استخراج آنلاین اتریوم

پاسخ کوتاه و صریح به این سوال که آیا استخراج آنلاین اتریوم امکان پذیر است، خیر است. از سال ۲۰۲۲ و با اجرای موفقیت آمیز رویداد «The Merge»، شبکه اتریوم مکانیزم اجماع خود را از اثبات کار (Proof of Work) به اثبات سهام (Proof of Stake) تغییر داد. این تغییر بنیادین به معنای پایان یافتن کامل فرآیند استخراج اتریوم (ماینینگ) به شیوه سنتی آن است. هدف این مقاله، شفاف سازی کامل این موضوع، مقابله با اطلاعات نادرست و معرفی راه های واقعی و امن کسب درآمد از اتریوم و سایر ارزهای دیجیتال قابل استخراج است.

اتریوم (Ethereum) چیست؟ تکامل یک پلتفرم پیشرو

اتریوم فراتر از یک ارز دیجیتال، یک پلتفرم بلاک چینی قدرتمند و غیرمتمرکز است که در سال ۲۰۱۵ راه اندازی شد. این شبکه به توسعه دهندگان امکان ساخت و اجرای قراردادهای هوشمند و برنامه های غیرمتمرکز (DApps) را می دهد. اتریوم که پس از بیت کوین دومین ارز دیجیتال بزرگ از نظر ارزش بازار است، نقش محوری در اکوسیستم های مالی غیرمتمرکز (DeFi)، توکن های غیرقابل تعویض (NFT) و متاورس ایفا می کند. این پلتفرم با هدف ایجاد یک کامپیوتر جهانی که در برابر سانسور و تقلب مقاوم باشد، آغاز به کار کرد و به سرعت به ستون فقرات بسیاری از نوآوری های وب ۳ تبدیل شد.

اتریوم در طول تاریخ خود، همواره در حال تکامل بوده است. در ابتدا، مانند بیت کوین، از مکانیزم اجماع اثبات کار (PoW) استفاده می کرد که نیازمند ماینینگ و مصرف انرژی بالا بود. با این حال، با توجه به برنامه های بلندمدت برای افزایش مقیاس پذیری، کاهش مصرف انرژی و بهبود امنیت، توسعه دهندگان اتریوم به سمت الگوریتم اثبات سهام (PoS) حرکت کردند. این تغییر، که با رویداد مهم The Merge در سال ۲۰۲۲ به اوج خود رسید، نه تنها چشم انداز استخراج را برای اتریوم به کلی تغییر داد، بلکه راه را برای به روزرسانی های آینده مانند Sharding هموار کرد تا اتریوم بتواند تعداد بسیار بیشتری تراکنش را با سرعت و هزینه پایین تر پردازش کند.

نقش اتریوم در شکل دهی به آینده اینترنت و مالی غیرمتمرکز بی بدیل است. از پلتفرم های وام دهی و وام گیری در DeFi گرفته تا بازارهای هنری دیجیتال NFT و بازی های بلاک چینی، اتریوم زیرساخت اصلی برای بسیاری از پروژه های نوآورانه است. این گستردگی کاربرد، اهمیت درک صحیح نحوه تعامل با این شبکه را دوچندان می کند و کاربران را از اطلاعات نادرست در مورد روش های کسب درآمد محافظت می نماید.

پایان عصر استخراج اتریوم: رویداد The Merge و انتقال به اثبات سهام

تا پیش از سال ۲۰۲۲، اتریوم مانند بیت کوین بر اساس مکانیزم اجماع اثبات کار (Proof of Work) عمل می کرد. در این سیستم، ماینرها با استفاده از سخت افزارهای قدرتمند (کارت های گرافیک یا دستگاه های ASIC)، مسائل پیچیده رمزنگاری را حل می کردند تا تراکنش ها را تأیید و بلوک های جدید را به بلاک چین اضافه کنند. در ازای این تلاش محاسباتی و مصرف انرژی، آن ها پاداشی در قالب اتر (ETH) دریافت می کردند که به آن «استخراج اتریوم» یا «ماینینگ اتریوم» گفته می شد. این فرآیند، امنیت شبکه را تأمین می کرد و مانع از تقلب در تراکنش ها می شد.

رویداد The Merge در سپتامبر ۲۰۲۲، نقطه پایانی بر استخراج اتریوم به شیوه سنتی بود. در این رویداد، لایه اجرایی اتریوم (Execution Layer) با لایه اجماع (Consensus Layer) به نام بیکن چین (Beacon Chain) ادغام شد و مکانیزم اجماع شبکه به طور کامل به اثبات سهام (Proof of Stake) تغییر یافت.

این تغییر، نتیجه سال ها تحقیق و توسعه توسط تیم اتریوم و جامعه آن بود که با هدف حل مشکلات مقیاس پذیری، کاهش مصرف انرژی و افزایش امنیت شبکه انجام شد. پیش از مرج، اتریوم با چالش هایی مانند هزینه های بالای تراکنش (Gas Fees)، سرعت پایین پردازش و مصرف انرژی بسیار زیاد مواجه بود که رشد آن را محدود می کرد.

تفاوت اثبات کار (PoW) و اثبات سهام (PoS)

برای درک بهتر چرایی پایان استخراج اتریوم، لازم است تفاوت های کلیدی بین دو مکانیزم اجماع اصلی در بلاک چین ها را بدانیم:

• اثبات کار (Proof of Work – PoW):

  این مکانیزم بر پایه حل مسائل محاسباتی پیچیده توسط ماینرها استوار است. در PoW، ماینرها برای یافتن «نانس» (Nonce) صحیح و ایجاد یک بلوک معتبر، در یک رقابت محاسباتی شرکت می کنند. هرچه قدرت پردازش (هش ریت) ماینر بیشتر باشد، شانس بیشتری برای یافتن بلوک و دریافت پاداش دارد. این روش نیازمند مصرف انرژی بالا و سخت افزارهای گران قیمت مانند ریگ های ماینینگ یا دستگاه های ASIC است. امنیت شبکه در PoW از طریق قدرت محاسباتی بالا و هزینه بر بودن حمله به شبکه تأمین می شود. بیت کوین و اتریوم تا پیش از مرج، از این مکانیزم استفاده می کردند.

• اثبات سهام (Proof of Stake – PoS):

  در این مکانیزم، ماینرها جای خود را به «اعتبارسنج ها» یا «ولیدیتورها» (Validators) می دهند. اعتبارسنج ها به جای رقابت محاسباتی، مقداری از ارز دیجیتال شبکه (در اینجا اتریوم) را در یک قرارداد هوشمند «قفل» یا «استیک» می کنند. آن ها بر اساس میزان اتر استیک شده و به صورت تصادفی برای تأیید تراکنش ها و افزودن بلوک های جدید انتخاب می شوند. این روش مصرف انرژی بسیار کمتری دارد، زیرا نیازی به محاسبات سنگین نیست و تنها با قفل کردن دارایی، افراد در امنیت شبکه مشارکت می کنند. PoS همچنین مقیاس پذیری بیشتری را فراهم می کند و می تواند تراکنش های بیشتری را در زمان کوتاه تر و با هزینه کمتر پردازش نماید. امنیت شبکه در PoS از طریق ارزش دارایی های استیک شده و جریمه کردن (Slashing) اعتبارسنج های متقلب تأمین می شود.

با تغییر به PoS، دیگر نیازی به فعالیت ماینرها و حل مسائل پیچیده محاسباتی برای تأیید تراکنش ها در شبکه اتریوم وجود ندارد. ولیدیتورها با استیک کردن اتریوم خود، این وظیفه را بر عهده می گیرند. بنابراین، استخراج اتریوم به معنای سنتی و با استفاده از کارت های گرافیک یا دستگاه های ASIC، برای همیشه به تاریخ پیوسته است و در حال حاضر غیرممکن است.

بررسی مفهوم استخراج آنلاین و سوءتفاهم های رایج

واژه استخراج آنلاین اتریوم یا ماینینگ آنلاین اغلب در فضای مجازی با سوءتفاهم ها و اطلاعات نادرست همراه است. بسیاری از افراد به دنبال راه های آسان و بدون نیاز به سرمایه گذاری سخت افزاری سنگین برای کسب اتریوم هستند. متاسفانه، این کنجکاوی و تمایل به سودآوری سریع، زمینه ساز فعالیت های کلاهبردارانه و ارائه اطلاعات غلط شده است. در ادامه، به بررسی رایج ترین برداشت های نادرست از استخراج آنلاین می پردازیم و چرایی عدم اعتبار آن ها را توضیح می دهیم:

استخراج اتریوم با گوشی موبایل: چرا یک توهم است؟

ایده استخراج ارز دیجیتال با گوشی موبایل برای بسیاری جذاب به نظر می رسد، اما واقعیت این است که استخراج اتریوم یا هر ارز دیجیتال دیگری که بر پایه اثبات کار باشد و نیاز به قدرت پردازشی بالا داشته باشد، با گوشی موبایل عملاً غیرممکن و بی فایده است. دلایل متعددی این موضوع را تأیید می کنند:

• قدرت پردازش پایین: گوشی های هوشمند، حتی پیشرفته ترین آن ها، توان پردازشی بسیار ناچیزی در مقایسه با سخت افزارهای تخصصی ماینینگ (کارت های گرافیک قدرتمند یا دستگاه های ASIC) دارند. این تفاوت در قدرت، باعث می شود فرآیند حل مسائل رمزنگاری بسیار کند و ناکارآمد باشد. بازدهی عملی از چنین عملیاتی نزدیک به صفر است.
• آسیب به دستگاه: فرآیند ماینینگ نیازمند کار مداوم پردازنده و تولید گرمای شدید است. گوشی های موبایل برای تحمل چنین باری طراحی نشده اند و سیستم های خنک کننده آن ها برای چنین حجم کاری ای کافی نیستند. استخراج مداوم به داغ شدن بیش از حد دستگاه، کاهش عمر باتری به صورت چشمگیر، و آسیب جدی به قطعات داخلی (مانند پردازنده و برد اصلی) منجر خواهد شد که در نهایت می تواند گوشی شما را کاملاً غیرقابل استفاده کند.
• مصرف باتری و انرژی: حتی اگر گوشی بتواند کاری انجام دهد، مصرف باتری به شدت بالا می رود و عمر مفید باتری به سرعت کاهش می یابد. این یعنی شما باید گوشی خود را دائماً به شارژر متصل نگه دارید که خود می تواند به باتری آسیب بزند. هزینه برق مصرفی نیز با توجه به بازدهی ناچیز، به هیچ وجه توجیه اقتصادی ندارد و در واقع شما بیشتر از آنچه کسب می کنید، هزینه خواهید کرد.
• اپلیکیشن های ادعایی: بسیاری از اپلیکیشن هایی که در فروشگاه های نرم افزاری ادعای استخراج اتریوم یا سایر ارزها با گوشی را دارند (مانند Crypto Miner، MinerGate و مشابه آن ها)، یا کلاهبرداری محض هستند و صرفاً اطلاعات شخصی شما را جمع آوری می کنند، یا به گونه ای طراحی شده اند که با وعده های دروغین، شما را به تماشای تبلیغات یا خرید درون برنامه ای ترغیب کنند. در بهترین حالت، ممکن است برخی از آن ها ارزهای دیجیتال بی اهمیت یا فورک های با ارزش بسیار ناچیز را استخراج کنند که حتی هزینه برق مصرفی را هم پوشش نمی دهد. برخی نیز صرفاً برای نظارت بر استخرهای استخراج (که در گذشته فعال بودند) طراحی شده اند و خودشان عملیات استخراج را انجام نمی دهند، بلکه فقط اطلاعات را نمایش می دهند.

در نهایت، برای کسب درآمد از اتریوم، تکیه بر گوشی موبایل نه تنها منجر به سود نخواهد شد، بلکه سرمایه و دستگاه شما را نیز به خطر می اندازد.

استخراج اتریوم با لپ تاپ یا کامپیوتر خانگی

مشابه گوشی های هوشمند، استخراج اتریوم با لپ تاپ یا کامپیوترهای خانگی نیز پس از رویداد The Merge کاملاً بی معنا و غیرممکن شده است. حتی پیش از این رویداد نیز، انجام ماینینگ با این دستگاه ها توجیه اقتصادی و فنی نداشت. دلیل این امر، نیاز به سخت افزارهای بسیار تخصصی و پرقدرت (کارت های گرافیک مخصوص و متعدد) است که در کامپیوترهای خانگی وجود ندارد. یک کامپیوتر رومیزی یا لپ تاپ معمولی، نه تنها قدرت پردازشی کافی برای رقابت با فارم های ماینینگ را ندارد، بلکه برای تحمل بار کاری مداوم ماینینگ نیز طراحی نشده است.

هزینه های بالای برق مصرفی و استهلاک قطعات، هرگونه سود احتمالی (که در حال حاضر صفر است) را از بین می برد و در بسیاری موارد، باعث ضرر خالص می شد. فعالیت ماینینگ به قطعات داخلی مانند پردازنده و کارت گرافیک فشار زیادی وارد می کند که منجر به کاهش شدید عمر مفید آن ها و نیاز به تعمیر یا تعویض می شود. در واقع، این کار به جای سود، به سرعت باعث خرابی و نیاز به تعویض قطعات دستگاه شما می شد.

سایت ها و پلتفرم های استخراج ابری اتریوم (Cloud Mining)

استخراج ابری (Cloud Mining)، مفهومی است که در آن کاربران به جای خرید، نصب و نگهداری سخت افزار ماینینگ، قدرت هش (Hash Rate) را از شرکت های ارائه دهنده به صورت آنلاین اجاره می کنند. در ظاهر، این روش مزایایی مانند عدم نیاز به سرمایه گذاری اولیه در سخت افزار، فضای نگهداری، هزینه های برق، و دردسرهای نگهداری و تعمیر تجهیزات را به همراه دارد. با این حال، در مورد استخراج ابری اتریوم (حتی پیش از The Merge و با فرض واقعی بودن قرارداد)، ریسک ها و معایب بسیار جدی وجود داشت که اکنون با پایان استخراج اتریوم، این مفهوم نیز برای ETH کاملاً بی اعتبار شده است.

ریسک ها و معایب استخراج ابری (به خصوص برای اتریوم پس از The Merge):

• کلاهبرداری گسترده: متاسفانه، بخش عظیمی از پلتفرم های استخراج ابری، به ویژه آن هایی که وعده استخراج آنلاین اتریوم را می دهند، کلاهبرداری محض هستند. این پلتفرم ها معمولاً طرح های پانزی یا هرمی دارند که با پرداخت سود به سرمایه گذاران اولیه از محل سرمایه سرمایه گذاران جدید، فعالیت می کنند و پس از جمع آوری سرمایه قابل توجهی از کاربران، ناگهان ناپدید می شوند. با توجه به اینکه اتریوم دیگر قابل استخراج نیست، هر پلتفرمی که اکنون چنین ادعایی دارد، قطعاً کلاهبرداری است و باید از آن دوری کرد.
• سودآوری پایین (در صورت واقعی بودن): در پلتفرم های استخراج ابری واقعی (که برای ارزهای دیگر وجود دارند و ریسک کلاهبرداری کمتری دارند)، سودآوری به دلیل هزینه های بالای سرویس، نگهداری تجهیزات، و کارمزدها بسیار پایین است. بسیاری از قراردادهای استخراج ابری به گونه ای طراحی شده اند که تنها در شرایط بسیار مطلوب بازار (افزایش ناگهانی قیمت ارز دیجیتال) به سوددهی می رسند و اغلب در بلندمدت، منجر به ضرر خالص برای کاربران می شوند.
• عدم کنترل: کاربران هیچ کنترلی بر فرآیند استخراج ندارند و کاملاً به صداقت و عملکرد شرکت ارائه دهنده وابسته هستند. در صورت بروز مشکل فنی، تغییر قوانین، یا هرگونه تصمیم گیری از سوی شرکت، کاربران راهی برای تأثیرگذاری یا بازیابی سرمایه خود ندارند.
• ریسک های امنیتی: برخی از این پلتفرم ها ممکن است اطلاعات شخصی و مالی شما را در معرض خطر قرار دهند.

به طور خلاصه، هرگونه ادعا در مورد استخراج آنلاین اتریوم از طریق سایت ها یا پلتفرم های ابری، به شدت مشکوک و احتمالاً کلاهبرداری است. کاربران باید با احتیاط فراوان از هرگونه سرمایه گذاری در این پلتفرم ها خودداری کنند و به دنبال راه های قانونی و اثبات شده برای کسب درآمد از ارزهای دیجیتال باشند.

راه های واقعی و امن برای کسب درآمد از اتریوم در حال حاضر

همانطور که توضیح داده شد، استخراج اتریوم دیگر امکان پذیر نیست. با این حال، شبکه اتریوم راهکارهای جدید و پایداری را برای مشارکت کنندگان و کسب درآمد از این ارز دیجیتال فراهم کرده است. دو روش اصلی و امن برای کسب درآمد از اتریوم در حال حاضر عبارتند از:

۱. استیکینگ اتریوم (Staking Ethereum)

با تغییر مکانیزم اجماع اتریوم به اثبات سهام (PoS)، استیکینگ به روش اصلی برای اعتبارسنجی تراکنش ها و حفظ امنیت شبکه تبدیل شده است. در استیکینگ، کاربران مقدار مشخصی از اتریوم خود را در یک قرارداد هوشمند قفل می کنند تا به عنوان «اعتبارسنج» (Validator) در شبکه فعالیت کنند. اعتبارسنج ها وظیفه پیشنهاد بلوک های جدید و تأیید تراکنش ها را بر عهده دارند و در ازای آن، پاداش هایی در قالب اتریوم جدید و کارمزد تراکنش ها دریافت می کنند. این روش به مراتب کارآمدتر و سازگارتر با محیط زیست نسبت به ماینینگ PoW است.

انواع استیکینگ اتریوم:

• استیکینگ فردی (Solo Staking): این روش نیازمند قفل کردن حداقل ۳۲ واحد اتریوم است. همچنین، نیاز به دانش فنی کافی برای راه اندازی و نگهداری یک نود (Node) اعتبارسنجی دارید که نیازمند فعال بودن ۲۴/۷ و اتصال پایدار به اینترنت است. این روش بیشترین کنترل و پاداش را به همراه دارد، اما ریسک های فنی و مالی بالاتری نیز دارد، از جمله خطر جریمه شدن (Slashing) در صورت عملکرد نادرست نود.
• استخرهای استیکینگ (Liquid Staking Pools): برای کاربرانی که کمتر از ۳۲ اتریوم دارند یا دانش فنی لازم برای راه اندازی نود را ندارند، استخرهای استیکینگ گزینه مناسبی هستند. در این روش، کاربران می توانند مقادیر کمتری از اتریوم خود را به همراه دیگران در یک استخر تجمیع کرده و به صورت مشترک استیک کنند. این استخرها معمولاً توکن های لیکویید (Liquid Tokens) به کاربران می دهند که نشان دهنده سهم آن ها در استخر است و می توانند این توکن ها را در پلتفرم های DeFi (مالی غیرمتمرکز) استفاده کنند، که به انعطاف پذیری سرمایه کمک می کند. برخی از محبوب ترین استخرهای استیکینگ شامل Lido و Rocket Pool هستند.
• پلتفرم های متمرکز (Centralized Exchanges): بسیاری از صرافی های بزرگ ارز دیجیتال نیز خدمات استیکینگ اتریوم را ارائه می دهند. این روش برای کاربران مبتدی بسیار ساده است، زیرا تمام پیچیدگی های فنی توسط صرافی مدیریت می شود. با این حال، در این روش، کاربران کنترل کامل بر دارایی های خود را از دست می دهند و باید به صرافی اعتماد کنند، که ریسک امنیتی و متمرکز بودن را به همراه دارد.

مزایا و ریسک های استیکینگ:

• مزایا: کسب درآمد غیرفعال و منظم، حمایت از امنیت و پایداری شبکه اتریوم، مصرف انرژی بسیار پایین تر نسبت به ماینینگ، و سهولت مشارکت (به ویژه در استخرهای استیکینگ).
• ریسک ها: نوسان قیمت اتریوم که می تواند ارزش دارایی استیک شده و پاداش ها را تحت تأثیر قرار دهد، قفل بودن سرمایه برای مدتی مشخص (تا زمانی که امکان برداشت کامل از شبکه فراهم شود)، ریسک های امنیتی مربوط به پلتفرم های متمرکز، و جریمه شدن (Slashing) در صورت عملکرد نادرست اعتبارسنج (که معمولاً در استخرهای استیکینگ مدیریت می شود).

۲. خرید و فروش اتریوم (Trading/Investing)

ساده ترین و مستقیم ترین راه برای کسب درآمد از اتریوم، خرید و نگهداری (سرمایه گذاری بلندمدت) یا خرید و فروش فعال (معامله گری) این ارز دیجیتال است. همانند هر دارایی مالی دیگری، می توانید اتریوم را از طریق صرافی های معتبر ارز دیجیتال خریداری کرده و با نوسانات قیمت آن کسب سود کنید. این روش نیاز به دانش و تحلیل بازار دارد، اما پیچیدگی های فنی ماینینگ یا استیکینگ را ندارد.

نکات مهم:

• تحقیق و تحلیل بازار: پیش از هرگونه خرید یا فروش، بازار را به دقت تحلیل کنید، از اخبار و رویدادهای مرتبط با اتریوم و کل بازار کریپتو آگاه باشید، و استراتژی معاملاتی خود را مشخص کنید. دانش کافی در مورد تحلیل تکنیکال و فاندامنتال می تواند بسیار کمک کننده باشد.
• صرافی های معتبر: همیشه از صرافی های ارز دیجیتال معتبر و شناخته شده استفاده کنید که دارای سابقه خوب در امنیت، پشتیبانی مشتری، و شفافیت هستند. بررسی نظرات کاربران و رتبه بندی صرافی ها می تواند مفید باشد.
• کیف پول امن: پس از خرید اتریوم، به خصوص برای مقادیر قابل توجه، آن را به یک کیف پول دیجیتال امن و غیرحضانتی (مانند کیف پول های سخت افزاری یا نرم افزاری معتبر که کنترل کلیدهای خصوصی در دست خودتان است) منتقل کنید تا کنترل کامل بر دارایی های خود داشته باشید. نگهداری بلندمدت در صرافی ها همواره با ریسک همراه است.
• مدیریت ریسک: هرگز بیش از آنچه توان از دست دادنش را دارید، سرمایه گذاری نکنید. بازار ارزهای دیجیتال پرنوسان است و امکان از دست دادن سرمایه وجود دارد. استفاده از ابزارهای مدیریت ریسک مانند تعیین حد ضرر (Stop-Loss) می تواند به محافظت از سرمایه شما کمک کند.

جایگزین های استخراج: کدام ارزهای دیجیتال هنوز قابل استخراج هستند؟

با وجود اینکه استخراج اتریوم دیگر ممکن نیست، اما هنوز هم تعداد زیادی ارز دیجیتال بر پایه مکانیزم اجماع اثبات کار (Proof of Work) وجود دارند که می توانید آن ها را با استفاده از سخت افزارهای مناسب (کارت های گرافیک یا دستگاه های ASIC) استخراج کنید. این ارزها می توانند جایگزین مناسبی برای ماینرهای سابق اتریوم یا افرادی که به دنبال کسب درآمد از طریق ماینینگ هستند، باشند.

برخی از ارزهای دیجیتال قابل استخراج در حال حاضر:

• اتریوم کلاسیک (Ethereum Classic – ETC): این فورک از اتریوم اصلی همچنان از مکانیزم اثبات کار (Ethash) استفاده می کند و یکی از محبوب ترین جایگزین ها برای ماینرها پس از The Merge بود. استخراج ETC عمدتاً با کارت های گرافیک (GPU) انجام می شود.
• ریون کوین (Ravencoin – RVN): ریون کوین یک پروژه متن باز است که برای انتقال دارایی ها بر روی بلاک چین طراحی شده است. این ارز نیز با استفاده از کارت های گرافیک قابل استخراج است و از الگوریتم KawPow استفاده می کند که در برابر ASICها مقاوم است.
• بیت کوین گلد (Bitcoin Gold – BTG): فورکی از بیت کوین که برای مقابله با تمرکز ماینینگ ASIC و امکان استخراج با GPU طراحی شده است. این ارز از الگوریتم Equihash استفاده می کند.
• زی کش (Zcash – ZEC): یک ارز دیجیتال با تمرکز بر حفظ حریم خصوصی کاربران که از الگوریتم Equihash استفاده می کند و با کارت های گرافیک قدرتمند قابل استخراج است.
• ارگو (Ergo – ERG): یک پلتفرم قرارداد هوشمند که بر روی بلاک چین اثبات کار ساخته شده و هدف آن ارائه ابزارهای مالی غیرمتمرکز است. این ارز نیز با GPU قابل استخراج است و از الگوریتم Autolykos استفاده می کند.
• اتریوم اثبات کار (EthereumPoW – ETHW): پس از رویداد The Merge، گروهی از ماینرها فورکی از اتریوم ایجاد کردند که همچنان بر پایه اثبات کار است و با نماد ETHW شناخته می شود. این ارز نیز با GPU قابل استخراج است، اما ثبات، پذیرش و آینده آن کمتر از اتریوم اصلی (ETH) تضمین شده است و باید با احتیاط بیشتری به آن نگریست.
• فیرو (Firo – FIRO): این ارز دیجیتال با تمرکز بر حریم خصوصی، از الگوریتم FiroPoW استفاده می کند که به صورت مداوم در حال به روزرسانی است تا در برابر ASICها مقاوم بماند و برای استخراج با GPU مناسب باشد.

برای استخراج این ارزها، شما همچنان به سخت افزارهای تخصصی (مانند ریگ های ماینینگ GPU یا دستگاه های ASIC)، نرم افزار ماینینگ، کیف پول دیجیتال و اتصال به یک استخر استخراج نیاز خواهید داشت. مهم است که پیش از شروع، میزان سودآوری هر ارز را با توجه به قیمت روز، سختی شبکه، و هزینه های برق محاسبه کنید و همواره به تغییرات الگوریتم ها و سختی شبکه توجه داشته باشید.

استخراج ارزهای دیجیتال، حتی آن هایی که هنوز بر پایه اثبات کار هستند، نیازمند سرمایه گذاری قابل توجه در سخت افزار، پرداخت هزینه های برق، و تحمل ریسک نوسانات بازار است. بدون تحقیق کافی و درک کامل، این فعالیت می تواند منجر به ضرر شود و به هیچ وجه راهی برای کسب درآمد آسان و بدون ریسک نیست.

ملزومات و تجهیزات استخراج (برای ارزهای مبتنی بر اثبات کار)

برای استخراج ارزهای دیجیتال مبتنی بر اثبات کار، چه در گذشته برای اتریوم و چه در حال حاضر برای ارزهای جایگزین، به مجموعه ای از سخت افزارها و ملزومات خاص نیاز دارید. این تجهیزات به شما امکان می دهند قدرت پردازشی لازم برای حل مسائل رمزنگاری را فراهم کنید و در رقابت با سایر ماینرها شانس کسب پاداش را داشته باشید.

ریگ استخراج (Mining Rig) چیست؟

ریگ استخراج به مجموعه ای از قطعات سخت افزاری گفته می شود که به طور خاص برای انجام عملیات ماینینگ اسمبل شده اند. برخلاف یک کامپیوتر معمولی که برای کارهای روزمره یا بازی طراحی شده، تمرکز اصلی در ریگ های استخراج بر روی تعداد و قدرت کارت های گرافیک است. یک ریگ می تواند از یک یا چند کارت گرافیک تشکیل شده باشد که به صورت موازی برای حل مسائل بلاک چین کار می کنند تا هش ریت بالاتری تولید شود.

اجزای اصلی یک ریگ استخراج:

1. کارت گرافیک قدرتمند (GPU): اصلی ترین و گران ترین جزء یک ریگ استخراج، کارت های گرافیک هستند. برای ماینینگ، مدل های خاصی از GPU های AMD و Nvidia به دلیل نسبت هش ریت به مصرف انرژی بالاتر، محبوبیت بیشتری دارند. قدرت کارت گرافیک مستقیماً بر سرعت و بازدهی استخراج تأثیر می گذارد. انتخاب کارت های گرافیک باید با دقت و بر اساس الگوریتم ارزی که قصد استخراج آن را دارید، انجام شود.
2. شاسی ریگ: فریمی است که تمام قطعات سخت افزاری، به خصوص کارت های گرافیک، روی آن نصب می شوند. شاسی باید محکم باشد و فضای کافی برای تهویه مناسب قطعات را فراهم کند تا از داغ شدن بیش از حد جلوگیری شود. تهویه مناسب برای جلوگیری از کاهش عمر قطعات و افزایش راندمان بسیار مهم است.
3. منبع تغذیه (Power Supply Unit – PSU): برای تأمین برق مورد نیاز چندین کارت گرافیک پرمصرف، به یک یا چند منبع تغذیه بسیار قدرتمند نیاز است. انتخاب PSU مناسب و با کیفیت (با گواهی های 80 Plus Gold یا بالاتر) برای پایداری سیستم، جلوگیری از آسیب به قطعات و کاهش مصرف انرژی از اهمیت حیاتی برخوردار است.
4. مادربرد: مادربرد باید دارای تعداد کافی اسلات PCI Express باشد تا بتواند تعداد مورد نظر کارت های گرافیک را پشتیبانی کند. برخی مادربردها به طور خاص برای ماینینگ طراحی شده اند و اسلات های بیشتری دارند که امکان اتصال تعداد زیادی GPU را فراهم می کنند.
5. پردازنده مرکزی (CPU): برای ماینینگ با GPU، نیازی به پردازنده مرکزی بسیار قدرتمند نیست. یک CPU معمولی با قدرت متوسط برای اجرای سیستم عامل و نرم افزار ماینینگ کافی است. پردازنده های ارزان قیمت و کم مصرف معمولاً انتخاب بهتری هستند.
6. حافظه رم (RAM): ۸ تا ۱۶ گیگابایت رم معمولاً برای یک ریگ استخراج با تعداد کارت های گرافیک معمول کافی است. رم بیشتر معمولاً تأثیری بر عملکرد ماینینگ ندارد.
7. حافظه ذخیره سازی (SSD): یک درایو SSD با ظرفیت ۱۲۰ تا ۲۵۰ گیگابایت برای نصب سیستم عامل و نرم افزارهای ماینینگ مناسب است. SSDها به دلیل سرعت بالاتر در بوت شدن و اجرای برنامه ها، به هاردهای مکانیکی ترجیح داده می شوند و پایداری سیستم را بهبود می بخشند.
8. کابل های مورد نیاز: شامل کابل های رایزر PCI Express USB برای ایجاد اتصال بین کارت های گرافیک و مادربرد (و امکان فاصله گذاری مناسب بین GPUها برای تهویه بهتر)، کابل های برق PSU، و کابل های شبکه برای اتصال به اینترنت.
9. اینترنت ثابت و پایدار: اگرچه ماینینگ حجم اینترنت بالایی مصرف نمی کند (معمولاً در حد چند گیگابایت در ماه)، اما پایداری و عدم قطعی اتصال به اینترنت برای ارتباط مداوم با استخر استخراج و شبکه بلاک چین حیاتی است. قطعی اینترنت می تواند باعث کاهش بازدهی و عدم دریافت پاداش شود.

اسمبل و نصب سیستم عامل

پس از تهیه تمام قطعات، مرحله بعدی اسمبل کردن ریگ و نصب سیستم عامل است. این فرآیند نیازمند دانش فنی در زمینه سخت افزار کامپیوتر است و اگر تجربه کافی ندارید، بهتر است از یک متخصص کمک بگیرید. سیستم عامل های رایج مانند ویندوز (به خصوص ویندوز ۱۰ برای سهولت استفاده) یا توزیع های خاص لینوکس (مانند HiveOS یا RaveOS که برای ماینینگ بهینه شده اند) می توانند مورد استفاده قرار گیرند. نصب صحیح درایورهای کارت گرافیک و نرم افزارهای لازم برای ماینینگ نیز از مراحل ضروری است که باید با دقت انجام شود تا ریگ با حداکثر کارایی کار کند.

آشنایی با کیف پول های اتریوم و ضرورت آن ها

چه قصد سرمایه گذاری در اتریوم را داشته باشید، چه در استیکینگ آن شرکت کنید یا ارزهای دیجیتال دیگری را استخراج کنید، داشتن یک کیف پول دیجیتال امن برای مدیریت دارایی هایتان ضروری است. کیف پول اتریوم همانند یک حساب بانکی برای ارزهای دیجیتال شما عمل می کند که امکان دریافت، ذخیره و ارسال اتر را فراهم می سازد. بدون یک کیف پول، شما نمی توانید دارایی های دیجیتال خود را نگهداری یا به آنها دسترسی داشته باشید.

انواع کیف پول اتریوم

کیف پول ها در اشکال مختلفی موجود هستند که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند و بسته به نیاز و سطح امنیت مورد نظر شما، می توانند انتخاب شوند:

• کیف پول های نرم افزاری (Software Wallets): این کیف پول ها به صورت اپلیکیشن های موبایل (مانند و Exodus) یا افزونه های مرورگر (مانند ) در دسترس هستند. آن ها رایگان و برای استفاده روزمره و مدیریت مقادیر کمتری از ارز دیجیتال مناسب اند، اما امنیت آن ها به امنیت دستگاهی که روی آن نصب شده اند (مانند آلودگی به بدافزار یا ویروس) و نحوه حفاظت کاربر از رمز عبور خود، وابسته است.
• کیف پول های تحت وب (Web Wallets): این کیف پول ها از طریق مرورگر وب قابل دسترسی هستند و معمولاً توسط صرافی ها یا پلتفرم های خاص ارائه می شوند. استفاده از آن ها بسیار آسان است، اما باید مراقب باشید که از وب سایت های معتبر و امن استفاده کنید و همواره از قابلیت احراز هویت دو عاملی (2FA) بهره ببرید. کنترل کلید خصوصی در این نوع کیف پول ها اغلب در اختیار پلتفرم ارائه دهنده است.
• کیف پول های سخت افزاری (Hardware Wallets): این ها دستگاه های فیزیکی کوچکی هستند که کلیدهای خصوصی شما را به صورت آفلاین ذخیره می کنند و بالاترین سطح امنیت را فراهم می آورند. لجر (Ledger) و ترزور (Trezor) از معروف ترین کیف پول های سخت افزاری هستند که برای سرمایه گذاری های بزرگ و نگهداری بلندمدت ارزهای دیجیتال به شدت توصیه می شوند، زیرا دارایی شما را از خطرات آنلاین محافظت می کنند.

ضرورت پشتیبان گیری از کیف پول

یکی از مهمترین و حیاتی ترین اصول در نگهداری ارزهای دیجیتال، پشتیبان گیری صحیح و امن از کیف پول است. در زمان ایجاد یک کیف پول جدید، معمولاً یک عبارت بازیابی (Recovery Phrase یا Seed Phrase) شامل ۱۲ یا ۲۴ کلمه انگلیسی به شما داده می شود. این عبارت، کلید اصلی و تنها راه دسترسی به دارایی های شماست. لازم است این کلمات را به صورت فیزیکی (روی کاغذ یا فلز) و در جایی امن یادداشت کرده و از دسترسی دیگران دور نگه دارید. هرگز این عبارت را به صورت دیجیتالی ذخیره نکنید یا با کسی به اشتراک نگذارید.

در صورت گم شدن دستگاهی که کیف پول روی آن نصب است، آسیب دیدن دستگاه، یا حتی فراموشی رمز عبور، تنها با استفاده از این عبارت بازیابی می توانید دارایی های خود را بازیابی و به آنها دسترسی پیدا کنید. بی توجهی به این نکته می تواند منجر به از دست رفتن دائمی سرمایه شما شود. هزاران نفر تا کنون به دلیل سهل انگاری در تهیه نسخه پشتیبان یا نگهداری نامناسب آن، میلیون ها دلار از دارایی های دیجیتال خود را از دست داده اند. مسئولیت حفظ امنیت دارایی های دیجیتال، تماماً بر عهده خود کاربر است.

استخر استخراج (Mining Pool): کار گروهی برای کسب پاداش

برای استخراج ارزهای دیجیتال مبتنی بر اثبات کار (که اتریوم دیگر شامل آن ها نیست و همانطور که گفته شد، اتریوم به اثبات سهام منتقل شده)، پیوستن به یک استخر استخراج (Mining Pool) تقریباً ضروری است. استخر استخراج، در واقع، یک گروه از ماینرها است که قدرت پردازشی سخت افزارهای خود را با یکدیگر تجمیع می کنند تا شانس یافتن بلوک و دریافت پاداش را افزایش دهند. این روش به خصوص برای ماینرهای کوچک تر که توان پردازشی محدودی دارند، بسیار حیاتی است.

چرا استخرهای استخراج اهمیت دارند؟

شبکه های بلاک چین امروزی، به ویژه شبکه های محبوب و بزرگ مانند بیت کوین، دارای سختی استخراج بسیار بالایی هستند. این سختی به این معناست که حل یک بلوک و دریافت پاداش، نیازمند قدرت محاسباتی عظیمی است. اگر یک ماینر به تنهایی (Solo Mining) به استخراج بپردازد، ممکن است سال ها طول بکشد تا به تنهایی یک بلوک را حل کرده و پاداش آن را دریافت کند. این فرآیند بسیار تصادفی و پرریسک است و درآمد منظم و قابل پیش بینی نخواهد داشت.

با پیوستن به یک استخر استخراج، قدرت هش جمعی استخر به مراتب بیشتر می شود و شانس یافتن بلوک افزایش می یابد. هنگامی که استخر موفق به یافتن یک بلوک و دریافت پاداش می شود، این پاداش بر اساس سهم هر ماینر از قدرت پردازشی که به استخر کمک کرده، بین اعضای استخر تقسیم می شود. این مکانیزم تضمین می کند که حتی ماینرهای کوچک نیز به صورت منظم، پاداش های کمتری دریافت کنند و درآمد آن ها قابل پیش بینی تر باشد.

نکات مهم در انتخاب استخر استخراج:

• کارمزد (Fees): استخرها درصدی از پاداش استخراج را به عنوان کارمزد خود برداشت می کنند. این درصد می تواند بین استخرها متفاوت باشد و بر سود نهایی شما تأثیر می گذارد.
• حداقل پرداخت (Minimum Payout): برخی استخرها حداقل مقداری را برای پرداخت پاداش به کیف پول ماینر تعیین می کنند. این نکته برای ماینرهای کوچک با هش ریت پایین اهمیت دارد.
• پایداری و اعتبار: انتخاب یک استخر معتبر و با سابقه خوب که سابقه قطعی کمتری دارد و شفافیت در پرداخت ها را رعایت می کند، حائز اهمیت است. استخرهای ناپایدار می توانند به کاهش بازدهی شما منجر شوند.
• سرورها و تأخیر (Latency): برای ماینرهای ایرانی، انتخاب استخری با سرورهای نزدیک به منطقه جغرافیایی (مانند آسیا یا اروپا) می تواند به کاهش تأخیر (Latency) در ارتباط با استخر و افزایش کارایی و بازدهی کمک کند. تأخیر بالا به معنای هدر رفتن بخشی از هش ریت شماست.
• روش های پرداخت (Payout Methods): استخرهای مختلف از روش های پرداخت متفاوتی مانند PPS، PPLNS، یا Solo استفاده می کنند. درک این روش ها برای انتخاب استخر مناسب با استراتژی شما مهم است.

روش اتصال به استخرهای استخراج معمولاً شامل دانلود نرم افزار ماینینگ مربوطه (مانند PhoenixMiner یا T-Rex Miner برای کارت های گرافیک، یا نرم افزارهای مخصوص دستگاه های ASIC)، ویرایش فایل پیکربندی (BAT file در ویندوز یا Shell Script در لینوکس) برای وارد کردن آدرس سرور استخر و آدرس کیف پول شما، و سپس اجرای نرم افزار است. این فرآیند نیازمند کمی دانش فنی است، اما با راهنماهای موجود و انجمن های آنلاین به راحتی قابل انجام است و بسیاری از استخرها نیز راهنمای گام به گام ارائه می دهند.

دستگاه های ای سیک (ASIC): قدرت متمرکز در استخراج

در کنار کارت های گرافیک (GPU)، دستگاه های ای سیک (ASIC) نیز نوع دیگری از سخت افزارهای تخصصی برای استخراج ارزهای دیجیتال هستند. کلمه ASIC مخفف عبارت Application-Specific Integrated Circuit به معنای مدار مجتمع با کاربرد خاص است. این دستگاه ها صرفاً برای یک هدف طراحی و ساخته شده اند: استخراج یک الگوریتم رمزنگاری خاص.

تفاوت ASIC و GPU در استخراج

برخلاف GPUها که برای مقاصد عمومی (مانند بازی، طراحی گرافیکی، محاسبات علمی) طراحی شده اند و می توانند الگوریتم های مختلفی را استخراج کنند، دستگاه های ASIC به طور خاص برای استخراج یک الگوریتم رمزنگاری خاص (مثلاً SHA-256 برای بیت کوین یا Ethash برای اتریوم سابق) طراحی و بهینه سازی شده اند. این ویژگی باعث می شود:

• قدرت پردازش بسیار بالاتر: ASICها توان هش ریت بسیار بیشتری نسبت به GPUها در استخراج الگوریتم هدف خود دارند. این یعنی آن ها می توانند سریع تر به جواب مسائل رمزنگاری برسند.
• بازدهی انرژی بالاتر: به ازای هر واحد قدرت هش، انرژی کمتری مصرف می کنند، که این امر آن ها را از نظر اقتصادی برای استخراج ارز هدفشان بهینه تر می کند.
• هزینه اولیه بالاتر: به طور کلی، هزینه خرید یک دستگاه ASIC نسبت به یک کارت گرافیک معمولی یا حتی یک ریگ کامل GPU، می تواند بالاتر باشد، اما بازگشت سرمایه آن ها معمولاً سریع تر است.
• کاربرد محدود: اگر الگوریتم استخراج یک ارز دیجیتال تغییر کند، یا ارز هدف دیگر قابل استخراج نباشد، دستگاه ASIC مربوط به آن الگوریتم بلااستفاده می شود و قابلیت تغییر کاربری ندارد. این بزرگترین ریسک سرمایه گذاری در ASICهاست.

تا پیش از رویداد The Merge، شرکت هایی مانند بیت مین (Bitmain) و اینوسیلیکون (Innosilicon) دستگاه های ASIC مخصوص استخراج اتریوم (با الگوریتم Ethash) را تولید می کردند. از جمله معروف ترین آن ها می توان به Antminer E3 و Innosilicon A10 Pro+ اشاره کرد که قدرت بسیار بالایی در استخراج اتریوم داشتند و زمان بازگشت سرمایه آن ها در زمان فعالیتشان بسیار سریع بود.

ریسک های مرتبط با دستگاه های ASIC

ورود دستگاه های ASIC به دنیای استخراج ارزهای دیجیتال، همواره با بحث و جدل همراه بوده است. توسعه دهندگان اتریوم (و بسیاری دیگر از پروژه ها) با گسترش استفاده از ASICها مخالف بودند و دلایل محکمی برای این مخالفت داشتند. دلایل اصلی این مخالفت عبارتند از:

• تمرکززدایی: ASICها معمولاً توسط شرکت های بزرگی تولید می شوند و خرید آن ها نیازمند سرمایه اولیه بالاست. این موضوع باعث می شود قدرت هش شبکه در دست عده ای معدود و ثروتمند متمرکز شود، که با فلسفه اصلی غیرمتمرکز بودن بلاک چین در تضاد است. این تمرکز می تواند امنیت و مقاومت شبکه در برابر حملات را کاهش دهد.
• آسیب به ماینرهای GPU: با ورود ASICهای قدرتمند، سختی شبکه به شدت افزایش می یابد و استخراج با کارت های گرافیک برای ماینرهای کوچک تر و معمولی دیگر سودآور نخواهد بود، زیرا نمی توانند با قدرت هش بالای ASICها رقابت کنند. این امر باعث می شود بسیاری از ماینرهای کوچک تر از شبکه خارج شوند.
• آسیب پذیری در برابر تغییر الگوریتم: توسعه دهندگان می توانند با تغییر الگوریتم استخراج، دستگاه های ASIC موجود را بلااستفاده کنند. این اتفاق برای اتریوم با رویداد The Merge رخ داد و ASICهای مخصوص Ethash عملاً برای استخراج ETH بی فایده شدند. هرچند که برخی از آن ها هنوز برای فورک های دیگر اتریوم یا اتریوم کلاسیک کاربرد دارند، اما این یک ریسک دائمی برای سرمایه گذاران در ASICها محسوب می شود که باید قبل از خرید در نظر گرفته شود.

با پایان استخراج اتریوم، دستگاه های ASIC مخصوص Ethash نیز دیگر برای استخراج ETH کاربردی ندارند، اما همچنان برای استخراج فورک های اثبات کار مانند Ethereum Classic (ETC) یا EthereumPoW (ETHW) می توان از آن ها استفاده کرد. البته، سرمایه گذاری در آن ها نیازمند بررسی دقیق ریسک های گفته شده و آینده نامشخص این فورک ها است.

نتیجه گیری: آینده اتریوم و انتخاب هوشمندانه

عصر استخراج اتریوم به شیوه سنتی، با موفقیت رویداد مهم The Merge و گذار کامل شبکه به الگوریتم اثبات سهام (PoS)، به پایان رسید. این تغییر، نه تنها تحولی بزرگ در مصرف انرژی اتریوم ایجاد کرد و آن را به شبکه ای سبزتر و پایدارتر تبدیل ساخت، بلکه روش های کسب درآمد از این ارز دیجیتال را نیز به کلی دگرگون ساخت. اتریوم اکنون با تکیه بر استیکینگ، مسیر خود را به سمت آینده ای مقیاس پذیرتر و کارآمدتر هموار می کند.

امروزه، هرگونه ادعا در مورد استخراج آنلاین اتریوم با گوشی، لپ تاپ، یا از طریق سایت های ابری، به شدت مشکوک و غالباً مصداق بارز کلاهبرداری است. این اطلاعات نادرست، کاربران ناآگاه را در معرض خطر از دست دادن سرمایه و زمان قرار می دهد و می تواند تجربه ای تلخ از ورود به دنیای ارزهای دیجیتال برای آن ها رقم بزند. هوشیاری و آگاهی، بهترین ابزار برای مقابله با این گونه سوءاستفاده هاست.

برای افرادی که به دنبال کسب درآمد از اتریوم هستند، روش های واقعی و امنی مانند استیکینگ اتریوم (چه به صورت فردی و چه از طریق استخرهای استیکینگ و صرافی ها) و همچنین خرید و فروش این ارز در صرافی های معتبر و امن، جایگزین های هوشمندانه ای محسوب می شوند. این روش ها، علاوه بر امنیت و شفافیت بیشتر، با ماهیت فعلی شبکه اتریوم سازگار هستند و پاداش هایی را در ازای مشارکت یا سرمایه گذاری آگاهانه ارائه می دهند.

علاوه بر این، دنیای ارزهای دیجیتال همچنان مملو از پروژه هایی است که از مکانیزم اثبات کار استفاده می کنند و قابل استخراج هستند. ارزهایی مانند اتریوم کلاسیک (ETC)، ریون کوین (RVN)، زی کش (ZEC) و ارگو (ERG) می توانند گزینه هایی جذاب برای ماینرهای علاقه مند باشند که مایل به سرمایه گذاری در سخت افزار و تحمل ریسک های مرتبط با ماینینگ هستند.

در نهایت، ورود به دنیای ارزهای دیجیتال و بهره مندی از فرصت های آن نیازمند تحقیق و آموزش مستمر است. این حوزه به سرعت در حال تغییر است و اطلاعات به روز، کلید موفقیت شماست. با کسب اطلاعات دقیق و به روز، می توانید از فرصت های موجود به شکل امن و آگاهانه بهره مند شوید و از دام کلاهبرداری ها و اطلاعات نادرست در امان بمانید. آینده اتریوم در گرو نوآوری و توسعه استیکینگ و اکوسیستم گسترده DeFi آن خواهد بود، نه ماینینگ.