادبود عزیزان

فستیوال مرگ مکزیک، یا Dia de los Muertos (روز مردگان)، جشنی رنگین و شاد در مکزیک است که برای یادبود و استقبال از ارواح عزیزان درگذشته برگزار می شود. این رویداد، که برخلاف برداشت های رایج، نه مراسمی غم انگیز و ترسناک، بلکه نمادی از پیوند عمیق زندگی و مرگ در فرهنگ مکزیکی است، هر ساله هزاران نفر را از سراسر جهان به خود جذب می کند تا شاهد این تجلیل منحصر به فرد از زندگی و یادبود باشند.

این فستیوال، که در سال ۲۰۰۸ توسط یونسکو به عنوان میراث فرهنگی ناملموس بشریت به ثبت رسید، فراتر از یک تعطیلی ساده است؛ نمادی از فلسفه ای عمیق درباره ماهیت وجود و باور به پیوند ناگسستنی با پیشینیان است. این مقاله به بررسی جامع جنبه های مختلف فستیوال مرگ مکزیک می پردازد، از ریشه های باستانی آن تا نمادها، رسوم، و تجربیات محلی که این جشن را به یکی از زیباترین و معنادارترین رویدادهای فرهنگی جهان تبدیل کرده است.

ریشه های کهن و تاریخچه فستیوال مرگ: از آزتک ها تا امروز

تاریخچه Dia de los Muertos به هزاران سال پیش بازمی گردد و در تمدن های پیشاکلمبی Mesoamerica، به ویژه آزتک ها، مایایی ها، و توتوناک ها، ریشه دارد. این تمدن ها جشن های متعددی را برای گرامیداشت مردگان و برداشت محصول برگزار می کردند که اغلب به ایزدبانو Mictecacihuatl، بانوی مرگ در اساطیر آزتک، اختصاص داشت. این جشن ها معمولاً در ماه آگوست برگزار می شدند و ماهیتی شاد و پرشور داشتند، زیرا مرگ را نه پایان زندگی، بلکه مرحله ای از چرخه ابدی هستی می دانستند.

با ورود اسپانیایی ها در قرن شانزدهم و آغاز دوران استعمار، آیین های بومی با سنت های کاتولیک تلفیق شدند. مبلغان مسیحی برای تسهیل گرویدن بومیان به مسیحیت، این جشن ها را با روزهای مقدس کاتولیک مانند روز تمام قدیسان (۱ نوامبر) و روز استغاثه ارواح (۲ نوامبر) هم زمان کردند. این تطبیق باعث شد که تاریخ برگزاری جشن از آگوست به نوامبر منتقل شود و عناصر جدیدی از مسیحیت نیز به آن راه یابد، اما ماهیت اصلی و شاد آن حفظ شد. این تلفیق فرهنگی، فستیوال مرگ مکزیک را به شکل امروزی آن درآورده است؛ جشنی که در آن عناصر بومی و کاتولیک در کنار هم قرار گرفته و یک سنت منحصر به فرد را خلق کرده اند.

فلسفه مرگ در فرهنگ مکزیک: مرگ خندان و چرخه ابدی

یکی از اصلی ترین جنبه های تمایز Dia de los Muertos از سایر فرهنگ ها در مواجهه با مرگ، فلسفه عمیقی است که پشت آن نهفته است. در فرهنگ مکزیک، مرگ به عنوان پایان مطلق در نظر گرفته نمی شود، بلکه بخشی طبیعی و جدایی ناپذیر از چرخه زندگی است. این دیدگاه، که اغلب از آن به عنوان مرگ خندان یاد می شود، به جای غم و اندوه، بر پذیرش، یادبود و حتی جشن گرفتن زندگی افرادی که دیگر در کنار ما نیستند، تمرکز دارد.

باور اصلی در این جشن این است که ارواح عزیزان درگذشته سالی یک بار به دنیای زندگان بازمی گردند تا با خانواده و دوستانشان دیدار کنند. این بازگشت نه با ترس، بلکه با شور و اشتیاق و با آغوش باز مورد استقبال قرار می گیرد. مردم مکزیک معتقدند که با یادبود شاد و رنگارنگ از رفتگان، نه تنها روح آن ها را گرامی می دارند، بلکه به خود نیز درس هایی درباره اهمیت غنیمت شمردن لحظات زندگی و لذت بردن از هر دم می دهند. این فلسفه به آن ها کمک می کند تا با مفهوم مرگ آشتی کرده و آن را به عنوان پلی میان دو جهان، نه دیواری غیرقابل عبور، ببینند. به همین دلیل، جشن مردگان در مکزیک فرصتی برای تجدید پیوند با گذشته و تقویت ارتباطات خانوادگی است که فراتر از مرزهای زندگی و مرگ امتداد می یابد.

نمادها و رسومات اصلی جشن Dia de los Muertos

فستیوال مرگ مکزیک سرشار از نمادها و رسوماتی است که هر یک معنا و داستان خاص خود را دارند. این عناصر، هر ساله با دقت و عشق فراوان آماده می شوند تا فضای جشن را پر از رنگ، عطر و شور زندگی کنند.

محراب های آفِرِندا (Ofrendas): استقبال از ارواح

محراب های آفِرِندا، قلب تپنده جشن Dia de los Muertos هستند. این محراب ها، فضاهایی مقدس اند که در خانه ها، مدارس و حتی مکان های عمومی برپا می شوند تا ارواح عزیزان درگذشته را به بازگشت دعوت کنند و از آن ها پذیرایی کنند. هر سطح از این محراب ها معنای خاصی دارد:

• دو سطح: نماد زمین و آسمان.
• سه سطح: اشاره به آسمان، زمین و برزخ، یا تثلیث مسیحی.
• هفت سطح: نشان دهنده هفت مرحله ای که روح برای رسیدن به زندگی پس از مرگ باید طی کند، یا هفت گناه کبیره در مسیحیت.

اقلام ضروری در محراب ها نیز نمادین و بسیار مهم هستند:

• چهار عنصر اصلی:
  • زمین: با میوه ها و محصولات کشاورزی که از زمین برداشت شده اند، نمایش داده می شود.
  • آب: یک لیوان آب تازه برای رفع تشنگی ارواح پس از سفر طولانی شان.
  • هوا: معمولاً با Papel Picado (کاغذهای رنگی برش خورده) که با حرکتشان هوا را نشان می دهند.
  • آتش: با شمع ها و بخور که راهنمای ارواح برای بازگشت به خانه هستند.
• سایر اقلام: عکس مردگان، غذاها و نوشیدنی های محبوب آن ها، اسباب بازی برای کودکان، سیگار یا الکل برای بزرگسالان، نان مردگان و جمجمه های شکری. بخور و عود نیز برای تصفیه فضا استفاده می شود.

کالاورا کاترینا (La Calavera Catrina): نماد ملی روز مردگان

یکی از شناخته شده ترین نمادهای فستیوال مرگ مکزیک، کالاورا کاترینا است. این اسکلت شیک پوش و زیبا، اولین بار توسط هنرمند مشهور خوزه گادالوپ پوسادا به تصویر کشیده شد. کاترینا نمادی از این است که مرگ ثروت و مقام را نمی شناسد و همه در نهایت به اسکلت تبدیل می شوند. او به مردم یادآوری می کند که زندگی کوتاه است و باید از آن لذت برد. در طول جشن، افراد بسیاری صورت خود را به شکل کاترینا گریم می کنند و با لباس های رنگارنگ و کلاه های بزرگ در رژه ها و خیابان ها حاضر می شوند.

نان مردگان (Pan de Muerto): طعمی از یادبود

نان مردگان، یک نان شیرین و معطر است که به طور خاص برای این جشن پخته می شود. شکل ظاهری آن معمولاً گرد با استخوان های خمیری که روی آن قرار گرفته اند، نماد جمجمه و استخوان ها است. این نان نه تنها در محراب ها قرار داده می شود، بلکه به عنوان یک غذای سنتی در خانواده ها نیز مصرف می شود و ریشه های باستانی در آیین های آزتک دارد.

جمجمه های شکری/شکلاتی (Calaveras de Azúcar): زندگی در مرگ

جمجمه های شکری یا شکلاتی، نماد دیگری از پیوند زندگی و مرگ هستند. این جمجمه ها با رنگ های شاد و طرح های زیبا تزئین می شوند و اغلب نام فرد درگذشته روی پیشانی آن ها نوشته می شود. آن ها نمادی از بازگشت ارواح و یادآوری شیرینی زندگی هستند، حتی در مواجهه با مرگ.

گل همیشه بهار (Cempasúchil – گل جعفری مکزیکی): راهنمای ارواح

گل همیشه بهار با گلبرگ های زرد روشن و عطر قوی خود، نقش حیاتی در روز مردگان ایفا می کند. مردم مکزیک باور دارند که رنگ درخشان و بوی این گل، ارواح را از دنیای دیگر به سمت محراب ها و قبرهایشان راهنمایی می کند. این گل به وفور در تزئین محراب ها، قبرستان ها و خیابان ها استفاده می شود و یکی از زیباترین نمادهای این جشن است.

بازدید از قبرستان ها و شب زنده داری

یکی از سنت های اصلی فستیوال مرگ مکزیک، بازدید از قبرستان ها است. خانواده ها قبرها را تمیز می کنند، آن ها را با گل، شمع و اقلام محبوب مردگان تزئین می کنند. در طول شب های جشن، بسیاری از خانواده ها در قبرستان ها شب زنده داری می کنند، پیک نیک برپا کرده و با موسیقی و داستان گویی، یاد عزیزانشان را زنده نگه می دارند. سوزاندن صمغ درخت کاج (کپال) نیز بخشی از این آیین ها است که اعتقاد بر این است دود آن ارواح را راهنمایی می کند و فضا را پاک می سازد.

در فستیوال مرگ مکزیک، مرگ به عنوان پایان مطلق در نظر گرفته نمی شود، بلکه بخشی طبیعی و جدایی ناپذیر از چرخه زندگی است که با شادی و یادبود تجلیل می شود.

زمان بندی فستیوال: روزهای ویژه یادبود

فستیوال مرگ مکزیک به طور رسمی از ۳۱ اکتبر تا ۲ نوامبر برگزار می شود، اما آماده سازی ها و برخی جشن ها ممکن است از اواخر اکتبر آغاز شوند. هر یک از این روزها به بخش خاصی از ارواح درگذشته اختصاص دارد:

• شب ۳۱ اکتبر: روز فرشته ها یا روز بی گناهان. در این شب، ارواح کودکان درگذشته (فرشته های کوچک) به دنیای زندگان بازمی گردند. محراب های مخصوص کودکان با اسباب بازی، شیرینی و آبنبات تزئین می شوند.
• ۱ نوامبر: روز تمام قدیسان (Día de Todos los Santos). این روز به یادبود و گرامی داشت ارواح کودکان و همچنین افرادی که زندگی پاک و مقدسی داشته اند، اختصاص دارد.
• ۲ نوامبر: روز مردگان (Día de los Muertos). اوج جشن در این روز است که ارواح بزرگسالان به دیدار خانواده هایشان بازمی گردند. خانواده ها شب را در قبرستان ها سپری می کنند، با غذا، موسیقی و خاطرات خوش از رفتگان خود یاد می کنند.

البته، زمان بندی دقیق و رسوم ممکن است بسته به مناطق مختلف مکزیک کمی متفاوت باشد، اما این سه روز هسته اصلی فستیوال مرگ مکزیک را تشکیل می دهند.

تجربه های محلی: فستیوال مرگ در شهرهای مکزیک

در هر منطقه از مکزیک، فستیوال مرگ با رنگ و بویی متفاوت برگزار می شود که هر یک از آن ها تجربه خاصی را برای بازدیدکنندگان به ارمغان می آورد:

مکزیکوسیتی (Mexico City)

پایتخت مکزیک، میزبان بزرگترین و پرشورترین رژه های روز مردگان است. این رژه ها که از سال ۲۰۱۶ و تحت تأثیر فیلم جیمز باند: اسپکتر آغاز شدند، هر ساله با شرکت هزاران نفر با لباس های اسکلتی رنگارنگ و گریم کاترینا برگزار می شوند. رقص، موسیقی و نمایش های هنری خیابان های شهر را پر کرده و فضایی شاد و هیجان انگیز ایجاد می کنند. موزه ها و گالری های هنری نیز نمایشگاه های خاصی را به این مناسبت برپا می کنند.

میکوآکان (Michoacán)

منطقه میکوآکان، به ویژه در روستاهای اطراف دریاچه پاتزکوآرو (Pátzcuaro) و جزیره خانیتزیو (Janitzio)، برگزارکننده برخی از سنتی ترین و اصیل ترین مراسم های Dia de los Muertos است. در اینجا، سنت های بومی پورپچا به وضوح دیده می شود. شب زنده داری در قبرستان ها در کنار نور شمع ها و آیین های بومی، تجربه ای عمیق و روحانی را فراهم می کند. غذاهای محلی خاص این ایام، مانند קורונدا (corundas) و تامالِس (tamales)، در بازارهای محلی به وفور یافت می شوند.

اواخاکا (Oaxaca)

اواخاکا به خاطر محراب های آفرندا هنرمندانه اش و مسابقات ساخت محراب شهرت دارد. خیابان های این شهر با فرش های شنی (Tapetes de Arena) مزین می شوند که نقوش اسکلتی و نمادهای مربوط به مرگ را به تصویر می کشند. بازدید از قبرستان های محلی مانند پانتئون خنرال (Panteón General) در شب و شرکت در مراسم های شبانه با موسیقی و نور شمع، تجربه ای فراموش نشدنی است. بازارهای اواخاکا در این ایام پر از صنایع دستی مرتبط با جشن می شوند.

اگواسکالینتس (Aguascalientes)

این شهر زادگاه خوزه گادالوپ پوسادا، خالق کاترینا، است و به همین دلیل جشنواره جمجمه (Feria de Calaveras) را به افتخار او برگزار می کند. این جشنواره یک هفته ای، شامل رژه های اسکلتی، نمایشگاه های هنری، کنسرت ها و فعالیت های فرهنگی متعدد است که به تجلیل از کاترینا و مفهوم مرگ خندان می پردازد.

پومچه، کامپچه (Pomuch, Campeche)

این روستای مایایی در ایالت کامپچه، میزبان مراسمی منحصر به فرد به نام شستشوی استخوان (Limpia de Huesos) است. در این سنت کهن، خانواده ها پس از چند سال از مرگ عزیزانشان، استخوان های آن ها را از قبر بیرون آورده، تمیز می کنند و در پارچه های سفید و جعبه های تزئین شده قرار می دهند. این آیین نمادی از احترام عمیق و ارتباط پایدار با اجداد است که به شدت ریشه های بومی دارد و برای گردشگران بسیار چشمگیر و تأمل برانگیز است.

گواناخواتو (Guanajuato)

در گواناخواتو، دانشجویان دانشگاه ها با همکاری مردم محلی، محراب های یادبود بزرگی را برای گرامیداشت چهره های برجسته دانشگاهی و فرهنگی شهر برپا می کنند. نورانی شدن این محراب ها در شب، منظره ای فوق العاده زیبا و عمیق ایجاد می کند.

وراکروز (Veracruz)

در این ایالت، فستیوال مرگ حتی از کریسمس نیز مهم تر تلقی می شود. خانواده ها یک هفته کامل را صرف آماده سازی و تزئینات می کنند و با تهیه غذاهای خاص، به استقبال ارواح می روند. حرکت از خانه به سمت قبرستان ها برای ادای احترام به رفتگان، بخش مهمی از مراسم است.

یوکاتان (Yucatán)

منطقه یوکاتان، غذای سنتی خاصی به نام موکبیپولو (Mucbipollo) یا پیب (Pib) را در این ایام سرو می کند. این غذای خوشمزه که شامل مرغ یا گوشت خوک، ادویه جات و خمیر ذرت است، در برگ های درخت موز پیچیده شده و در گودالی که با آتش گرم شده است، دفن می شود تا بپزد. این غذا نمادی از پیوند با زمین و سنت های کشاورزی است.

تجربه فستیوال مرگ مکزیک در هر یک از این شهرها، بُعدی متفاوت از این جشن غنی را آشکار می کند و به بازدیدکنندگان امکان می دهد تا از نزدیک با باورها و رسوم مردم مکزیک آشنا شوند.

تفاوت فستیوال مرگ مکزیک با هالووین: درک دو رویداد مجزا

با وجود شباهت های سطحی مانند حضور اسکلت ها و زمان بندی نزدیک، فستیوال مرگ مکزیک و هالووین دو جشن کاملاً متمایز با ریشه ها و اهداف متفاوت هستند:

1. هدف اصلی:
   • Dia de los Muertos: یادبود، استقبال و تجلیل شاد از ارواح عزیزان درگذشته. محوریت بر عشق، احترام و پیوند با خانواده است.
   • هالووین: ریشه های سلتیک دارد و هدف اصلی آن دفع ارواح خبیثه و نیروهای تاریکی بود که اعتقاد بر این بود در این شب از پرده میان دنیاها عبور می کنند.
2. احساسات غالب:
   • Dia de los Muertos: شادی، رنگارنگی، عشق، احترام و یادبود است.
   • هالووین: ترس، شیطنت، شوخی و وحشت است.
3. ریشه ها:
   • Dia de los Muertos: ریشه های عمیق در تمدن های بومی و پیشاکلمبی مکزیک دارد.
   • هالووین: ریشه های سلتیک و اروپایی دارد که با مهاجرت به آمریکا گسترش یافته است.
4. نمادها:
   • Dia de los Muertos: کالاورا کاترینا، نان مردگان، جمجمه های شکری، گل همیشه بهار، محراب های آفرندا.
   • هالووین: کدو تنبل های حکاکی شده (جک فانوس)، لباس های ترسناک، ارواح، جادوگران.
5. باورها:
   • Dia de los Muertos: ارواح عزیزان برای دیدار خانواده بازمی گردند و به گرمی پذیرایی می شوند.
   • هالووین: پرده میان دنیاها باز می شود و ارواح (اغلب خبیث) در جهان آزاد می شوند که باید از آن ها دوری کرد یا آن ها را ترساند.

بنابراین، در حالی که هردو جشن در یک بازه زمانی برگزار می شوند و شامل عناصر ماوراء طبیعی هستند، ماهیت و پیام اصلی آن ها کاملاً متفاوت است و نباید آن ها را با هم اشتباه گرفت.

حضور گردشگران در فستیوال: نکات عملی و احترام فرهنگی

فستیوال مرگ مکزیک به یکی از جاذبه های گردشگری بزرگ مکزیک تبدیل شده است و هر ساله گردشگران زیادی برای تجربه این جشن بی نظیر به این کشور سفر می کنند. اگر قصد دارید در این ایام به مکزیک سفر کنید، رعایت نکات زیر برای یک تجربه لذت بخش و محترمانه ضروری است:

• بهترین زمان سفر: اواخر اکتبر تا اوایل نوامبر، به ویژه روزهای ۳۱ اکتبر تا ۲ نوامبر، اوج جشن است. برای رزرو پرواز و اقامت، از چند ماه قبل اقدام کنید، زیرا تقاضا بسیار بالا است.
• رزرو بلیط و اقامت: شهرهای اصلی مانند مکزیکوسیتی، اواخاکا و میکوآکان بسیار شلوغ می شوند. هتل ها و بلیط های حمل ونقل به سرعت پر می شوند، بنابراین برنامه ریزی زودهنگام ضروری است.
• احترام به رسوم محلی: Dia de los Muertos یک رویداد فرهنگی و مذهبی عمیق برای مردم مکزیک است، نه فقط یک نمایش برای گردشگران. با احترام به مراسم، گورستان ها و محراب ها نزدیک شوید. عکس برداری با اجازه و رعایت حریم خصوصی افراد انجام شود.
• نحوه مشارکت محترمانه:
  • می توانید صورت خود را به شکل کاترینا گریم کنید و در رژه ها شرکت کنید، اما مطمئن شوید که گریم شما با احترام به این سنت انجام می شود.
  • در بازارهای محلی به خرید صنایع دستی مرتبط با جشن بپردازید.
  • غذاهای سنتی مانند نان مردگان و جمجمه های شکری را امتحان کنید.
  • اگر از قبرستان ها بازدید می کنید، آرامش و سکوت را رعایت کنید و از ایجاد مزاحمت برای خانواده ها بپرهیزید.

با رعایت این نکات، می توانید نه تنها از زیبایی های بصری و فرهنگی فستیوال مرگ مکزیک لذت ببرید، بلکه به عمق فلسفه و معنای آن نیز پی ببرید.

تأثیر فستیوال مرگ بر فرهنگ عامه جهان

در سال های اخیر، فستیوال مرگ مکزیک فراتر از مرزهای این کشور رفته و تأثیر قابل توجهی بر فرهنگ عامه جهانی گذاشته است. انیمیشن محبوب کوکو (Coco) از پیکسار، نقش بسزایی در معرفی این جشن و فلسفه عمیق آن به مخاطبان بین المللی، به ویژه کودکان، داشت. این فیلم با به تصویر کشیدن رنگارنگی، موسیقی و پیوند عمیق خانوادگی در Dia de los Muertos، تصویری شاد و دوست داشتنی از این سنت را به دنیا ارائه داد.

همچنین، رژه باشکوه روز مردگان در مکزیکوسیتی که پیشتر به آن اشاره شد، پس از نمایش آن در سکانس آغازین فیلم جیمز باند: اسپکتر (Spectre) در سال ۲۰۱۵، به یک رویداد واقعی و سالانه تبدیل شد. این اتفاق نشان می دهد که چگونه عناصر فرهنگ مکزیکی می توانند الهام بخش آثار هنری جهانی باشند و در عین حال، به حفظ و گسترش سنت های بومی کمک کنند.

انیمیشن کوکو نه تنها یک سرگرمی جذاب، بلکه پنجره ای به سوی قلب و روح فستیوال مرگ مکزیک برای میلیون ها نفر در سراسر جهان بود.

سخن پایانی: جشن بی انتهای زندگی و یادبود

فستیوال مرگ مکزیک بیش از یک جشن ساده است؛ این رویداد نمادی قدرتمند از توانایی انسان در پذیرش مرگ به عنوان بخشی از زندگی، یادبود عزیزان با شادی و عشق، و حفظ پیوندهای خانوادگی فراتر از مرزهای مادی است. این جشن پرشور و رنگارنگ، هر ساله به ما یادآوری می کند که زندگی ارزشمند است و باید از هر لحظه آن لذت برد و خاطره رفتگان را با شادی و احترام زنده نگه داشت. اگر به دنبال تجربه ای منحصر به فرد و عمیق هستید که هم به تماشای زیبایی های فرهنگی بنشینید و هم معنای تازه ای از زندگی و مرگ بیابید، سفر به مکزیک در روز مردگان می تواند یکی از فراموش نشدنی ترین تجربیات زندگی شما باشد.

سوالات متداول

آیا فستیوال مرگ مکزیک یک جشن غمگین است؟

خیر، برعکس تصور رایج، فستیوال مرگ مکزیک یک جشن شاد و رنگارنگ است که در آن مردم با موسیقی، رقص و غذاهای سنتی، یاد عزیزان درگذشته خود را گرامی می دارند. این جشن بر پیوند ناگسستنی زندگی و مرگ و شادی بازگشت موقت ارواح به خانه تمرکز دارد.

چرا به این روز روز مردگان می گویند؟

این نام اشاره به باور باستانی مردم مکزیک (به ویژه تمدن های پیشاکلمبی مانند آزتک ها) دارد که ارواح مردگان در این روزهای خاص سال به دنیای زندگان بازمی گردند تا از خانواده های خود دیدن کنند. این جشن در واقع روز ملاقات و یادبود ارواح درگذشته است.

چه کسانی این جشن را برگزار می کنند؟ آیا فقط در مکزیک است؟

این جشن در درجه اول یک سنت مکزیکی است و به طور گسترده در این کشور برگزار می شود. اما کشورهای دیگری در آمریکای لاتین و مناطق با جمعیت مکزیکی زیاد در سراسر جهان (مانند بخش هایی از ایالات متحده) نیز این روز را با آیین ها و مراسم مشابه گرامی می دارند.

نمادهای اصلی این جشن چیست؟

نمادهای اصلی شامل محراب های آفرندا (Ofrendas)، کالاورا کاترینا (La Calavera Catrina – اسکلت شیک پوش)، نان مردگان (Pan de Muerto)، جمجمه های شکری (Calaveras de Azúcar)، و گل همیشه بهار (Cempasúchil) هستند.

آیا گردشگران می توانند در این جشن شرکت کنند؟

بله، گردشگران می توانند در این جشن شرکت کنند و از نزدیک شاهد مراسم باشند. با این حال، بسیار مهم است که با احترام به سنت ها و باورهای محلی رفتار کرده، از ایجاد مزاحمت برای خانواده ها در قبرستان ها پرهیز کرده و در صورت عکس برداری، اجازه بگیرید.

بهترین زمان برای بازدید از مکزیک در طول این جشن چه موقعی است؟

اوایل ماه نوامبر، به ویژه از ۳۱ اکتبر تا ۲ نوامبر، اوج فستیوال مرگ است. توصیه می شود برنامه ریزی و رزرو اقامت و پروازها را از چند ماه قبل انجام دهید، زیرا این ایام بسیار پربازدید هستند.

تفاوت فستیوال مرگ مکزیک با هالووین چیست؟

تفاوت اصلی در هدف و احساسات است. فستیوال مرگ جشنی شاد برای یادبود و استقبال از ارواح عزیزان است، در حالی که هالووین ریشه های سلتیک دارد و بر دفع ارواح خبیثه و عناصر ترسناک تمرکز دارد. این دو جشن از نظر ریشه ها، نمادها و ماهیت اصلی کاملاً متفاوت هستند.